Elitler Sınıfı - Kısa Hikayeler - Cilt 14 - Horikita SS - Vedalaşma

Cilt 14 – Horikita SS –  Vedalaşma

«O zaman, bana müsaade.»

Ayanokouji-kun ile yollarımızı ayırırken, şapkamı düzelttim.

O biraz daha başlangıç noktasında kalmayı planlıyordu.

Tek kişilik bir grup olarak önümüzdeki 2 haftayı verimli geçirmek zorundayım. Aynı durum Ayanokouji-kun için de geçerli. Tabii, onun için endişelenmeme gerek yok.

«…endişeye gerek yok, huh?»

Üzerine düşünmeden direkt olarak sorun yaşamayacağına odaklanmıştım.

Bu özel sınavın kuralları açıklandığında, tek yarışmanın ne kadar zor olacağını anlamıştım.

Ama onun için, endişelenecek bir durum söz konusu bile değildi.

Arkamı dönüp hafifçe ona baktım.

Hafif şaşkın bir ifadeyle bana doğru bakıyordu.

Matematikten tam puan alması ve Housen ile olan mücadelesi… gösterdiğinden çok daha fazla potansiyeli olduğu ortadaydı. Ama neden?

Onu bir yıldır yakından takip eden birisi olarak, çoğu insandan daha iyi tanıyordum.

Ne olursa olsun paniklemiyor, hep sakin kalıyordu. Düştüğü müşkül durumlarda bile, doğru bir yaklaşım buluyor ve kendisini kurtarıyordu.

Tabii, kusursuz değildi. Bazı hedeflerini gerçekleştirebilmek için, yeteneklerini ortaya çıkarması gerekiyordu. Dahası, iletişimden yana sorun yaşıyordu.

Bu zayıf yönünü, başka insanları kullanarak kapatıyordu.

Önüme dönüp büyük bir adım attım.

Tarif edemediğim bir duygu içimi kaplıyordu.

‘kıskançlık’ ya da ‘hayranlık’ diyemem bu duyguya.

Onunla omuz omuza verebilecek birisi olmak istiyordum.. yani, sanırım böyle garip bir duygu.

Fakat stili benimkinden çok farklıydı.

Onu taklit etmeye çalışarak, anca kendime zarar veririm.

Onun arkasını kollayacak, güveneceği bir yoldaşı olmak istiyorum….

«Ama… pek benlik değil.»

Aklıma gelenler bunlardı.

«Öncelikle tüm gücümle savaşmalıyım.»

Çünkü bu ıssız ada savaşı, hiç kolay olmayacak.