Elitler Sınıfı -    Cilt 20 - Bölüm 21 - ders çalışmaktan bıkmışlar

Kanzaki ve Ichinose’nin öğrenci konseyi meselesinin sona ermesinin üzerinden birkaç gün geçmişti.

İkinci sınıf öğrencileri yaklaşan özel sınav için her gün ders çalışıyor ve çalışıyorlardı.

Bu kez, akademik becerileri daha düşük olan öğrenciler daha ağır bir sorumluluk üstlenmek zorundaydı ve bu da önceki yazılı sınavlara göre kesinlikle büyük bir değişiklik yaratmıştı.

Öğle arası başlar başlamaz okul yemekhanesine gitmek çoğu öğrenci için günlük bir rutindi, ancak öğrencilerin yarısından fazlası sınıftan çıktı ve yanlarında getirdikleri öğle yemeklerini ya da market öğle yemeklerini çıkardı.

Ve sıralarının üzerinde tabletler, kitaplar, defterler vs. ile dolu tuhaf bir manzara vardı.

“Ugh… İyi bir gece uykusuna ihtiyacım var…”

“Oynamak istiyorum, oynamak istiyorum, oynamak istiyorum, oynamak istiyorum…”

“Koridor gürültülü değil mi? Konsantrasyonumu bozuyor. Biri burayı sessizleştirebilir mi?”

Çeşitli arzular sınıfı doldurdu ve giderek daha fazla insan istediklerini mırıldandı. Özellikle birçok öğrenci uykusuz görünüyordu ve Sonoda da onlardan biriydi.

“Uyumak istiyorum…”

Başını ellerinin arasına alıp salladı ve umutsuzca uykusunun geçmesini sağlamaya çalıştı.

“Biraz daha zorlayalım. Bu kadarını yaptıktan sonra ara vereceğiz!”

Sonoda’ya ders veren Mii-chan ona yumuşak bir moral konuşması yaptı.

Öte yandan, bazı öğrenciler şaşırtıcı bir ilerleme gösterdi.

“Satsuki, şimdiden bitirdin mi?”

“Şimdi birden motive oldum ve çalışmayı sürdürüyorum. İyi bir ruh halindeyim.”

Bir çift, Ike ve Shinohara, sandalyelerde birlikte çalışıyorlardı.

Shinohara daha önce hiç hissetmediği bir tepki veriyor gibiydi.

“Son birkaç gündür çalışma gruplarına katılıyorsun, değil mi?”

“Zor oldu, kaytardığım onca zamanın bedelini ödüyormuşum gibi hissediyorum…”

Shinohara uykulu bir şekilde esnedi ama olumlu görünüyordu.

“Yavaş yavaş daha iyiye gittiğimi hissediyorum.”

“Oh, ben hala o noktada değilim…”

“O zaman birlikte çalışalım.”

“Çok güvenilirsin. İşte benim kız arkadaşım!”

Ike haykırıp ona sarılmaya çalıştığında, Shinohara’nın ders kitabı başına indi.

“İşin bittiğinde görüşürüz.”

“Ugh…”

“Aptalca şeyleri tekrar tekrar yaşamaya devam edemeyiz. Haydi, sorunla yüzleşin ve onunla başa çıkın.”

“Shinohara-san, çok motive olmuş görünüyorsunuz.”

Yakınlarda durumu izleyen Yōsuke, Shinohara’ya seslendi.

“Bu seferki özel sınav, sınıfta yük olmaktan başka bir işe yaramayan öğrencilerden faydalanmak için bir fırsat. Sınıfa en azından biraz katkıda bulunmalıyız. Ayrıca, okuldan atılmak istemiyorum.”

Gerçek şuydu ki, yeteneklerinizi geliştirmezseniz sınıftaki yerinizi kaybedecektiniz. Zamanı geldiğinde, yeterince çalışmadığınız için bunun size geri döneceği önceki sınavda kanıtlanmıştı.

“Sen de çok çalışıyor gibi görünüyorsun Ike. Ama kendini çok zorlamamaya dikkat et. Gerçek sınavdan önce bayılırsan bunun bir anlamı olmaz.”

“Ah.”

Yōsuke Ike’ye iltifat etti ve dikkatli olmasını tavsiye etti.

Konuşma böyle devam etti. Doğal olarak, ilk etapta çalışmaya motive olmayan öğrenciler zamanlarını ders çalışarak harcamak istemiyordu. Ancak böyle bir durumda çaba gösterebilmek önemliydi.

Bunun erkek ya da kız arkadaşları için olması fark etmezdi. Kendilerine uygun bir neden bulmaları çaba göstermelerini kolaylaştıracaktı. Sudō da Horikita tarafından motive edilmişti.

Şimdiye kadar pek çok öğrenci için bu çabayı göstermek zor olmuştu ama artık sınıf bir bütün olarak bir araya geldiğine göre, bu giderek gerçeğe dönüşüyordu.

“Ama yine de… koridorlar çok gürültülü.”

Öğrencilerin derslerine konsantre olmak istedikleri zamanlarda koridorlardan çok sayıda insan geçiyor ya da sürekli konuşmalar ve ayak sesleri duyuluyordu.

Konsantre olmaya çalıştıkları bir zamanda, bu gürültü davetsiz bir misafir gibiydi.

“Bir şeyleri kontrol etmeye gidiyorum. Endişelenen pek çok öğrenci olduğunu biliyorum.”

Rahatsızlığı durduramasam bile en azından nedenini bulabilirdim.

Neler olup bittiğini öğrenmenin huzursuz öğrenciler üzerinde dengeleyici bir etkisi olmalı.

“Katılıyorum. Bunu benim için yapabilir misin?”

Ders çalışan öğrencileri rahatsız etmemek için gidip onları kontrol etmem en iyisi olurdu.