Elitler Sınıfı -    Cilt 20 - Bölüm 22 - Ryuen ichi'yi sıkıştırıyo

Koridora çıktığımda, Ichinose’nin sınıfındaki öğrenciler panik içinde koşarak yanımdan geçtiler. Ryūen’in sınıfından bazı öğrenciler de aynı yöne doğru gidiyordu. Kargaşanın kaynağını keşfetmem uzun sürmedi: Bir sınıfın önünde bir kalabalık toplanmıştı.

Ishizaki ve Albert kalabalığın arasından zorla ilerliyor, Ryūen geldiği için Ichinose’ye dışarı çıkması için bağırıyorlardı. Ancak koridora çoktan adım atmış olan Shibata onları durdurdu.

“Neden böyle paldır küldür içeri dalıyorsunuz? Şu anda bir şeyin ortasındayız.”

“Bir şeyin ortasında mı? Bu konuda hiçbir şey bilmiyorum. Acele edin ve Ichinose’yi getirin!”

Ryūen arkalarında durmuş, yüzünde kendini beğenmiş bir gülümsemeyle Ishizaki’ye emirler yağdırıyordu.

Ancak, bu kadar açık bir kuşatma yapmak akıllıca olmazdı.Etrafta bu kadar çok güvenlik kamerası varken, öğle yemeği sırasında kalabalık koridorda sorunlu davranışlarını tespit etmek okul için kolay olurdu.Ryūen’in hareketlerini tahmin edenler Ichinose’yi sınıfta saklıyor olabilir miydi?

Bir süre donmuş gibi görünen durum hızla değişti. Sınıfın kapısı açıldı ve Ichinose, ona durmasını tavsiye ediyor gibi görünen birkaç kız eşliğinde göründü.Ayrıca, Kanzaki ve Hamaguchi gibi önemli öğrenciler de ortaya çıktı.

“Vay, vay, vay. Sonunda ortaya çıktın. Öğrenci konseyini bırakan aptal lider.” Ryūen her zamanki tavrıyla konuştu.

Yeni öğrenci konseyi yapısının duyurusu o gün henüz yayınlanmıştı. Ichinose’nin istifası herkes tarafından bilindiği için başlı başına bir sürpriz değildi.

İstifasının nedeni görünüşte derslerine yoğunlaşmaktı ama bunun doğru ya da yanlış olması Ryūen’i ilgilendirmiyordu. Bu durumu bir zayıflık olarak kullanabileceğini düşünerek bir an önce onu sarsmaya gelmişti.

Buluşmanın zamanlamasının kasıtlı olduğu anlaşılıyordu. İnsanların dikkatini çekebilirlerse daha etkili olacağına karar vermişlerdi. Aslında, kargaşayı duyan ve neler olup bittiğini görmek için gelen diğer sınıflardan birçok öğrenci vardı.

A sınıfından Hashimoto, bariz bir şekilde benimle göz teması kurdu ve hızla diğer öğrencilerin arasına karıştı.

“Oldukça gürültülü, değil mi?”

Ishizaki onun neden olduğu kargaşa hakkında yorum yaptı.

“Tabii ki. İyi notlar almak için erkenden öğrenci konseyine sızdı. Kalabalığın bunu bile sürdürememe duygusunu duymak istemesi çok doğal. Sizce de öyle değil mi?”

Ryūen’in sesine karşılık olarak kollarını hafifçe açan Ishizaki, “Hı-hı,” diye cevap verdi.

“Onlara derslerime konsantre olacağımı söyledim.”

Biraz sıkıntılı görünen Ichinose, öğrenci konseyinden neden ayrıldığını bir kez daha açıkladı.

Ancak Ryūen cevabın ne olduğunu umursamadı.

“Aslında kovuldun, değil mi? Ya da belki de beceriksiz birinin öğrenci konseyinde görev alamayacağı söylendi.”

“Eğer sen böyle düşünüyorsan, belki de öyledir.”

Ciddi bir yanıt vermenin anlamsız olduğunu fark eden Ichinose, Ryūen’in sözlerine karşılık verdi.

“Kukuku. Ya da belki de geçmişteki günahların şimdi sorgulanıyor? Öğrenci konseyi başkanının bir hırsız olması iyi görünmez. Kaçmak istemeni anlayabiliyorum.”

Başından beri sempatiyle yetinmeye niyeti olmayan Ryūen’in sözlü baskısı devam etti.

‘Hırsızlık’ lafı zihinlerinde bazı düşünceler uyandırmış olsa da, Ichinose öğrenci konseyinde yaşananlardan sonra bu tür tartışmalara karşı zaten bir direnç geliştirmiş görünüyordu. Ryūen’in sözleriyle sarsıldığına dair herhangi bir belirti göstermedi.

“Ne diyeceğimi bilemiyorum ama başkalarının başına dert açmak iyi bir şey değil.”

“Pek sayılmaz. Birçok insan bilmek istiyor, sence de öyle değil mi? Öğrenci konseyinden neden ayrıldığın hakkındaki gerçeği.”

Bir sınıf arkadaşı olarak boş boş oturmak istemeyen Kanzaki ikilinin arasına girdi.

“Kes şunu, Ryūen. Ichinose’nin öğrenci konseyinden çekilme nedeni öğrenci konseyi tarafından açıklandı.”

“Görünürdeki sebep umurumda değil. Öğrenci konseyinden ayrıldığına göre aklında çok şey olmalı! Eğer bir sonraki özel sınavda bana karşı kaybedersen, uçurumdan düşeceksin.”

Bu, Ichinose’ye karşı kaybetmeyeceğinden emin olan Ryūen tarafından yapılan tipik bir açıklamaydı.

Ichinose’nin düşüşte olan sınıfının zirveye yükselme şansı yoktu.

Dahası, Ichinose ile A Sınıfı arasındaki fark iki katına çıkacak ve bu da onları her zamankinden daha çaresiz hale getirecekti.

Ichinose’nin şu anda kendilerini tehdit altında hissetmeyen sınıf arkadaşları da bu gerçeği fark etmeye başlayacaktı.

“Her bir sınavla uğraşmak çok zahmetli, bu yüzden sınıfınızın çekilmesini öneriyoruz.”

“Daha fazla şaka yapmayalım. A sınıfından vazgeçmeyeceğiz ve bu özel sınavı da kaybetmemek için çok çalışıyoruz.”

“Çok çalışmak mı? Sizin için geçerli olan tek şeyin aptal ciddiyetiniz olduğu doğru. Ders kitaplarınızla konuşursanız kazanabileceğiniz bu özel sınav için umudunuzu kaybetmemenize şaşmamalı.”

Ichinose’nin sınıfının sırf bu münakaşa yüzünden sınavı terk etmesine kesinlikle imkân yoktu.

Onları biraz daha sarsabilirsek, bu yeterli olacaktır.

Kanzaki ve diğerlerine göre, çalışmalarına karşı pek çok sabotaj çoktan başlamıştı.

Ichinose, araya giren Kanzaki’nin ortaya çıkışından beri sessizliğini koruyordu.

Sanki söyleyecek bir şeyi yokmuş gibi görünüyordu ama yüz ifadesinde herhangi bir kasvet belirtisi yoktu.

“Ryūen-kun… yeterince konuşmadın mı?”

Onun değişmeyen tavrını gören Ichinose, Kanzaki’ye gülümseyerek gergin ruh halini yatıştırdı.

“Bana istediğini söyleyebilirsin ama çalışkan öğrencilere müdahale etmeni istemiyorum. Ve şimdi yemeğe çıkan öğrencileri de düşün.”

Ryūen’i ve koridoru geniş bir şekilde kapatmış olan diğerlerini uyardı.

Bu durumu sadece bir blöf olarak görüp görmemek hassas bir çizgiydi ama Ryūen, öğrenci konseyinden ayrılmak için etrafındakilerin ilgisini ve şüphesini artırmada yeterince etkili olduğuna karar verdi ve ağzının köşeleri hafifçe yukarı kalktı.

“Ben de acıkmaya başladım.”

Sadece birkaç dakikalığına da olsa Ryūen’in ortaya çıkmasının bile bir kargaşaya yol açması şaşırtıcıydı.

Şöhret aynı zamanda ün demekti ve gücü ikinci sınıf öğrencileri arasında inkâr edilemez bir şekilde ortaya çıkmıştı.

Ryūen ve diğerleri ayrıldığında, toplanan öğrencilerin üçte ikisi bir anda dağıldı.

Hashimoto artık orada değildi ve her zamanki sakin öğle arası geri döndü.

Horikita’nın sınıfı artık daha rahat bir ortamda yemek yiyebilecek ve ders çalışabilecekti.

“Oh. Ayanokōji-kun!”

İnsanlar dağıldıktan sonra beni fark eden Ichinose yüzünde bir gülümsemeyle yaklaştı.

“Özür dilerim. Benim hatamdı, değil mi?”

“Senin hatan değildi. Sadece Ryūen olay çıkardı. Sen iyi misin?”

“Ben iyiyim. Bu bizim için oldukça normal.”

“Bu bariz provokasyon mu?”

“Ryūen-kun özel sınav başlayana kadar bizi sabote etmeye devam edecek. Çünkü avantajlar bizim için dezavantajlardan daha ağır basıyor.”

Çalışmalarına müdahale etmesine aldırmıyordu. Aslında, derslerinin bölünmesini istiyor gibi görünüyorlardı.

“Ichinose, sanırım zamanı geldi…”

Kanzaki durumu izlerken isteksiz bir tavırla konuştu ve uzun bir konuşma için vakti olmadığını söyledi.

Muhtemelen Horikita’nın sınıfında olduğu gibi bir sürü tartışma yapıyor ve özel sınav için çalışıyorlardı.

“Sonra görüşürüz, Ayanokōji-kun.”

Bunu söyleyen Ichinose, herhangi bir tedirginlik belirtisi göstermeden normal bir şekilde sınıfa döndü.

“…Sonra görüşürüz?”

Sözleri beni biraz endişelendirmişti ama sanırım yapılması gereken ilk şey sınıfa dönüp Horikita’ya durumu açıklamaktı.