The Angel Next Door Spoils Me Rotten - Bölüm 10 - Süpürme Operasyonu

Bölüm 10 – Süpürme Operasyonu 

 

Çevirmen: Kanemochi Yuna

 

Mahiru; Amane’nin dairesine farklı kıyafetler, uzun beyaz bir tişört ve haki kargo pantolonla döndü.

Vücuduna yapışan tişört onun belirgin, kıvrımlı vücudunu vurguluyordu.

Saçlarını topuz yaparak soluk ensesini ortaya çıkardı ve bu Amane’yi biraz rahatsız etti.

Genellikle tek parça elbise veya etek giyerdi. Bu, Amane için yeni bir manzaraydı.

Her zaman çocuksu bir görünümün Mahiru’ya yakışıp yakışmayacağınıı merak ediyordu ama görünüşe göre bu konuda çok fazla düşünüyordu.

Böylece güzel olanların giydikleri her şeyde güzel görüneceğini iyice anladı.

Yine de bu kıyafetin taşınması daha kolay gibi görünse de gündelik kıyafet olarak da kabul edilebilirdi. Kirlenmesinin onun için sorun olup olmadığını merak etti.

“Kirlenmesi sorun değil mi?”

“Bir süre sonra onu elden çıkarmayı planlıyorum. Kirli olsa bile sorun değil.”

Mahiru, Amane’nin yıkıntı halindeki dairesine bakıp iç çekerken böyle söyledi.

“Sadece şunu söylemek istiyorum, bunu titizlikle yapıyoruz, anladın mı?”

“…Anladım.”

“Eğer öyleyse acele edelim. Asla geri durmayacağım ve taviz vermene de izin vermeyeceğim.

Bu iyi mi? Mahiru sessizce ima etti. “Evet.” Ve Amane’nin yapabileceği tek şey Mahiru’ya uymaktı.

Böylece Melek’in düzenlediği temizlik operasyonu başladı.

“Önce kıyafetleri çamaşır sepetine koy. Temizlik yukarıdan aşağıya doğru gitmeli ancak elektrikli süpürgeyi kullanmak istiyorsak önce bunu halletmemiz gerekiyor. Zeminin tamamı bir şeylerle kaplı. Çok fazla kıyafet var, bu yüzden onları gruplar halinde ayırmamız gerekiyor. Ayrıca giydiklerini ve giymediklerini de ayır. Hepsini yıkayabiliriz, değil mi?”

“Ahh, söylediklerini yapacağım…”

Beklendiği gibi, elektrikli süpürgeleri olmasına rağmen yerdeki pislikleri temizlemekle başlamak zorunda kaldılar.

“…Ortalıkta iç çamaşırın yok, değil mi?”

“En azından onları dolapta tutuyorum.”

“İyi. Kıyafet meselesini daha sonra hallederiz. Şu an yıkayıp kurulasak bile temizlediğimizde toz olacaktır. Kurutmak için yeterli alan bile yok. Eğer gerçekten ihtiyacın yoksa temizlik bitince yıkayabiliriz.”

“Evet.”

“…Dergiler atılabilir. Onları biriktiriyorsan orası ayrı, ancak her yerde olduklarını göz önüne alarak öyle olmadığını varsayıyorum. Saklamak istediğin sayfaları kes ve geri kalanıyla ilgilen. Onları bağla ve atık toplama alanına getir.”

Mahiru hızla temizliğe başladı ve Amane’ye dergileri tek tek istiflerken kıyafetlerini çamaşır sepetinde tutması talimatını verdi.

Gerçekten saklamak istediği herhangi bir dergi olup olmadığını sormuştu ama Amane bunu pek umursamadığı için başını salladı. Bunu gören Mahiru, evinden getirdiği vinil iplerle dergileri paketledi.

“Kıyafetleri bitirdikten sonra lütfen buraya gel ve yerdeki diğer eşyaları hallet. Aynı şey onlar için de geçerli. İstediklerini ve istemediklerini ayır ve istemediklerini at, anlaşıldı mı?”

“…Ah.”

“Eğer bir şeyden memnun değilsen bunu söyle.”

“Hayır, tam olarak değil.. sadece çok düzenli görünüyor.”

“Eğer böyle yapmazsak yeterli zamanımız olmayacak. Odanı darmadağın görmek istemiyorum.”

“Haklısın.”

İzin günleriydi ama zamanları kısıtlıydı. Elektrikli süpürgenin gürültüsünün komşularını rahatsız edeceği düşünüldüğünde sadece gündüzleri çalışabileceklerdi.

Ve süpürmeden önceki iş de o kadar zahmetliydi ki Mahiru bunu anladı ve ona toparlama işini acele ettirmesini söyledi.

Mahiru’yu bu kadar rahatsız ettiği için kötü hissediyordu ama onun sayesinde ayak basacak daha fazla yer vardı. Gerçekten etkilenmişti.

“Eğitmen Shiina…”

“Madem bana ‘eğitmen’ diye hitap ediyorsun, acele et ve öğren. Hangilerinin kişisel eşyalarınız olduğunu belirleyemiyorum, o yüzden lütfen ihtiyaç duyduklarını ayır.”

“Evet efendim.”

“Lütfen bana çocukmuşum gibi davranma.”

Asık suratlı Melek, çevik elleriyle ortalığı toparlayıp çözebildiği şeyleri ayıklarken karşılık verdi.

Amane’in kendisi de her şeyi saklama dürtüsüne sahipti ve bu nedenle onun bu kadar kararlı olabilmesine minnettardı ve onu kıskanıyordu.

Başka birinin eviydi ama Mahiru temizlik konusunda gerçekten hiçbir çabadan kaçınmadı. Gerçekten bir ev hanımı gibi davranıyordu.

Canlı hareketleri sanki bu daireyi kendi başına kolayca temizleyebilirmiş gibi görünüyordu.

Ama çok aceleci davranmış olabilir, çünkü ayaklarının yere bastığını fark etmedi.

Bundan sonra olanlar şüphesiz Amane’nin hatasıydı çünkü Mahiru kıyafetlerin üzerine bastı ve dengesini kaybetti.

“Ah!” Mahiru ağzından kaçırdı ve o anda Amane içgüdüsel olarak Mahiru’nun düşmek üzere olduğu zemine doğru kaydı.

Yumuşak bir his veriyordu ve burnuna tatlı bir kokunun yanı sıra muhtemelen aceleyle hareket ettiğinde oluşan bir miktar toz kokusu da geldi.

Yere indiğinde kalçasında sert bir ağrı hissetti ama bu hâlâ dayanılabilirdi ve sadece yumuşak bir şekilde homurdandı. Aynı zamanda onun ağırlığının da onu sıktığını hissedebiliyordu.

Onu o anda durdurabildiği için şanslıydı.

“……Fujimiya-san.”

Mahiru yüzünü kaldırdı ve ona şaşkın bir bakışla baktı. Öfkeli gibi görünmüyordu ama aklında pek çok kelime varmış gibi görünüyordu.

“Düştüğüm için özür dilerim. Bu olabileceği için evi temizliyoruz.

“En içten özürlerimi sunuyorum. Ben de bunu düşünüyordum… bir yerin ağrıyor mu?”

“Hayır, iyiyim. Beni yakaladığın için teşekkür ederim. Özür dileyen kişi ben olmalıyım.”

“Hayır, bu benim hatam…”

Zaten ona akşam yemeğini sağlıyordu ve şimdi de temizlik yapmasına yardım ediyordu. Bu yüzden onun incinmesi onun için tarif edilemez bir şey olurdu.

O kadar özür dilediği söylenebilir ki onun yüzüne bakmaya cesaret edemedi.

Mahiru isteseydi üstüne gitmeyi düşünebilirdi ama görünüşe göre onun düşmesinden dolayı onu suçlamaya hiç niyeti yoktu.

“Bunun olmasını önlemek için temizlik yapıyoruz, biliyorsun?”

“Biliyorum. Gerçekten üzgünüm.”

“…Hayır, bu kadar üzgün olmana gerek yok. Sonuçta buraya kendi isteğimle yardım etmeye geldim.”

Ona baktığında sanki paniğe kapılmış gibi görünüyordu.

Ona sarılırken gözleri huzursuz görünüyordu ve sakinleşmesi çok zordu.

Bırakın şu an onunla yakın temas halinde olan güzel bir kızı,  kadınlar konusunda hiç şansı olmayan Amane, bu mesafeden bile kalp krizi geçiriyordu… İkisi de birbirlerine aşık değildi ama o bunu gerçekten uygunsuz buluyordu.

Mahiru onun duruşunu fark etmemiş gibi görünüyordu, bu yüzden Amane yavaşça Mahiru’nun omuzlarını tuttu, onları ayırdı ve utanç yüzüne yayılmadan önce ayağa kalktı.

“…Devam edelim mi?”

“Sanırım.”

Neyse ki Mahiru, Amane’in bocaladığını fark etmemişti ve Amane onun elini tutarak ayağa kalktı.

Yüzü her zamanki gibi soğukkanlılığını korudu ve temas kurmalarını umursamadı.

Amane, Mahiru gibi bir kızın bu kadar çok erkeğin ona sevgi gösterip bu meseleyi bir kenara bıraktığı göz önüne alındığında bu kadar utangaç olmayacağını düşünüyordu.

Mahiru ona yardım ettiği için tekrar özür dileyerek alaycı bir gülümsemeyle ona baktı. Böylece kendini motive etti ve tekrar temizliğe başladı.

“…Bu beni şok etti.”

Temizlik konusuna yabancı olduğu için temizlik onun için gerçekten çok büyük bir zorluktu.

Bu yüzden onun küçük fısıltısını ve soluk renkli saçlarının gizlediği hafif kızarmış gözlerini hiç fark etmedi.