Elitler Sınıfı - Cilt 5 - Bölüm 26 - Harekete Geçiş

Cilt 5 – Bölüm 26 – Harekete Geçiş

Spor festivalinin yarısı, D sınıfı için korkunç sıkıntılarla bitti ve öğlen arasına girdik. Kafeteryada öğle yemeği yiyenler vardı, bazıları yerde yiyordu: istediğimiz gibi hareket edip oturabileceğimiz söylendi.

Dayanışma duygusunun bolca hissedildiği spor festivalinde erkek ya da kız olmasına bakılmaksızın üst sınıftan öğrencilerle yemek yeme fırsatı doğdu. Fakat normalden farklı olarak sınıflar tıka basa dolu olunca da…öğle yemeğini yiyebilecek yer azdı.

Spor festivalinin en cezbedici yanlarından biri, öğle yemeğiydi. Üst üste yığılmış bento kutularından oluşan büyük bir tepecik oluştu ilerde.

Bugünün öğle yemeği kafeterya yapımı değil dışarıdan söylenen lüks bentolardan oluşuyordu dahası. Yalnızca bir çeşit vardı ama ücretsiz olduğu için öğrencilerin çoğu muhtemelen bunu seçecektir.

Öte yandan öğrencilerin bir kısmı ellerini bentolara sürmeden alanı terk etti. Bunlardan birisi: Horikita. Sözlerim kafasına dank etmiştir belki. Sudou’ya bakmaya gitmiş olsa gerek.

Ve Kushida. Yanındaki kızlara Sudou’yu arayacağını söyleyerek koştu.

“Offf— yenildim! Neden bunu yapmam gerekiyor?”

“Çünkü kaybettin.”

İzdihamı önlemek için yapılan taş-kağıt-makası kaybeden Yamauchi herkesin bentolarını almaya gitti.

“Açlıktan ölüyorum, acele edelim ve yumulalım.”

İke ve Yamauchi, Sudou’nun çekilmesine hiç tepki vermediler. Okul başladığından beri Sudou’yla takılıyorlardı, bu yüzden kişiliğini iyi biliyorlardı.

Dahası bu durumda, yarışmalara katılmadığı için kışkırtılmayacaktı. En fazla, özel puanından olurdu. Elbette bu kırmızı takım için bir kayıp olacak ama buna takılmazsak Sudou’nun zulmünden kurtulmak daha iyi olabilirdi. Avantajlı durumdaydılar.

Kızların çoğu Hirata’nın vurulmasına tanık oldu. Sonuç olarak Sudou’nun itibarı düştü hatta muhtemelen kalmadı.

Spor festivalindeki asımızı kaybettik.. fakat nerdeyse kimseden tepki yoktu. Üzücü ve ürkütücüydü.

“Hadi, yemek için bir yer bulalım.”

Üçümüz başka bir yere geçmeye karar vermişken, Hirata birkaç kız ve erkeği de peşine takarak geldi.

“Biz de katılabilir miyiz?”

İke ve Yamauchi’ye böyle seslendi. İke ve Yamauchi buna bir an için şaşırdı. Hirata’yla yakın değillerdi. Garipseyip şaşırdılar haliyle. Ama kızlar da onlarla birlikte oturacakları için, onu reddetmek için bir neden bulamadılar.

“Elbette.”

Böyle cevap verdikten sonra 10 kişilik bir grup oluştu.

Sonra uygun bir yere oturarak yemeğimize başladık. Bir süre için öğle yemeği zevkli geçti ama sonunda etraftaki herkes yavaş yavaş yemeklerini bitirip dağıldı. Olduğum yerden ayrılmadım. Hirata ile Karuizawa birden yanıma geldi.

Sınıf arkadaşlarının grup halinde bir arada bulunması..bu gruba benim de dahil olmam garip durmazdı herhalde. Ben de kalkıp gitmeye yeltenmedim.

“Beklenildiği gibi , Ryuuen-kun harekete geçti.”

Hirata gergin bekleyişi, bu cümlelerle bozdu. Sonra Karuizawa ağzını açtı ve sanki bunu bekliyormuş gibi cevap verdi.

“Yani…? Hain kim? Biliyorsun değil mi, Yousuke-kun?”

Hirata nazikçe kafasını salladı.

“Anlamadığım birkaç şey var. Bu sorulara cevap verebilir misin?”

“Cevaplayalım. Ancak ‘hain kim?’ sorusuna cevap veremem.”

“Ha? Anlamıyorum, neden?”

“Çünkü eğer şu anki durumu daha da kötüleştirirsek bu yalnızca sınıfın daha fazla kaosa sürüklenmesine neden olur. Eğer hain sorununu, sessiz sakin çözemezsek daha da büyür.”

“… anlıyorum. Seni bu konuda sorgulamayacağım. Ama neden bir hainin ortaya çıkacağını bildiğiniz halde katılım listesini okula verdiniz? Katılım tablosunu gizlice kendi başımıza hazırlayamaz mıydık? Eğer böyle yapsaydık hiçbir sıkıntı yaşamayacaktık. Hatta, tabloyu değiştirmiş olsaydık C sınıfının karşısında avantajlı olabilirdik…”

“Doğru.”

İstediğim şey: Horikita’nın casusun varlığını fark etmesi ve bununla baş edebilmesiydi.

“İyi ama…hain çevremizden biri de olabilir, değil mi? Hatta aramızdan biri bile olabilir… bu kadar rahat olmak iyi mi?”

Karuizawa etrafına bakınıyor, buradaki birkaç öğrenciyi şüpheli buluyor gibiydi. Hainlerle uğraşmak zor ve zahmetliydi, koşullara bağlı olarak da onları olduğu gibi bırakmak en mantıklısıydı.

Ayrıca Hirata’nın önerdiği stratejiyi kullansak bile muhtemelen Ryuuen üzerinde işe yaramayacaktı.

Hirata ve diğerlerine…sebebini anlatsam bile anlamalarını sağlamak zor olurdu.

“Hainin ahlaki anlayışını anladım. Böyle bir şey.”

Bunu söyleyerek onları kandırdım.

“Ahlaki anlayış derken?”

“Biz müdahale etmeden hainlerin kendilerini toplayıp doğru yolu seçmelerini istiyordum.“

Beni dinleyen Hirata aniden bana baktı.

“Bütün bunlar Horikita-san’ın fikirleri değil mi, Ayanokouji-kun?”

Şüpheleri artan Hirata, artık bana güvenmediği bir noktada gibiydi. Fakat bana güvenmesine ihtiyacım vardı, görünüşten ibaret bir güven olsa bile.

“Evet, hepsi Horikita’nın fikri.”

Hirata beni daha fazla sorgulamadı ve bir kez başını salladı, ikna olmuş gibi görünüyordu.

“Peki Horikita-san şu anda nerede ve ne yapıyor?”

“Yalnızca kendisinin yapabileceği bir şeyi yapıyor. Ya da en azından yapsa iyi olur.”

“Sudou-kun’la mı ilgileniyor yoksa?”

Keskin bir sezgiye sahip olan Hirata etrafına baktı ve ikisinin de hiçbir yerde görülmediğini bir kez daha doğruladı.

“Sudou olmadan ikinci yarıda kazanmak kolay olmayacak, değil mi?”

“Evet… Sudou-kun’dan yana kaygılı olduğumuz kadar ona muhtacız.”

Karuizawa, Sudou’ya bağımlı olmaktan memnun değildi ama mecburiyetimizi anlıyordu. Bu spor festivalinin sonuçları Horikita’nın hareketlerine bağlıydı.

Eğer sözlerimi anlamamış ve Sudou’nun yanına gitmemişse, Sudou geri dönmeyecek ve ‘GAME OVER’ olacak.

…