Emperor Of Solo Play - Bölüm 0

Önsöz

Hayatım boyunca hep çöp muamelesi yapıldı bana..

Allah vergisi bir yeteneğim yoktu.
Bir alanda diğerlerinden daha iyi de olmadım, olamadım.
Ne zaman vasıfsız, gereksiz insan muamelesi yapılsa, ağzımı açıp bir şey diyemezdim…

Bu, asla daha iyi olmak için mücadele etmediğim anlamına gelmiyor; ama günün sonunda, yine yatağımın çarşaflarını öfkeyle tekmeleyerek uyuyakalırdım.

Bu lanet olası hayat…

Ama ilk defa da olsa, diğerlerinden daha iyi olduğum bir konu bulabilmiştim.

Sanal gerçeklik (VR) oyunları!

Gerçek hayatta, besin zincirinin en dibindeydim ancak sanal dünyada en tepedeyim. Sözde profesyonel oyuncular bile benim gözümde sadece küçük av hayvanları olarak kalıyor.

En iyi yanı; oyunlarda iyi olmak, basit bir başarı olarak görülmüyor artık. Bir servet ve prestij kazanabiliyorsunuz. Bu VR oyunlarının çağı, böyleydi.

Hiç tereddüt etmedim.

Oyun oynamada başarılı olmak uğruna hayatımı vermeye hazırdım. Hedeflerimi gerçekleştirmek için her şeyi yaptım.
Her şey ama her şey, bu başarı uğrunaydı.

Sonunda uğraştığım amaç ulaşabileceğim bir noktadaydı, sadece bir saç teli uzağımdaydı.

Sadece biraz daha, çok az kaldı!

Hedefime biraz daha yaklaşabilsem, hemen ulaşacaktim.

“Lanet olsun size!”

Yoldaşlarımın bana ihanet edeceğini hiç aklıma gelmezdi. Düşünmüştüm ki onlar hep yanımda kalacak, beni destekleyeceklerdi.

“Kahretsin!”

Yoldaşlarım bana ihanet etmesiyle, dört yıllık sıkı çalışmam bir anda yok oldu.

Tekrar savaşmaya çalıştım ama güçsüzdüm. Midemde bir delik açılmış gibiydi ve artık sosyofobim vardı…

“Başka çarem yok. Tekrar savaşacağım ve bakın bakalım, bir daha kimseye güveniyor muyum?”

Baştan başlama şansım olduğu zaman, hangi yoldan gideceğimi biliyordum.

“Sonuç ne olursa olsun, bunu yalnız başıma yapacağım… Size tek başıma yapabileceğimi göstereceğim.”

Artık önümde tek başıma gideceğim bir yol var!

İşte bu benim seçtiğim yol…

**

Çeviren: Maruchi