Elitler Sınıfı - Kısa Hikayeler - Cilt 13 - SS Amasawa Ichika - Gözlerindeki Yansıma

Cilt 13 – SS Amasawa Ichika – Gözlerindeki Yansıma

Bir şarkıyı mırıldanarak en sevdiğim kıyafeti giymiş, yürüyordum.

«Güzel olduğumu düşünür mü acaba?»

Yaklaşık 2 haftadır tüm dikkatimi 10/D’den Karuizawa Kei’ye vermiş bulunuyorum.

Keyaki AVM’deki mağazalardan, karaokeye, kafelere gidip duruyor. Görüştüğü kişiler sınıfından kızlar olduğu için, zaman kaybettiğimi düşünüyorum.

Uzun süren mücadelem ve çabalarımın sonucunu da bugün aldım.

Karuizawa her zamankinden farklı olarak bugün yurda dönüş yolunda.

Sezgilerime güvenerek hemen lobiye koştum. Odasına gidişini izledim.

Biraz bekledikten sonra, odasının olduğu kata gitmek için asansöre bindim.

Nefesimi tutup yangın merdivenlerinde dışarı çıkmasını beklemeye başladım.

Okul bittikten bir saat sonra, okul üniforması giyili halde odasından çıktı.

Evet, gizli randevusuna hazır gibi.

Ayanokouji-senpai’nin katına indiğini görünce, kalp atışlarım hızlandı. Hemen 10.sınıfların yurtlarından ayrılıp odama döndüm.

«Hmm, harika!»

Zahmetli bir sipariş olsa da, güzel kıyafetler giyebilirim artık.

Yeterince güzel görünmezsem, olmaz~

«Ah! Evet, evet! Az kalsın unutuyordum.»

Az önce marketten aldığım küçük paketi çantama attım.

Üstümü değiştirdikten sonra, hemen yurttan çıktım.

Hemen 10.sınıfların yurduna gitmek istesem de, önce avm’ye gitmem lazım.

Hemen alışveriş sepetine birkaç şey atarak alışverişimi bitirdim.

Seçtiğim ürünlere pek dikkat etmedim.

Göze çarpan sebze, et falan alıp hemen ödemeye geçtim.

Ardından hemen 10.sınıfların yurduna döndüm.

Şansıma Nomura Shuuji da dönüş yolundaymış, hemen arkasına geçip kapıyı açtırdım.

Yangın merdivenlerini kullanarak 401 numaralı yurt odasına,  Ayanokouji-senpai ve Karuizawa’nın olduğu kata çıktım.

Odanın kapısına gelene kadar küt küt atan kalbimi sakinleştirmeye çalıştım.

Kapının deliğinden ellerimdeki poşetlerin görüneceğini düşünerek kör bir noktaya elimdeki alışveriş poşetlerini koydum.

Tamamdır! Hazırlıklar bitti!

Kapının ziline basıp davetsiz misafir olmak için hazırladım.

Kısa bir sessizlikten sonra, senpai’nin kapının arkasında olduğunu hissettim.

«Se~npai.»

Ona sevimli bir ses tonuyla seslendim, büyük ihtimalle beni izliyordur.

Görüş alana bu güzel görüntüm girmiştir.

Ama bu kadarı yetmez.

Onun beni daha çok tanıması gerek.

Bu sebepten dolayı, ne pahasına olursa olsun odaya davet etmesini sağlamam lazım.

Beni reddedebileceği tüm bahaneleri tahmin edebiliyorum.

Ne kadar çok karşı çıkarsa çıksın, karşı koyma isteğini kaybedecek.

Güçlü bir rakibe yaklaşmak için, zayıf noktasını hedef almak şarttır.

Zayıf noktasını hedef alacağım.

Kapının hafifçe açıldığını hissedince, hemen ona gülümseyerek seslendim.

«Ben geldim~!»

Bakalım beni nasıl bir yüz ifadesiyle karşılayacak… heyecanlanıyorum.