“Ve bir sonraki toplantıda, sınav bitecek. Ayanokouji-kun senin tarafında işler nasıl?” Horikita ile son buluşmamı yapıyorum. Dışarıda hava çoktan kararmıştı. Sohbetimizin kayıtları mesaj kısmında kalıyor. Bundan kaçınmak için şu anda yüz yüze görüşüyoruz. “Benim tarafımda bir değişiklik yok. ‘Hedef’ güvenli bir şekilde kaçabilecek gibi. Senden ne haber?” diye ona sordum. Horikita’dan çok fazla bir şey…
Sınavın son günü başladı. Issız adadakinin aksine, bu lüks gemide zaman hızla geçiyor. Ayrıca, her gün iki saatlik tartışma vakitleri de çok fazla konu tartışılmadan geçti. Hem Ryuuen’in birleşik cephe planı hem de Katsuragi’nin kale hisarı planı her zamanki gibi ilerlerken, B sınıfından Ichinose Honomi, zamanını bu stratejilere karşı bir planla gelmeden geçirdi. “Vaah. Yine…
7 Manabe’lerin gittiğinden emin olduktan sonra, tekrar içeri girdim. Karuizawa da kapının açılışını duymuştur kesin ama olduğu yerde ağlamaya devam etti. Peki, sahiden bu muydu bizim sınıfın egoistik ve başına buyruk kız liderinin gerçek yüzü? Manabe’ye birkaç taktik vermiştim..Karuizawa’nın üniformasına ve saçlarına zarar vermemeleri gerektiğine dair. Saçı kesilse ya da üniforması yırtık olsa, insanları…
Bu katın karanlık tarafında bir ses yankılandı. Ya gemi her yön değiştirdiğinde çıkan ses ya da gemi bir şeye çarptı diye düşündüm. Sadece makine seslerinin oduyulduğu bölüme, bu kız tek başına geldi. “Bu ne ya? Telefon çekmiyor burada.” Diye mırıldandı. Buluşma saatine daha on dakika vardı. Hirata’yı beklerken kafasını toplamak için erken geldi herhalde. Telefonun…
5 Sınavın bitmesine çok az bir zaman kala, harekete geçme planları yapıyordum ki Sakura’nın aniden benimle görüşmek istemesiyle, önce onun söyleyeceklerini dinlemeye karar verdim. “İnek grubunun sınavı bitti galiba.” Dedim. “Evet…” Telefonuma gelen maili kontrol ettim, kısaca mailde, “İnek grubunun sınavı sona ermiştir. Sınava katılmalarına gerek yoktur. Diğer öğrencileri rahatsız etmeyiniz.” Yazıyordu. Maymun grubunun sınavı…
Gece yarısıydı. Hatta gece yarısını 2 saat geçmişti. Oda arkadaşlarımdan biri uyanıverdi. Diğerleri uyanmasın diye yatapından yavaşça kalktı. Okul kurallarına göre uyurken dahi üniforma giymek zorundaydık… Odadan da ancak üniforma ile çıkmamıza izin veriliyordu. Tavrından lavobaya gitmediğinden emin olunca, oda kartımı kapıp ben de yatağımda doğruldum. Bugün harekete geçip geçmeyeceği belirsizdi ama çabalarım sonunda meyve…
Civardaki dalları toplamaya karar verdik, böylece merkez kamptan çok uzaklaşmamış oluruz. Kamptan çok uzak olmayan bir yerde, üçümüz ayrılarak dalları toplamaya başladık. “Hey, bak Ayanokouji. Bu diyeceklerimin senin ve benim aramda bir sır olarak saklamanı istiyorum.” Elinde bir dal tutan Yamauchi bana yaklaşarak kulağıma bir şeyler fısıldadı: “Ben … artık Sakura’yı istiyorum.” “HA ?” “Şöyle,…
İkinci gününün gece yarısıydı. Gün içinde kalabalık olan havuz şu anda sessizdi. Burada bir şeyden emin olmak için telefon gelmesini bekliyordum. Kayıt sonrası bize verilen telefonlara öğretmenlerin numaraları da eklenmişti, benim için Chabashira-sensei’ye ulaşmak oldukça kolay oldu. Yaz ortasında olmamıza rağmen, okyanusta ilerlediğimiz için gece rüzgârı bayağı soğuktu. “…beklettiğim için özür, Ayanokouji.” “Hiç önemli değil….
Evet, gelelim şu hedef bulma meselesine.. Akıl okuma yeteneği olmadan hedefleri bulmak nerdeyse imkansız, bu kesin bilgi. İnsanlar yalan söylerler ve yalan söylenilmeye de alışıktırlar, bu insanın doğasında vardır. Yani, Birisi hayatında hiç yalan söylemediğini iddia ediyorsa, bu sözün direkt yalan olduğu anlamını çıkartabilirsiniz. Yalan, insanların hayatlarının ayrılmaz bir parçasıdır diyebiliriz. Bu odadan bir kişi…
Uzaktan baktığımızda, görebildiğimiz kadarıyla iki çadır da tamamlanmıştı. Diğer kızlarla birlikte konuşurken, Shinohara kabak şeklindeki bir vantilatörü tuttu. Her iki çadır da kızlara özeldi. Başka bir deyişle, erkek çocuklar şu anlık dışarıda uyuyacaklardı, böylece bu deneyimle güçlenebileceklerdi. Sınıf arkadaşlarımızın çoğunun daha önce dışarıda hiç uyumadığını düşünüyorum. Neyse ki, yaz mevsimiydi ve rüzgar esiyor olmasa da,…