Sınıf Kulesi

Beceri kitapları hakkında düzenli olarak bilgi edinme yeriydi. Aynı zamanda, aynı sınıfı paylaşan oyuncuların bir araya geldiği bir buluşma noktasıydı.

Sonuç olarak, hangi kale ziyaret edilirse edilsin, Sınıf Kulesi birçok insan tarafından kuşatılacaktı.

Her zaman olduğu gibi açgözlü insanlar bu yer etrafında gizlendi.

Sınıf Kuleleri yakınında farklı amaçları olan insanlar vardı. En yaygın olan izcilerdi.

“Ateş veya buz kullanan büyücüler alıyoruz!”

“Aran loncası, lanet büyücüleri işe alıyor. 50. Seviyeye kadar sizi tamamen destekliyoruz. ”

Sınıf Kuleleri yakınındaki İzciler, yeni oyuncular alma amacına sahipti.

WarLord son derece popüler bir oyundu. 2035’teki lansmanından bir yıl sonra bir milyondan fazla oyuncu katılmıştı ve sayı her gün binlerce kişi artmaya devam ediyordu.

Bununla birlikte, WarLord da birçok insan gücü yetersizliği yaşanıyordu. Çoğu insan yeterli zamanı olmadığını söyledi.

Bunun en büyük nedeni, sıradan oyuncuların çok olmamasıydı. Oyuncular genellikle ya zorlayıcı ya da yetersiz olarak olarak sınıflandırılıyordu. Bunun nedeni de çoğu oyunun ücretsiz oynanması ve oyuncuların avantaj elde etmek için para ödeyebilmesiydi. Ancak Warlord oynamak ücretsiz değildi. Birisinin bir hevesle oyunu denemek istemesi için bile ucuz değildi.

Böylece çoğu oyuncu Warlord’a açık bir amaç ile başladı. Başka bir deyişle, kendi planları vardı. Biri başkalarını işe almaya çalışsa bile, çoğu zaten bir grubun parçasıydı.

Başka bir sorun, oyuncuların Warlord’un ana içeriği olan baskınlara katılmak için yardımcı güce ihtiyaç duymalarıydı. Büyücüler özellikle bu açıdan aranıyordu. Büyücüler, sihirli özellik uyumluluğuna bağlı olarak% 200’e varan bir hasar avantajı elde edebilir. Büyü nitelikleri uyumsuzsa, aynı zamanda bir ceza alabilirlerdi. Bu nedenle, farklı özelliklere sahip yetenekli büyücüler bulmak önemliydi.

Açıkçası, yetenekli, tanınmış ve üst düzey büyücüleri işe almak oldukça zordu.

Birini işe alamazsan, bir tane üretmelisin!

Yeni oyuncular almak ve onları istediği büyücü türü olarak yetiştirmek çok daha etkiliydi. Tabii ki, biri yenilerini işe almak için sokağa gitse bile, çoğu zaman başarılı olmazdı. Buna rağmen, bir işe alım gönderisinin çevrimiçi bir foruma gönderilmesinden çok daha iyiydi. Doğrudan oyunda konuşmanın daha fazla sonuç göstereceği anlaşılmıştı.

Ancak, uzun süre başarısız olduktan sonra, sinirlenmiş olanlar vardı.

Zaten iyi seviyelere sahip olan ve bir süredir oynayanlar, sadece oynamaya yeni başlayanları işe almak için seferber olmaktan hoşlanmıyorlardı.

Böylece, bazen işler biraz zorlaştı.

“Hey sen! Biraz bekle!”

Şimdiki de böyle bir durumdu.

Lonca üyelerini işe alan bir oyuncu aniden bağırdı ve bir oyuncunun sol bileğini büyücü kulesine girmek üzereyken tuttu. Kaçmasını önlemek için oyuncunun bileğini sıkıyordu.

“Sen yeni bir oyuncusun değil mi? Beni bir süreliğine dinle. ”

Bunu söyleyen Suduri adındaki oyuncu önündeki acemiye bakıyordu.

Aceminin görünüşünün özel bir yanı yoktu, ama Suduri’nin kendisini gördüğü anda hissettiği bir izlenim vardı. İçinden bir ses ‘Bu adam tam bir ezik!’ Dedi.

‘Bu adam kesinlikle bir ezik. En azından onu bile çekemezsem, o lonca ustası denen herif başka bir sinir krizi daha geçirecek. ‘

Suduri’nin lonca ustası, onun lisesinde son sınıftaydı, sanki onun astıydı. Warlord’a dahil olan parayı duyduktan sonra, bir V-Gear aldı ve bir lonca kurmak için sözde astlarınıda getirdi.

Loncada fazla kimse olmadığını söylemeye gerek yoktu. 10’dan az insan vardı. Lonca ustası, Suduri’ye, dayak yemek istemiyorsa yeni askerler bulmasını emretti. Suduri için sadece çevrimiçi bir tehdit olsa sakıncası olmazdı, ama gerçek dünyada bir içki için buluştuklarında sık sık yumruklanırdı.

Yani Suduri’ye göre, herkes iyiydi. Kolay kandırılan biri gibi görünen bu eziği bulduğundan beri, onu loncaya zorla dahil etmeyi planlıyordu.

Öte yandan hedefi olan Hyrkan, önündeki fare görünümlü adamla alay etti.

Muhtemelen bir ezik gibi göründüğümü düşünüyor.

Hyrkan’a, bu ilk defa olmuyordu. Böylece, bu adamın ne düşündüğünü kolayca anlayabilirdi. Hayatı boyunca bir ezik gibi muamele görüyordu, buna alışmıştı.

Elbette, Warlord’da işler biraz farklıydı. Biraz itibar ve beceri kazandıktan sonra, kendisine bir ezik gibi davrananların kafalarını yakınlardaki kaplan tipindeki canavarlara atmıştı. Onlara gerçek eziğin kim olduğunu göstermişti.

Şimdi böyle bir şey 1. Seviyedeki Hyrkan için mümkün değildi.

Hyrkan adama baktı.

“Ne istiyorsun?”

“Bir büyücü olacaksın, değil mi? Seni destekleyeceğiz, o yüzden loncamıza gel. ”

Bunu söylerken bile, adam Hyrkan’ın bileğini bırakmayı reddetti. Hyrkan’ın asıl amacının ne olduğunu bilmesine imkân yoktu.

‘Beni bir aptal mı sanıyor?’

Bu durumda, Hyrkan hoşnutsuzluk içinde kaşlarını çatmak yerine hafifçe gülümsedi. Gülüşünü görünce Suduri hemen devam etti.

“Hangi özelliğe gittiğin önemli değil. Seni özel olarak destekleyeceğiz. Herkes loncamıza giremez. Sadece seçilmiş birkaç kişiyi alırız. ”

Adam, Hyrkan’ın nasıl yakışıklı bir yüze sahip olduğu ya da atalarının erdem sahibi erkekler olması gerektiği gibi saçmalıkları konuşmaya başladı. Bu aptalın niyetini anladığında, Hyrkan ona hızlı bir soru sordu.

“Herhangi bir özelliğin uygun olduğunu mu söyledin?”

“Tabii ki!”

“Kara büyü bile mi?”

“Hımm?”

Böylece, Suduri ilk defa tereddüt etti. Büyücülerin yüzde 90’ından fazlası sihir özellikleri açısından en çeşitli seçeneklere sahip olduğundan beyaz sihri seçti. Öte yandan, kara büyü yetenek ağaçlarının hepsi tek bir nitelikte sınıflandırılmıştı.

“Lanet büyücüsü mü olmak istiyorsun?”

Kara büyü seçenler arasında, neredeyse hepsi lanet yetenek ağacını seçiyordu.

Debuff büyüsünün birçok çeşidi vardı. Kara büyücünün debuff büyüsünün tek bir özelliği vardı ki bu onun avantajıydı. Öznitelik uyumluluğu bakımından özellikle avantajlı olmasalar da, dezavantajlı değillerdi. Bu, birinin hangi canavara çarptığına bakılmaksızın ortalama sonuçlar beklemesi anlamına geliyordu. Orta ve küçük ölçekli loncalar çeşitli özelliklere sahip büyücülerin büyülerinden sonuç elde edemediklerinde pek çoğu, ihtiyaçlarını lanet büyüsüyle karşılardı.

Ancak, lanet büyücüleri kendi başlarına hiçbir şey yapamadıkları için popüler değildi. Tüm oyunlarda olduğu gibi, gerçekten de savaşa katılmadan arka taraftarlarda kalmak pek de eğlenceli değildi.

“Bu harika! Eğer bir lanet büyücüsü olmak istiyorsan, kesinlikle bir desteğe ihtiyacın olacak. ”

Hiç de fena değildi.

Aslında, Suduri bu eziğin onu zenginleştirdiğini hissetti. Fakat Suduri bunu düşünürken, Hyrkan ağzını açtı.

“Lanet büyücüsü olmayı planlamıyorum. Ben çağırıcı olacağım. ”

“Ne?”

Bunu duyan Suduri, Hyrkan’ın bileğindeki tutuşunu gevşetti.

‘Yani ezik değil ama bir deli çıktı…’

‘Bir çağırıcı mı olmak istiyor? Bu eziğin aslında o nadir delilerden biri olacağını düşünmemiştim.’

Bu arada, Suduri’nin tutuşunu gevşettiğini gördükten sonra, Hyrkan bir çırpıda kolunu geri çekti. Suduri, Hyrkan’ın bileğini yeniden tutmayı planlamıyor gibiydi, sadece ona bakıyordu.

“Hala beni desteklemek istiyor musun?”

Cevap vermek yerine Suduri başını çevirdi ve tükürdü. Hyrkan’a siktirip gitmesini söylüyordu.

Bunu görünce Hyrkan fısıldadı.

“Bir dahaki sefere…”

“Ne?”

Suduri’nin onu duyamayacağı kadar kısıktı. Suduri sese cevap verdi, ancak Hyrkan söylediklerini bitirdikten sonra kuleye çoktan girmişti.

Hyrkan’ın sözleri.

“… Sol bileğimi tekrar tutarsan, seni öldürürüm.”

Bu onun son uyarısıydı.

★★★

Warlord’da NPC’leri ve oyuncuları ayırt etmenin en iyi yolu sol bileklerine bakmaktı. Oyuncular akıllı saatlerini sol bileklerine takıyordu. Bu akıllı saatin çeşitli işlevleri vardı. Oyuncular istatistiklerini kontrol edebilir, görevleri onaylayabilir, haritaları ve fiziksel verilerini kontrol edebilir, VR dünyası içinde ve dışında iletişim kurabilir, fotoğraf veya film videoları çekebilir ve ekipmanlarını hızlıca değiştirebilirdi.

Oyuncular saatlerini çıkaramazdı. Onları çıkarmanın tek yolu bileklerini kesmek ya da öldürmekti. Öte yandan, oyuncular oyunda öldüklerinde saatlerini arkalarında bırakırdı. Diğerleri bu kol saatlerini alırlarsa, onları her kale ve kasabada bulunan bayilerde dönüştürebilirlerdi. Karşılığında, saatten rastgele bir eşya alırlardı.

Bu nedenle, oyuncu katilleri ilk önce genellikle rakiplerinin bileklerini hedef alırdı. Bileklerini kesebilselerdi, hızlı slot kullanarak eşyalarını değiştiremezlerdi ve oyuncu katilleri kaçabilirdi.

Bazı durumlarda, oyuncu katilleri kurbanlarını hayatlarının karşılığında bileklerini bırakmaları için tehdit ederdi. Oyuncular, bileklerini yenilemeden önce saatin işlevlerini kullanamadıkları için bu en kötüsüydü. Birisi onları dışarıdan çağırsa bile, işe yaramazdı. Çoğu sadece oturumu kapatmayı ve durumun kendiliğinden çözülmesini beklemeyi seçerdi. Bu süreye insanlar sigara zamanı veya adaçayı zamanı derdi. Her neyse, saçma hissedenlerde vardı. Bu insanlar genellikle Warlord’u oynamak için neden bu kadar para ödediklerini merak ediyordu. Bunu her zaman yapıyorlardı.

Sonuç olarak, çok fazla oyuncu katliamında bulunan oyuncular sol bileklerine dokunan herkese karşı hassastı.

‘Bu vasıfsızlar sayesinde bazı kötü hatıralarım canlandı.’

Bu açıdan, Hyrkan, histeri noktasında duyarlıydı. Sol el bileği yakalandığından, korkunç bir havanın içindeydi.

Plakasını aldı.

Ve bu açıdan, Hyrkan aşırı mizacını gösterdi.

İlk seferinde gitmesine izin veriyorum, ama ikinci sefer olmayacak.

‘Bir dahaki sefer gördüğümde, seviyen ne olursa olsun seni mahvedeceğim.’

Huu!

Derin bir nefes alıp kendini sakinleştirdikten sonra Hyrkan, doğrudan 1.kattaki NPC’ye yöneldi. Banka veznelerine benzer bir yerdi, oyuncuların karşısında 2 NPC oturuyordu. İlginç olan, NPC’lerden biri için uzun bir kuyruk varken, diğerinin önündeyse sadece birinin olmasıydı.

Uzun kuyruk beyaz büyü öğrenmeye çalışan oyuncular içindi ve kısa kuyruksa açıkça kara büyü içindi.

Beyaz büyü ve kara büyü arasındaki farkı görmek kolaydı. Bu kadar kötü olmasaydı, Suduri necromancer hedefleyen bir ezik olduğunu duyunca iğrenme noktasına gelmezdi.

Aslında, beyaz büyüye giden insanlar Hyrkan’ın kara büyüye doğru yürüdüğünü gördüler ve acıyormuş gibi görünüyorlardı. Sanki ölümüne yürüyen bir adama bakıyor gibilerdi.

Acıyan bakışların altında, Hyrkan NPC ile karşı karşıyaydı. Buruşuk, koyu tenli yaşlı bir adamdı. NPC konuştu ve Hyrkan’a baktı.

“Ben kara büyücü Golco’yum. Kara büyü ile ilgileniyor musun? ”

[Sınıfla ilgili bir arayış başladı.]

[Sınıf seçtikten sonra geri dönüş yoktur.] [Kara büyüden beyaz büyüye geçmek için muazzam bir bedel ödenmelidir.]

Sistem uyarıları Hyrkan’ın kulaklarını doldurdu.

Hyrkan uyarıları görmezden geldi.

“Evet.”

“Kara büyü yolunda sadece kelimelerle yürüyemezsin. Kararınızı buraya yazın. ”

Bununla Golco cildi kadar büzülmüş bir kağıt parçası çıkardı.

Bir sözleşmeydi ve Hyrkan’ın hem ön hem de arkasında imzalaması gereken beş yer vardı.

Oyuncuların oyun yöneticilerine sınıflarını değiştirmeleri konusunda şikayet etmelerini engellemek ana amaçtı. Bu beklenenden daha sık oluyordu. Oyunlarda seçimlerini beğenmeyen ve değiştirilmesi için şikayet eden insanlar hep vardı. Hatta bazıları avukat bile tutmuştu. Sözleşme, böyle bir şeyin olmasını engellemek içindi. Hyrkan beş noktaya göz atmadan imza attı.

Hyrkan’ın imzalarını onayladıktan sonra Golco, Hyrkan’a bakarken konuştu.

“Avucunu uzat.”

Hyrkan avucunu uzattı ve Golco üzerine 3 sayıyı parmaklarıyla yazdı.

[Avucunuza bir anahtar yazılmıştır.]

Golco, sayı hakkında bir açıklama yaptı.

“Merdivenlerden yukarı 2. Kata çık, dört oda göreceksin. Bu numaraya sahip odaya girersen bir kütüphane bulacaksın. Oradan bir kitap getirebilirsin. Bir kitapla çıkmadan önce istediğin zaman çıkıp tekrar girebilirsin, ancak bir kitapla çıktığın anda sadece yeni bir anahtarla girebilirsin. ”

Bu tür bir anahtar sistemi büyücüler için gerçekten uygundu.

[İstediğiniz zaman NPC ile görüşmenizi saatinizde kurulu olan uygulamadan kontrol edebilirsiniz.]

Hyrkan son uyarıyı duyduktan sonra, yumruklarını sıktı.

Yapabileceğini düşündüğün şeyi dene!

– Anonim