Elitler Sınıfı - Cilt 7.5 Bölüm 10 - Garip Tesadüfler

Cilt 7.5 – Bölüm 10 – Garip Tesadüfler

“Günüm mahvoldu be.”

Kış tatilinde masum bir şekilde dışarı çıkmanın, başıma bu kadar iş açacağını beklemiyordum. Önce Sakayanagi ve Kamuro ile karşılaşmam sonrasında ise İbuki’yle aramda geçen can sıkıcı badireler, İshizakigile denk gelmem filan… Neyse aslında bütün bunları düşününce bugünü tek parça geçirebilmem bile mucizeydi.

Telefonumdan saate baktım, 15.00 civarıydı.

“Ahaha. Yok artık—.”

Anlaşılan beklenmedik olaylar, beklediğimden daha fazla zamana mal olmuş. Daha fazla vakit kaybetmeden yurda dönebilmek için AVM’nin çıkışına doğru yöneldim. Ama bu sefer de bizim sınıftan üç kızı içeriye girerken gördüm: Satuo, Shinohara ve Matsushita.

Malum iki gün sonra Satou’yla buluşmam olduğu için istemsizce dikkatimi onlara verdim. Beni fark etmemeleri için en yakınımdaki dükkana girdim ve uygun mesafeden sohbetlerine kulak kabarttım. Sonuçta buluşma öncesi Satou hakkında edinebildiğim her bilgi kısa günün karı olacak. Gerçi başıma gelenlerden sonra bugün bana iki aydan daha uzun gibi geliyor ama şu anda konumuz bu değil.

“Yani, Noel’de kimsenin sevgilisi olmayacak ha—.”

Matsushita, etrafta el ele, kol kola dolaşan çiftleri görünce iç çekerek söylendi.

“İstesen hemen sevgilin olur ki senin. Sen çok güzelsin çünkü, canım benim.”

Shinohara, Matsushita’nin omzuna hafifçe vurarak gülümsedi.

“Sevgilim olsun diye ölüp bitmiyorum ya. Hayırlısı diyorum.”

“Aynen~ Yine de olsa fena olmazdı hani.”

“Peki, hoşlandığın birisi var mı?”

Shinohara’ya bu soruyu sonran Matsushita idi. Shinohara kollarını birbirine bağlayıp düşünmeye başladı.

“Yok. Bizim sınıftaki çocuklar.. felaket zaten.”

“En iyisini, Karuizawa-san kapmış zaten–”

Hirata’yı vurguluyorlardı…

“Diğer sınıflarla yarış içinde olduğumuz için arkadaş edinmeye vakit bile bulamadık ki. Senpai’ler iyi bir seçenek olabilir belki… ama asıl üniversiteli bir beyle görüşsem, efsane olurdu.”

Matsushita, 9.sınıflara çömez demeye çalıştı galiba..

Shinohara: “Senpai, ha— Ben, şahsen benden büyük biriyle olmak istemezdim. Yaşıtım olması daha çok hoşuma gider..”

“Ya sen, Satou-san?.”

“Ehh? Ben mi? Hmmm ben—. Shinohara-san gibi, sınıftan biriyle olmayı tercih ederim.”

“Ne? Ben yaşıt derken, sınıftan biri olabilir falan diye bahsetmedim ki.”

Shinohara hemen inkar etme gereği duydu.

“Bu arada, Satou-san….. Ayanokouji-kun ile ne iş?”

Aniden adım kız muhabbetinde geçti. Doğrusu bunu beklemiyordum. Yüzüm önümdeki kitap reyonuna dönük halde tüm dikkatimi onların sohbetine verdim. Ama yürüyerek konuştukları için benden seslerini duyamayacağım kadar uzaklaşmışlardı. Onları takip etmek hem çok zahmetli hem de fark edilme ihtimalim yüksek olduğu için bugünlük burada bırakmaya karar verdim. Yine de ne olur ne olmaz diye biraz daha dükkanda takılmalıydım.

İşe yarar ıvır zıvır var mı diye rafları tararken tuhaf bir şeyle karşılaştım.

“Bu yılın top trendleri oylaması mı?”

Günlük ihtiyaçlardan elektroniğe kadar, çeşit çeşit ürünler listelenmişti. Hatta ürün açıklamaları, üretici firma adıyla birlikte yer alıyordu. İlgimi çekince bir göz atmadan edemedim.

.”….bir şeyler alıp dönmek fena fikir değil.”

En iyi arabalar listesi falan… abartı gibi geldi ama neyse.

Elektronik aletlere de pek aşina değilim ama göz atayım. İleride lazım olabilir. Etrafta azıcık dolandıktan sonra kafamı kaldırıp o üçlünün gidip gitmediğine baktım.

Shinohara’yı tek başına dikelirken buldum. Diğer ikisi lavaboya falan gittiler herhalde.

Popüler birkaç kitap aldıydım elime. Göz gezdirmeye devam edeyim. Belki güzel bir şeyler bulurum.

Kitapçıda müşteri vardı ama… kime denk geldim hadi bilin. Burada karşılaşmamamın garip olacağı, sanki bir hinlik peşindeymiş hissi veren birisi: Ryuuen Kakeru.

Arkası dönük bir halde soru bankalarının bulunduğu reyona bakıyordu. Yüz ifadesini göremiyordum.

“Onu burada görmek de ne bileyim…”

Etrafında kimsecikler yoktu. Yalnız kurt havası sezinliyordum ondan. Daha dün yaşananlardan sonra, yani çatı katındaki hezimetinden sonra- hemen kendini sokağa atmış olması… taktire şayan bir tavırdı doğrusu. Bu kadarını beklemiyordum.

Ryuuen’in dışarı rahatça çıkabildiğini de teyit etmiş oldum böylece. Zaten karşılaştığımızda selam verip konuşacak bir ilişkimiz olmadığı için yanına gitmedim.

“Hey, sen çömezlerdensin değil mi?”

“Ehh?”

“Bize dik dik bakıp duruyorsun, hayırdır?”

“E-efendim? Anlamadım?!!! N- ne… dik dik bakması….”

Shinohara’nın sesi buralara kadar yankılandı. Üst sınıflardan biri erkek biri kız iki kişi, önüne dikilmiş hesap sorar gibi bir haldeydi. Kızı hatırlamıyorum ama çocuk… 11/D’dendi. Eski sınav sorularını satın aldığım çocuğun ta kendisi.

10 ve 11. sınıflar arasında okuldan atılmanın çok olduğunu duymuştum. Ama bu çocuk kantinde sebze yiyerek bile okula tutunmayı başarmıştı..

Senpailerin üzerinde çift kıyafeti vardı.. zaten kol kola idiler.

“Bize dik dik bakıyordun işte. Önüne bakmak çok mu zor?!.”

“Boş ver. Uğraşma… Gidelim.”

Çocuk pek umursamıyordu ama kız arkadaşı kükrüyor maşallah.

“Görmezden gelemiyorum ki. Sen D sınıfındansın, değil mi?”

“Evet, umm—ama…..ama size bakmıyordum bile…….”

“Yalanı kes. Az önce bize çarptın ya!!!”

Bu saçmalığa bakılırsa, bu kızın omzu falan değmiştir bunlara. Olay da ordan kopmuştur.. Hafif bir çarpma olduğu iki tarafında sapa sağlam duruşundan belli ayrıca.

“Senpailerinden birine çarpmanı geçiyorum. Özür bile dilemiyorsun? Bu ne saygısızlık.”

“Önüne bakmayan kişi ben değildi-……”

“Ne? Bir de suçu üstüme mi yıkmaya çalışıyorsun?”

Shinohara daha fazla baskılara dayanamayıp zoraki bir halde boynunu eğdi.

“….Hayır, özür dilerim.”

Zoraki tavrını herkes fark etmişti tabii.. buna halk dilinde ateşe körükle gitmek mi deniyordu sahi?

“Huh. Sen buna özür mü diyorsun? Hal ve tavırların başka bir şey diyor ama!!! Hiç samimi değilsin.”

“S-samimi….. ama önüne bakmayıp çarpan sendin, senpai.”

Shinohara da olayı böyle açıklıyor… hmm.

“Önüne bakmayan sendin be? Ne saçmalıyorsun?”

“Ama-”

Iki taraf da birbirini suçluyor. Oh ne güzel. Etrafta şahit varsa eğer, onlar yardımcı olabilirdi Shinohara’ya sadece..

Belki ben yardımcı olabilirdim ama ne olayın yaşandığı ana tanık oldum ne de taraflar arasında hakemlik yapabilirim… aman bir şekilde hallederler.

Elimdeki kitabı rafına kaldırayım diye arkamı dönerken tanıdık bir yüz gördüm.
Shinohara’nın yaşadığı olayı duyup gelmiş gibiydi.

Emin olamadığım için gözlerimle o çocuğu takip ettim. Shinohara’ya yaklaşınca ona seslendi.

“Naber, Shinohara?”

Senpaileri görmezden gelip ona seslenen kişi, Ike Kanji idi.

“Ahh…..Ike-kun…..ummm.”

Bu belli belirsiz çıkarttığı birkaç ses ile ‘başım daha çok belaya girecek’ sinyallerini veriyordu sanki. Sınıfımızın sorunlu kişisi, Ike’dı malum.. kızın eteklerinin tutuşması normal yani.

“Sen de kimsin?”

Bu ani araya girişe karşı, kız öğrenci sesini yükseltti.

“Ahh. Kusura bakmayın, senpai. Sınıf arkadaşımın size bir yanlışı mı oldu, hayırdır?”

Ses tonundan Ike, bir problem olduğunu anlamış olacak ki olaya müdahale etti. Belki de o da uzaktan izliyordu durumu.

“Ne? Bize dik dik baktığı yetmiyor gibi, bir de bize çarptı. Daha ne yapsın?”

“Ahh~Anladım. Bizim kız böyle ya. Bize de sürekli böyle bakıyor. Biz sınıfça alıştık.”

Aptalca gülüp parmağıyla Shinohara’yı işaret etti. Shinohara ise şok olmuş bir halde donup kaldı.

“Gözlerinde garip bir bakış var. Sanki hep insanlara dik dik bakıyor gibi bir hava katıyor. Ama doğal hali böyle. Senpai, doğuştan hali böyle bence. Sizinle alakası yok. Size bakacak cesareti bile yoktur hem.”

Kaş yaparken göz mü çıkardı bilemem ama asıl çarpışma meselesinde kim haklı kim haksız o konuya girmedi bile.

“Bir de, olay çıkartmayalım bence. Az önce bir sensei gördüm. Büyümesin olay.”

Olay çıkarmak istemezlerdi. Ike zekice onları oyuna getirdi denebilir.. dahası, Ike tüm sözlerini kıza değil, çocuğa doğru söyledi.

Çocuğa olacakları söyleyerek sözlerinin etkisini arttırıyordu.

‘….hadi gidelim.”

Noel arifesinde herhangi bir olaya karışmak istemeyeceği belliydi. Zaten olaya karışmayan çocuk için, kaçmak için çok iyi bir fırsat doğmuştu. Kız, olayın kapanmasından memnun olmasa da, sakinleşmişti.

“Hııııh.”

Çocuğun yürümeye başlamasıyla olay kapandı. Kız da peşinden gitti. Shinohara ise derin bir nefes aldı.

“Sağ ol…”

Bu teşekküre deliler gibi sevinir diyordum ki… soğuk bir tavır takındı. Kısa bir cevap verdi.

“Ne demek. Önemli değil.”

“Fakat… az önce dediklerin hoş değildi. Bakışım böyleymiş falan, alıştık demek?”

“Sana yardım etmeye çalışıyordum.”

“Başka bir şey düşünemedin mi gerçekten?”

“Seni tanımıyorum ki ne diyecektim?”

.”….peki, umm……t-teşekkür–”

“Sana sevgilisiz geçireceğin noelde iyi eğlenceler!! Görüşürüz.”

“H-Ha!?Sen de hep yalnız kalacaksın! Seni kim ne yapsın şapşal!!”

Ike bu sözlerini görmezden gelip olay yerinden hızla uzaklaştı.

Eğer baştan beri onu gözetliyorsa, diğer iki kızın yaklaştığını düşünüyor olabilirdi.. Zaten çok geçmeden kızlar bir araya geldi. Ike’ı da giderken gördüler.

“Hmm? O, Ike-kun muydu yoksa gözlerim bana oyun mu oynuyor? Ne oluyor?”

“O salak sana bir şey mi dedi?”

“H-hayır. Öyle bir durum yaşanmadı ya.”

Shinohara hemen olanları anlatır sanmıştım ama konuyu kapatıverdi. Ardından da Ike’n gidişini kaçamak gözlerle izledi.

Ben de dönüyorum artık. Satou ile ilgili bilgi edinmem pek mümkün görünmüyor.

Düzenleyen: Tasi Bey