Bilge Okuyucu - Başlangıç: Hayatta Kalmanın Yolları

• • • • • • • • Başlangıç : Harap Olmuş Bir Dünyada Hayatta Kalmanın 3 Yolu

[-  Harap olmuş bir dünyada hayatta kalmanın 3 yolu vardır.  Diğerlerini hatırlamıyorum ama birinden eminim.  Şuan bu yazıyı okuyan kişi, yani sen hayatta kalacaksın…..

-Harap olmuş bir dünyada hayatta kalmanın 3 yolu –  ] 

Bir çevrimiçi İnternet romanı sitesi açıktı eski model akıllı telefonumda.  Parmağımla bir aşağı bir yukari kaydırıp duruyordum. Ne kadar süredir aynı sayfada takılıp kaldığımı ben bile bilmiyorum. 

“Gerçek mi şimdi bu, böyle mi bitiyor yani?”

Emin olmak için tekrar baktım, son yayınlanan bölümde ”son“‘ yazıyordu. 

Hikaye bitmiş..  ne bu şimdi..?! 

+

[Harap Olmuş Bir Dünyada Hayatta Kalmanın 3 Yolu] 

Yazar: tls123

3,149 bölüm.

+

‘Harap olmuş bir dünyada hayatta kalmanın 3 yolu’,   3149 bölümlük tipik fantastik İnternet romanlarından biriydi. Kısa adı ‘Hayatta Kalma Yolları’ idi. 

Bu hikayeyi ortaokul 3’den beri sürekli takip ediyordum. 

Bazı öğrenciler tarafından küçük düşürülüp aşağılanmamdan, AYT-TYT sınavlarından başarısız olup küçük bir  üniversiteye gitmemden, hatta saçma sapan karışıklıklar dizisinden sonra kendimi bir anda askerde bulmamdan, sürekli iş değiştirip ne yapacağımı bilemediğim bu tüm dönemlerimden şimdiye kadar…. -ki şuan büyük bir pazarlama şirketinde sözleşmeli olarak çalışıyorum-, hayatımın iyi kötü tüm süreçlerinde bu hikayeyi okumaktan bıkmamıştım. 

Aman, bunlardan bahsetmeyim en iyisi. 

Neyse…

「Yazarın Notu: Bu sayfaya kadar takip edip romanımı okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Sonsöz ile görüşmek üzere!]

“Off. Demek Sonsöz kalmış geriye. Gerçekten bitiriyorlar yani…”

Çocukluktan gençlik dönemime kadar bu romanı okuyordum. 10 yıl olmuş, vay be… Bir yandan duygulanıken bir yandan da farklı bir hoşnutluk vardı içimde. Dile kolay 10 yıldır okuduğum seri bitiyordu..

Son bölümdeki yorum kısmını açtım ve ne yazacağımı bilemedim. Sürekli yazdıklarımı siliyor, farklı cümleler kuruyordum.. . 

-Kim Dokja: Sevgili yazar, şimdiye kadarki tüm emekleriniz için çok teşekkür ederim. Sonsözü okumak için sabırsızlanıyorum. 

En içten düşüncelerimi yazmaya karar verdim en sonunda. ‘Hayatta Kalmanın Yolları’ ne popülerdi ne de çok okunanlar arasındaydı. Ancak benim için özel bir romandı.

Yazmak istediğim çok fazla şey vardı ama yazamadım. Düşüncesizlik edip yazarı üzmek yada kırmak istemiyordum. 

–Bölüm başı ortalama popülerlik oranı :1.9

-Ortalama yorum oranı: 1.08 

Bu bilgiler ‘Hayatta Kalmanın Yolları’ romanının popülarite istatistikleri idi.. 

Ilk bölümün okunma sayısı 12.000 iken, 10.bölümde 50ye düşüyor, ardından da 50. Bölümde 12ye iniyordu. 100.bolumde ise sadece 1 rakamı vardı. 

Okunma = 1

Çoğu bölümde okunma sayısı  ‘1’i görmek beni duygulandırıyordu. Bazı bölümlerde 2 sayısı görüyordum, yanlışlıkla basıp sonra okumayan insanlardan dolayıydı kesin. 

‘Teşekkürler.’

Yazar, son 10 yıldır 3000 den fazla bölümü sadece bir kişi için yazmıştı, ve bu romanı okuyan tek kişi bendim. Yani, sadece benim için yazılmış bir hikayeydi. 

‘Öneri Köşesi’ ne tıklayıp hemen basit ama güzel bir hikaye önerisi yazıverdim.. 

Yazar, bana ücretsiz bir roman yazmıştı. En azından böyle bir öneriyi, ilgiyi ona borçluydum. Gönder butonuna bastığımda, yorumlar beliriverdi. 

–Anti-fan galiba. Bu kişinin kim olduğunu araştırdım ama bulamadım. Birkaç defa aynı hikayeyi önermiş. 

–bu kişi engellenmemiş miydi? Yazar niye böyle şeylere izin veriyor ki?!

Birkaç ay önce yine bir öneri yazmışım anlaşılan… okuyucular da hemen bu konuyu araştırmışlar.. Ne utanç verici ama. 

Yazar görmesin diye silmeye karar verdim. Ancak yazılan mesajın silinemeyeceğine dair bildirim çıkıyordu karşıma…

“Ne bu şimdi…”

Tüm ictenligimle yazdığım önerimin, insanların dalga geçeceği bir hal alması.. Can sıkıcıydı. 

Bu arada anlamadığım şey, insanlar benim yazdığım öneri yorumunu görüyorlarsa, neden romanı okumuyorlardı? Kafamda deli sorular belirdi.. 

Yazara hep bağış yapmak istemiştim. 

Ama ne öğrenciyken ne de iş sahibi iken param olmadı. Şuan bile karın tokluğuna çalışıyordum. 

Böyle düşüncelere dalmışken, telefonumda bildirim ışığı yandı. 

–tls123: Teşekkürler.

Nerden geldiğini bilmediğim bir mesajdı. Durumu idrak etmek vaktimi aldı. 

-Kim Dokja: Yazar, siz misiniz?

tls123— ‘Hayatta Kalmanın Yolları’ni ben yazdım evet. 

–tls123: Sayende yazmayı tamamlayabildim. Hatta yarışmayı kazandım.

Okuduklarıma inanamıyordum.

Roman, yarışma mı kazanmış?! Yoksa ben mi yanlış anlıyorum? 

-Kim Dokja: Tebrik ederim! Peki, yarışma ne yarışması, detay verebilir misiniz? 

–tls123: Bilindik bir yarışma değildi. Söylesem de bilmezsin. 

Sadece bir kişi okuduğu için utanıp yalan söylediğini düşündüm. Ama içten içe de doğru olmasını dinliyordum. Belki de bilmediğim bir platformda bir yarışma kazanmıştır.. 

Bu düşünceler hem beni üzüyor hem de böyle güzel bir romanın başla insanlar tarafından da fark edildiğini bilmek mutluluk veriyordu. 

–tls123: Sana minnettarliğımı göstermek için özel bir hediye vermek istiyorum. 

-Kim Dokja: hediye mi? 

–tls123: Sevgili okuyucum sayesinde, hikaye bu dünyaya geldi. Çok onur verici benim için. 

Yazar e mail adresimi istedi, ben de en sık kullandığım mail adresimi verdim..

–tls123: Bu arada, bu işten artık para kazanacağım. 

–Kim Dokja: vay be.. Gerçekten mi? İçtenlikle söylüyorum, bu romanın baştan beri para kazandırması gerekiyordu! Çünkü tam bir başyapıt. 

Yalan söylüyordum tabii ki.. Hayatta Kalmanın yolları romanı, günlük yayınlanıyordu..  Çoğu popüler hikayenin bir bölüm ücreti 10 wondu. Aylık hesaplarsak 3,000 won ederdi. Bu parayla bir aylık mutfak masrafını karşılıyorum ben. Nasıl okuyabilirdim ki.. . 

–tls123: Yarın başlıyorum bu işten para kazanmaya.

-Kim Dokja: Yani, son sözü ücretli mi okuyacağım ?

–tls123: Evet, ödeme yapman gerekecek. 

–Kim Dokja: Tamamdır. Yarın ödeyip okurum! 

Daha sonra yazardan cevap gelmedi. Ben de platformdan çıktım. Biraz rahatsız olmadım değil. 

Ne yani, yazar para kazanmaya başlayınca cevapsız mi bıraktı benim mesajımı…? 

Hayranlığım, hafiften can sıkan bir kıskançlığa dönüşmüştü.. Neden heyecanlandıysam? Sanki benim romanım… 

“Ne hediyesi verecek acaba? Para ödülü olarak 50.000 won efsane olurdu. .”

Bu sırada çok saftirik düşüncelere dalmıştım… Yarın başıma gelecekleri bilmeden.

Çeviren: Fatma K.