Elitler Sınıfı -    Cilt 16 - Başlangıç -  Monolog

Cilt 16 – Başlangıç: Chabashira Sae Monoloğu

Öğretmen olduğumdan beri, hatta öğretmen olmadan önce bile kimseye söyleyemediğim bir sorunum var.

Tekrar tekrar görüp durduğum bir kabustan bahsediyorum…

Asla unutamayacağım o günkü olaylar rüyalarımda tekrarlanıyor.

Kabuslarım her seferinde farklı biçimlerde zihnimde canlanıyor; Bazen rüyalarımı kendi bakış açımla, bazen başkasının bakış açısından, bazen tamamen farklı bir işleyişle görüp duruyordum.

Ama bazı yerleri hep aynıydı.

Demek istediğim, kabuslarım aslında tek bir rüyadan oluşuyordu, kaç kez tekrarlanırsa tekrarlansın, “sonu” aynıydı.

…… O zamanlar, B sınıf olarak, korkumuz yoktu.

Başarılı ivmemiz diğer sınıfları endişelendiriyorken, bizim A sınıfına ulaşmamıza ramak kalmıştı.

Tabii ki, her şey bizim açımızdan mükemmel ilerlemiyordu.

11.sınıfa geçtiğimizde, sınıftan ayrılan öğrenci sayısı altıya yükselmişti.

11.sınıf boyunca, tek bir öğrenciyi bile kaybetmeden sınıf puanı biriktirebilmiştik.

Artık kimseyi kaybetmeden A sınıfından mezun olabileceğimize inanıyorduk.

Ta ki o güne, o ana kadar—

11.sınıfın üçüncü döneminin sonunda, mezuniyet sınavı yaklaştığı zamandı. İşleri yoluna sokmak için son şans, ayağımıza gelmişti.

Sınıf öğretmenimiz sert bir ifadeyle sınıfımıza gelip bize yeni özel sınavdan bahsetti.

Başta, bu özel sınavdan korkmadık.

Kurallar basit ve açıktı. Zorlanmadan tamamlayacağımıza hiç şüphem yoktu.

Bu iyimser yaklaşımım, sınav başlayana kadar anca sürdü.

⚝⚝⚝

Bir anda sınıfın havası değişiyor, çığlık atmaya başlıyordum.

Arkadaşım Chie, yüzünde öfkeli bir ifadeyle yakamdan tutarak beni kendisine çekiverdi.

Umutsuz bir çığlık.

Sınıfımızın birliği bir anda dağılmıştı.

<Yeter artık>

Kendi kendine mırıldanan o, yüzünde bir kabullenmişlikle bakıyordu bana.

Ama ben karar veremiyordum.

Böyle bir karara hazırlıklı olmam mümkün de değildi.

3 yıldır birlikte olduğum, iyi kötü tüm günlerimi birlikte geçirdiğim, varlığı benim için önemli olan biriydi.

Yeri doldurulamaz sınıf arkadaşım, en iyi arkadaşımdı.

Yeri doldurulamaz biri… Karşı cinsten bir dost, arkadaş, yarendi.

Biraz sinirli olsa da, ciddi, nazik ve herkesten daha güvenilirdi o.

Çok değil daha bir gün önce, daha önce hiç görmediğim bir halde bana bakıyordu.

O gün, biraz utanarak  gün batımının loş ışıklarında, bana elini uzattı.

Gözlerimden dökülmek üzere olan gözyaşlarımı tutarken dedim ki,

“…..umarım güzel günlerimiz olur….”

İkimiz arasındaki ilişki başladığı gibi sona erdi.

⚝⚝⚝⚝⚝⚝⚝⚝⚝