Elitler Sınıfı - Kısa Hikayeler - Shiina Hiyori – Kızıl Gökyüzünün Altında

«Vay canına!! Sonunda buraya geldik!!»

Ishizaki-kun günü bitirmenin verdiği rahatlık ve gördüğü manzaranın karşısında heyecanla bağırdı.

«Çok bağırdın, Ishizaki, sessiz ol.»

Bağırışları Nishino-san’ın kulaklarını delmiş olacak ki, yanına yaklaşıp onu nazikçe uyardı.

«Deme öyle deme~ sadece mutluluğumu paylaşıyorum! Oh! Sonunda burdayız!»

«Dediğimi duymadın mı sen!»

Nishino-san,  ona aldırış etmeden bağırmaya devam eden Ishizaki-kun’a hafif çimdik attı.

Canı acımasına rağmen, umursamadan bağırmaya devam etti.

Onların bu hallerine şahit olmak beni de mutlu ediyordu.

Birlikte çok iyi bir ikili oldular diye düşünmeden edemiyordum ki…

Arkamdan ayak sesleri o an duydum.

Bizimle aynı belirlenen alana sahip başka bir grup mu geliyor acaba?

Tam arkamı döndüm ki—

“Ara? Ayanokōji-kun?”

Gördüğüme inanamadığım halde, refleks olarak ağzımdan dökülüverdi sözcükler.

“Beklediğimden daha iyi görünüyorsun.”

Her zamanki tavırlarıyla, yanımıza yaklaşmaya başladı.

“Herkese ayak uydurmak için gayret ediyoruz. Grubumuzun maksimum büyüklüğünü altıya çıkarmayı başardık.”

Ayanokouji-kun, Ishizaki-kun’ye hoşnut bir ifadeyle baktı.

“En başından beri Ishizaki’nin grubuna katılmayı düşünüyor muydun?”

“Öyle denebilir. Potansiyel gördüğüm birkaç grup vardı. Bu grup da onlardan biriydi.”

Ishizaki-kun’un grubuna destek olmak için böyle bir işe kalkışsam da, beklediğimden de iyi bir durumdayız. Hatta puanımızı bile arttırmıştık.

“Peki ya sen, Ayanokōji-kun? Sağlığın yerindedir, umarım?”

Kendisine zora sokacak birisi değildi. Ama tabii, böyle bir sınavda net konuşmak doğru olmazdı.

“Evet. Güzel gidiyor.”

“Endişelenecek bir şey olduğunu sanmıyorum, ama lütfen dikkatli ol. Diskalifiye olmak için ufak bir yaralanma bile yetiyor, maalesef.”

“Farkındayım.”

Tek tabanca takılmak demek, tüm zorlukları tek başına göğüslemek demekti.

Ona yardım etmek istesem dahi, edemezdim. Grubum 6 kişiyle maksimum sayıya ulaşmıştı.

“Sadece üç gün kaldı, ha?”

Bu süre zarfında sağ salim sınavı bitirmesi için dua edebilirim ancak.

“Evet.”

Akşam güneşinin yüzüne vurmasıyla, ona bakakaldım ve düşüncelere daldım.

Onun sınavdan diskalifiye olması sınıfım için oldukça iyi bir olay olur.

Basit bir düşünce olsa da, bu düşüncelere sahip olmak…

Böyle şeyler düşünmemeliyim.

Ayanokouji-kun arkadaşım, kitap dostum.

Ve… nasıl desem?

Gizemli bir karizması var. Gözlerimi ondan alamadığım birisi.

Onunla daha çok zaman geçirmek için can atmamı sağlayan birisi..

Keşke sınıflar arası mücadelemiz olmasaydı…

Ya da… aynı sınıfta olsaydık, okul hayatım daha renkli geçerdi.

Bu hoş anlar keşke daha uzun sürseydi——