Sıradanlığın Kıyısında - Bölüm-3
26.04.2009
Ahhh saat kaç oldu bakmalıyım, 03.27 .
Gecenin bu saatinde bu kapalı odada önümde bugün içtiğim 10. zift tadında sade kahvem ve son dal sigaramla önümdeki monitörler ve kağıtlar arasında bir oraya bir buraya bakıyorum.
En son ne zaman uyuduğumu hatırlamıyorum.
Delirmeye başladım sanırım.
Kendi kendime konuşuyorum, kahkahalar savuruyorum.
İyi değilim.
Bu işe nasıl bulaştığımı bile hatırlamıyorum tek bildiğim şey proje başarılı olursa hayatımın sonuna kadar lüks yaşamaya yetecek kadar param olacağı.
Ve her şey ben, ekibim ve monitörüm aracılığı ile gördüğüm küvezdeki velede bağlı.
Ya başaramazsam?
Muhtemelen ortadan kaldırılırım.
Bu günceyi tutma sebebim de olur da ortadan kaldırılırsam birinin bunu bulması ve neler yaşadığımı bilmesi.
Her şeyimi riske attım.
Yıllarımı insan psikolojisi ve eğitimi üzerine verdim.
Önümdeki yolu belirledim.
Beni tek korkutan şey başarısız olursam A…’ya bir şey olup olmayacağı.
Aslında bu kumarı da ben istemezdim ama A… ellerinde.
Monitördeki evlat, eğer bunu okuyorsan şunu bil ki bunları kendi isteğimle yapmıyorum.
Gerçi yüksek ihtimalle okuyamadan öleceksin.
Bu benim bu projedeki son şansım, elimdeki son deneğim…
Bu sefer her şeyimi riske atacağım…
Sigaram bitti…
En iyisi K. ya söyleyeyim de bir paket daha alsın, daha gece uzun.
Şu bardağın dibindeki kahvemi de dikeyim.
Elimdeki dosyayı okumayı da bitirdim.
Uykuya ihtiyacım var.
Ama şuan olmaz.
Tarihi bir an bu:
Bugün son dansım olan “PROJE:R” başladı…
– Doktor J
YOU MAY ALSO LIKE
