Elitler Sınıfı -    Cilt 22 - Bölüm 23

Kızların odasdan dönüş yolunda, telefona baktım ve saatin şimdiden oldukça geç olduğunu fark ettim. Işıkların kapanmasına 20 dakika kadar kalmıştı.

“Bu çok eğlenceliydi! Ama neden kızların odası bu kadar güzel kokuyordu?”

“Evet kesinlikle. Tsubaki-san çok tatlı değil miydi?”

“Gerçekten mi? Tsubaki fanı mısın?”

Birinci sınıf öğrencileri kızların odasına ilk ziyaretlerinin heyecanını saklamıyorlardı(ya da saklamak istemiyorlardı).

“Eğleniyorlar gibi.”

Eğlenen alt sınıfları görünce Hashimoto, onları yanımızda getirdiğine memnun olmuşa benziyordu.

Ama hemen sonra Hashimoto’nun yüzündeki gülümseme yerini sert bir ifadeye bıraktı.

“Üzgünüm ama siz çocuklar önden gider misiniz? Ayanokōji, birazcık daha benimle kalır mısın?”

Ben hariç herkese talimatlarını verdiğinde hepsi itaatkâr bir şekilde isteğini yerine getirip ortak odaya gittiler.

“Sorun ne?”

“Odana gittiğimde direkt uyuyacaksın değil mi? Sakayanagi hakkında henüz hiçbir şey duymadım.”

“Eğer bir şeyler öğrenmek istiyorsan üzgünüm ama bende de bir bilgi yok.”

“Ama bugün Sakayanagi’yle buluşmadın mı?”

Gerçekten de sabah Sakayanagi’yle karşılaşmıştım.

Bu bilgiyi bir yerden mi edinmişti, yoksa sadece bir yalanla bilgi toplamaya mı çalışıyordu? Bunu araştırmam gerekmiyordu.

Her şekilde cevabıma karar vermiştim.

“Ona biraz baskı uyguladım, ama bu Sakayanagi. Dürüst olmak gerekirse ondan pek bir şey öğrenemedim. Onun zorlu bir rakip olduğunu biliyorsun, değil mi?”

Ne dersem diyeyim, Hashimoto muhtemelen şüphelenirdi, bu yüzden sakin bir şekilde konuşmaya devam ettim.

“Ayrıca, rahatça konuşacak vaktim yoktu.”

Konuyu fazla derinlemesine araştırmaması için sözlerime küçük bir bahane ekledim.

“…Peki, sorun değil. Her halükarda, sonuç gelecekte değişmeyecek.”

Söylemeye gerek yok ki, o sonucu ben değil Hashimoto belirleyecekti.

“Sakayanagi ve Ryūen ikinci gün kazanan kadrodan düştüler. Bu, tuhaf bir turnuvanın tuhaf bir sonu gibi.”

Sakayanagi’nin grubunun on iki maçta beş galibiyet ve yedi mağlubiyeti vardı.

Ryūen’in grubunun on iki maçta üç galibiyet ve dokuz mağlubiyeti vardı.

Ertesi gün oynanacak yedi maçta büyük bir değişiklik olmazsa, yüksek sıralamaya girme şansları yoktu.

“Sanırım oryantasyon toplantısından vazgeçtiler. İkisi de deneyimsel öğrenme oturumlarının hiçbirine katılmadı.”

Muhtemelen başından beri ödül almaya niyetleri yoktu, değil mi?”

“Öyle görünüyor ama bu konuda çok mutlu gibi görünmüyorsun.”

“Tabii ki. Bu rahatsız edici. O ikisinin birdenbire ayrılması tuhaf.”

Hashimoto doğal olarak şüpheleniyordu. Her iki grup da geri dönüş yapamadan üst sıralardan kayboldu. Sonuçlara bakarak Hashimoto’nun neden temkinli davrandığını anlayabiliyordum. Ama bu büyük ihtimalle yersiz bir şüpheydi.

Ryūen özel puanlara değer veriyordu, ancak önceden duyurulduğu gibi bu kampta kullanılabilen özel puanlar farklıydı. Alışverişle sınırlıydılar. Elbette, onlara sahip olmak iyiydi ancak Ryūen’in onlara öncelik vermemesi mantıksız değildi.

Üç gün boyunca serbestçe hareket edebilmek, bilgi açısından daha avantajlı olabilirdi. Bu, daha fazla bilgiye erişim ve daha fazla bilgi toplama imkânı anlamına geliyordu.

Şimdilik Sakayanagi’nin durumunu gözlemlemek daha iyi olacaktır.

Öte yandan, hayatta kalma ve eleme özel sınavında kaybeden Sakayanagi; bu değişim toplantısını sakinleşmek kullanmalıydı. Doğada keyifli vakit geçirmek ve yaralarının iyileşmesine izin vermek en iyi çözümlerden biriydi.

Bu yüzden Hashimoto sakin olmalıydı ama gerçekte böyle değildi. Sakin olmaya çalışıyordu ama sabırsızlığını gizleyemiyordu.

“Sakayanagi’nin zeki biri olarak beni ara sıra soruşturtacağını düşünmüştüm ve sonra…”

Bu sakin temadaki değişim toplantısında bile onu attırmayı hedefliyor olabilirdi. Hashimoto böyle bir tehlike hissine kapılmış olmalıydı.

“Sakayanagi, Toyohashi ve diğer birinci sınıfları çoktan kendi tarafına çekmiş olamaz, değil mi?”

Sözlü olarak onaylamadı, ama Hashimoto’nun yaptığı ilk şey, muhtemelen bunun olmasını önlemek için alt dönemlerle iyi geçinmekti.

“Sakayanagi, biz daha grubu kurmadan önce bir casus yerleştirmiş olabilir mi?”

“Birinci sınıfların kendi aralarındaki ilişkileri sen daha iyi anlamıyor musun, Hashimoto?”

Değişim toplantısından çok önce, alt sınıflar okula girdikten kısa bir süre sonra Sakayanagi’nin uzantıları olarak çalışmaya başlamışlardı. Bu hala geçerliydi.

“Evet… muhtemelen hayır… Temel olarak, Sakayanagi doğrudan konuşmalar yapmadı. Temel olarak, gelecek vaat eden birinci sınıflarla etkileşime giren bendim. Ama dolaylı olarak…”

Gülümsemesini korumaya çalışıyordu, ama kendini çok zorluyordu.

“Birini özel sınavlar haricinde okuldan attırmak kolay değildir.”

Onu biraz sakinleştirmeye çalıştım, ama sözlerim ona ulaşsa da tam olarak anlayamıyordu.

“Biliyorum,biliyorum ama… Bu Sakayanagi. Sadece aklımdan geçmeyen bir şey planladığını düşünmeden edemiyorum.”

Bunu söyledikten sonra, belki de zor bir durumda kaldığını fark ederek durdu.

“Bu kadarı yeter. Sakayanagi’yi şimdilik unutmalıyım.”

“Bu en iyisi olur.”

Hashimoto derin bir nefes aldı, yanaklarını hava ile doldurdu ve nefesini düzenlemek için kuvvetlice nefesini verdi.

“Tamam, geri dönmeden önce lobideki tuvalete uğrayacağım. Sen önden gidip uyuyabilirsin.”

“Işıklar kapanmak üzere, geç kalma.”

“Tamam.”

Ortak odadaki tuvaleti kullanmayı zor mu buluyordu yoksa aklında başka bir amaç mı vardı?

İki türü de Hashimoto lobideki kimsenin olmadığı tuvalete gitti.

Çevirmen: Mehemolt

Redaktör:Juggernaut