Elitler Sınıfı -    Cilt 21 - Bölüm 34

Kısa bir yürüyüş yaptım ve sonunda yaklaşık bir hafta önce Morishita’yla buluştuğum banka geldim.

Etrafta kimse yoktu, birilerinin geçmiş olduğuna dair en ufak bir iz bile yoktu.

Tek başıma oturup beklemeye başladım.

Yaklaşık on dakika sonra, beklediğim kişi göründü.

Her zamankinden daha yavaş yürüyordu.

Normalde çevresine dikkatlice bakardı ama Sakayanagi beni fark etmemişti.

“Hazırlanman uzun sürdü, değil mi?”

Seslendiğimde biraz şaşırdı ama hemen toparlandı.

“Yoksa… beni mi bekliyordun?”

“Şu sıralar ne düşündüğünü sormayı unutmuştum.”

“Anlıyorum. A Sınıfı’nın yenildiğini görmek her zaman mümkün olmuyor.”

“Karşılaşmada ezilmediniz. Diğer sınıfların açıklarını iyi analiz edip doğru hamlelerle değerlendirdiniz. Savunmanız da gayet iyiydi. Üç liderin hepsinden daha başarılıydın.”

“Yine de kaybeden ben oldum. Bu yüzden gülemem.”

“Evet.”

“Yine de sinir bozucu. Duygularımda bir değişiklik olduğunu sanmıyorum. Eğer kaybetmem beceriksizliğimden kaynaklansaydı, başka olurdu.”

“Bu senin düşüncen olabilir ama okuldan atılan öğrenciler söz konusu olduğunda, durum o kadar basit değil, değil mi?”

“Kaybeden sınıftan biri eleniyor ve okuldan atılıyor—bunu en başından beri biliyorduk.”

Sakayanagi bunu kabul etmiyordu ama konuşmaya devam ettim:

“Yine de bu yenilgi… daha doğrusu Kamuro’nun atılması, senin için beklenmedikti.”

“Beni küçümseme. Evet, Masumi-san iki yıldır yanımdaydı ama ne çok başarılıydı ne de tam anlamıyla uyumlu. Onun atılması sınıf açısından neredeyse hiçbir şey değiştirmedi.”

Gülümsedi. Sanki söylediklerimi yanlış anladığımı düşünüyordu.

“Kendinde değil gibisin Sakayanagi.”

“Sana öyle mi geldi ?”

“Bu soruları sorduğuma göre bana öyle geldiğini anlayabilmiş olman lazım.”

Eğer Kamuro’nun atılması onu etkilememiş olsaydı, burada olmazdım.

Durduk yere onu rahatsız etmeye çalışmazdım.

“Elbette çok iyi sezgilere sahipsin ama kendine fazla mı güveniyor gibisin.”

“Kim bilir.”

Kararlı olduğumu görünce, sonunda Sakayanagi biraz huzursuz oldu.

“Yani diyorsun ki, Masumi-san’ın atılması beni etkiledi?”

“Evet, tam olarak bunu söylüyorum.”

“Katılmıyorum.”

“Bunu kabul etmek istememen normal. Çünkü kabul edersen, yanlış bir tercih yaptığını da kabul etmiş olacaksın.”

Eğer Kamuro yerine başkasını seçmesi gerektiğini düşünüyorsa, bu da beraberinde pişmanlık getirir.

“Güçlü olduğunu biliyorsun. Bu yüzden başkalarının zayıflıklarına karşı fazla empati kuramıyorsun. Onların zayıf yönlerini desteklemekte yetersiz kalıyorsun.”

“Bu lafı senden duymak istemiyorum, Ayanokōji-kun.”

“Tabii, bu benim için de geçerli. Ancak sen yarım yamalaksın, tam anlamıyla kendini vermiyorsun. Çünkü sıradan bir insanın duyarlılığına sahipsin ve bu yüzden istemeden de olsa bir kısmını anlayabiliyorsun.”

Birçok yönden benzerliklerimiz olsa da, aramızda önemli farklar da vardı.

“Ne demek istiyorsun Ayanokōji-kun? Daha mı zayıf olsaydım diyorsun? Masumi-san’ı yanımda tutmak için bencil mi olmalıydım?”

“Normalde liderler bencil olamaz. Ama bundan sonra kazanmak istiyorsan, işte tam da bunu yapmalıydın. Güçlü kalmak için Kamuro’yu korumalıydın. İstersen OAA kayıtlarını kullanarak, istersen başka yollarla, diğerlerini göndermek için sebepler üretmeliydin.”

Ama onun gururu buna engel oldu.

Beklenmedik bir başarısızlıkla, sakin görünmeye çalışarak yanlış kararı verdi; elenenler arasından kim giderse gitsin fark etmez gibi davrandı.

Bir kere kaybettikten sonra, kaybettiğin parçayı geri almak mümkün değildi.

Sakayanagi artık eksik bir hâlde mücadeleye devam etmek zorundaydı.

“Endişelenme. Onun yokluğu hiçbir şeyi değiştirmez. Bir daha kaybetmeyeceğim.”

“Muhtemelen kaybedeceksin. Eğer yılsonu sınavına bu hâlinle girersen, yine aynı sonuca varırsın.”

Sakayanagi, durumun ciddi bir şekilde değiştiğini kabullenmek istemiyordu.

“Anlıyorum… Şimdi amacını kavradım. Bana zarar vermek istiyorsun. Bu olayın beni zayıflattığını düşündürerek zihinsel olarak beni sarsmak istiyorsun, değil mi?”

“Senin zayıflamış olman benim ne işime yarayacak?”

“A Sınıfı’nın öne çıkması senin için sıkıntılı olur, değil mi? İstediğin ideal düzeni oluşturmak için üçüncü sınıfa dört sınıfın da rekabet hâlinde girmesi gerekiyor. Asıl amaç bu, değil mi?”

“Yanılmıyorsun, ama bu yeterli değil.”

“Nesi eksik?”

“Şu anda A Sınıfı önde olsa bile, bu önemli değil. Amacım her sınıfın en yüksek potansiyeline ulaşmasını sağlamak. Bunun için Ryūen’e de, Ichinose’ye de, Sakayanagi’ye de, kime gerekiyorsa, müdahale edeceğim.”

“Bunu sevmiyorum. Senin yardımına ihtiyaç duymak hoşuma gitmiyor.”

“Ama bu yüzden buradayım. Sana yardım etmek için.”

Normalde lafı dolandıran Sakayanagi, nihayet sessizleşti.

Aslında başından beri her şeyin farkındaydı.

Sadece bilmiyormuş gibi davranıyordu.

“Senin en büyük hatan, Kamuro’nun varlığını yüzeyde göründüğünden daha önemsiz sanmandı. Kura çekme yöntemini seçmen de Kamuro’yu diğerlerinden farklı görmemek için aldığın bir karardı.”

İş işten geçtikten sonra gerçeği görmek kolaydır.

O, her şeye rağmen kendine sadık kalmalıydı, insanlardan tepki çekmeyi göze alsa bile.

Tabii ki bu kötü kararın altında kaybetmeyeceğine olan kibri ve umursamazlığı da yatıyor olabilir.

“Ben…”

Sakayanagi artık gözlerimin içine bakamıyordu.

Bakışlarını kaçırarak uzaklara doğru daldı ve sessizce iç çekti.

“İlkokul ve ortaokul hayatım boyunca hiç arkadaşım olmadı.

Düşük entelektüel seviyedeki olgunlaşmamış insanlara uyum sağlayamadım.”

Çocukluk günlerinden beri kendini böyle tanımlıyordu.

“Bu okulda da değişmedi. Masumi-san, Hashimoto-kun ve Kitō-kun da öyleydi.

Bana yakındılar, ama sadece birer araçtılar. Ne eksik, ne fazla. Onlara yabancı gözüyle bakıyordum.”

Sakayanagi, çevresindeki insanları hiçbir zaman gerçek anlamda arkadaş olarak görmemişti.

Ama tanıdıklık ile dostluk arasındaki çizgi her zaman bulanıktır.

Bu çizginin tam olarak nerede başladığını kimse kesin olarak bilemezdi.

“O yüzden de kimin kaybolduğunun bir önemi yok sanmıştım…”

Sözleri burada duraksadı.

Şu anda, Sakayanagi bile içinde sakladığı gerçek cevabı inkâr edemiyordu.

“Görünüşe göre, farkında olmadan Masumi-san benim için bir arkadaş olmuştu.”

Daha önce ‘arkadaş’ kelimesini kullanmış olsa da, şu anki anlamı tamamen farklıydı.

Bu gerçeği gerçekten kabul edip etmediği, kelimenin ağırlığını büyük ölçüde değiştiriyordu.

Kendisini, zekâsı sayesinde başkalarının etkisinde kalmayacak biri olarak kandırmıştı.

“…Her ne olursa olsun, bu bana yakışmıyor, değil mi?”

“Belki öyledir. Ama en azından artık Kamuro’yu kaybetmenin seni zayıflattığını fark ettin.

Ve bu farkındalık seni daha da güçlü kılabilir.”

Eğer bu kadarcıkta tökezleyip kalkamayacaksa, asıl problem o olurdu.

“Yani hep perde arkasında durup, böyle insanlara tavsiyeler veriyorsun ha…

Bu yüzden herkes bu kadar gelişiyor demek.”

“Daha yolun başındalar. ” Sakayanagi’nin artık söyleyecek bir şeyi kalmamıştı.

Sadece yavaşça ve zarif bir şekilde başını eğerek selam verdi.

Artık benimle daha fazla kalamayacağını hissettim.

Onun küçük siluetini gözlerimle uğurladım ve tekrar banka oturdum.

“Sonuç olarak, Kamuro’nun okuldan atılması Sakayanagi için bir fırsata dönüştü.”

Şu ana kadar hiçbir değişken, onun duygularını bu kadar derinden sarsmamıştı.

Üstelik duruma müdahale etmeye gerek kalmadan, sınıf puanları da düşmüştü.

Bu, her sınıfın artık daha güçlü hâle geldiğinin ve mücadele edebilecek seviyeye yaklaştığının bir göstergesiydi.

Bundan sonra Sakayanagi’nin kendi başına düşünmesi, farkına varması ve ciddi anlamda büyümesi gerekecekti.

Ve böylece, daha önce hiç deneyimlemediği duygularla yüzleşeceği yolculuğu başlamış oldu.

Ryūen de artık kabuk değiştirmiş ve ilerlemeye başlamıştı.

Önceki yöntemlerini tamamen değiştirmemiş, aksine onları daha da keskinleştirmişti.

Bundan sonra, acımasızca çevresine nüfuz ederek gücünü büyütecekti.

Yıl sonu sınavlarına yaklaşık iki ay kalmıştı.

Acıs

“Ben de sessizce hazırlıklarıma devam etmeliyim.”

Karuizawa Kei hakkında.

Ichinose Honami hakkında.

Ve sınıf hakkında.

Okulda geçireceğim kalan zaman boyunca, çevremdeki insanlar için unutulmaz bir varlık olabilmek adına harekete geçmeye başladım.

Acısıyla tatlısıyla bu cildi bitirmiş bulunuyoruz.Arkadaşlar malumunuz ben yksye hazırlandığım için şu anlık fazla vaktim olmuyor maalesef.Yine de burda size bölüm atmaya çalışıyoruz.Sağolun bu süreçte bize karşı çok anlayışlı bir kitlemiz bulunduğu için de içten içe ekipçe mutluyuz.Ama bazı insanlar bazen bunu anlamıyor yahut anlamak mı istemiyor bilmiyorum.Sizden sabır ve anlayış rica ediyor,keyifli okumalar diliyoruz.Sonraki ciltlerde görüşmek dileğiyle.İlla ki bölüm veya başka bi konuda bilgi almak istiyorsanız,yeni arkadaşlar arıyorsanız,bölümlerden en hızlı haberdar olmak istiyorsanız ve deen önemlisi Hz.Hamza Enfal Polatla doyasıya muhabbet etmek istiyorsanız discord sunucumuza bekleriz.

Link:https://discord.gg/NDPD3adTm2 Ahanıda size link
-AyanokojiAynıBen

Çeviri: M.cannn_

    Ayanokojiaynıben

    Shiro Oni

Edit: horikita senpai