“Benim adım … İbuki.”

Kulaklarımı bayram ettiren bir ses ile İbuki, adını bize söyler söylemez eliyle yanağını kızartacak şekilde kaşıdı. Tanışırken bile bizimle göz göze gelmemeye gayret etti. Belki de diğer insanların gözlerine bakmaktan nefret ediyordur.
 Ne olursa olsun, bu durum oldukça ilgimi çekti. Belki önemsiz ama İbuki’nin elleri ve tırnakları pisti. Kısa bir zaman önce, İbuki’yi yere çökmüş bir şekilde bulmuştuk, fakat görünen o ki bir sebepten ötürü yeri kazmış.

“ Ha ha, bugünlerde sıkı dostlar kavga etmek ve birbirini tokatlamak gibi şeyler mi yapıyor..?”

“Uğraşma onunla. Şu an ki sorunumuz diğer sınıfların kampları nerede onu bulmak.”

Yüksek sesle söylemiş olmama rağmen, gerçekte korkmuş olduğumu biliyordum. Bunu kontrol edebilsem bile, acım yüzüme yansıyordu, neredeyse  inme inmiş gibi. İbuki zahmetli bir şeymiş gibi, çantasını alıp omzuna taktı, ardından Yamauchi’ye ilginç bir bakış attı. Gözleri bir şeyin geldiğini gösterircesine titriyordu.

Yamauchi erkek olduğunu göstermeliydi, hiç değilse Sakura’nın önünde. Ek olarak, tekniğiyle beni de etkilemek için, yeni kıza yardım teklif etti. Doğruyu söylemek gerekirse, bu gerçekten kibarcaydı.

“…Ben iyiyim, bekle, sana söylüyorum. İyiyim ben, dur artık.”

İbuki ve çantasını koruma altına almış olmamıza rağmen, çantasını bize emanet etmesi için hiçbir sebep yoktu, eğer bize güveneceğine inanıyorsak, yanılıyoruz demektir. . Elinden bıraktığı çantası yerde sekerek gümbürtü ile ağaca çarptı. Atmosfer garipleşmeye başladı ve Yamauchi özür diledi.

“Ah, üzgünüm. Kötü bir amacım yoktu. Affedersin.”

“Anlıyorum, sadece hala size güvenmiyorum çocuklar. Anlayabiliyorsunuz, değil mi?”

Görünüşe göre söyleyecek bir şey kalmamıştı, sanırım bu kadardı, Ibuki sessizliğini koruyordu. Yamauchi de öyle, pes edip yürümeye başladı. Eğer çanta taşımayacaksa biraz odun taşımalıydı. Belki de çok miktarda odununu taşıtacağımızı düşündü ve ellerini yaraladı, bu yüzden çantayı tuttu. Biraz odun toparlayıp kamp alanına döndük.

Ibuki bizimle aynı sınıfta olmadığı için belaya sebep olmak istemiyorduk, bu sebeple birçok insandan gizli bir yere oturmasını sağladık. Her ne kadar görüş alanımız içinde olsa da, umarım herhangi bir tatsızlık baş göstermez.

Hirata ile buluşacak olsaydık bu büyük şanssızlık olurdu. Şu an için sadece ben ve Yamauchi vardı, Sakura ateşi yakmakla uğraşarak kendini meşgul ediyordu.

Gece kendini gösterip etrafımızı sararken hala ateş yakamamıştık, kendimizi biraz yetersiz hissediyorduk. Yamauchi Hirata’dan aldığı bir kutu kibrit ile geldi, önce çömeldi sonra bir ışık topu oluşturdu.

“ Bunun sorumluluğunu üstleniyorum, size bunu halletmenin kolay bir yolunu göstereceğim.

Kibrit kutusundan bir kibrit aldı ve yakacakları tutuşturmak için kaba çarpıcı yüzeye karşı sürttü. Sürtünme sesini anında duydum ama kibrit çöpü o kadar kolay alev oluşturacak gibi gözükmüyor.

“Kahretsin, bu gerçekten zor.”

Sakura yanında dururken, Yamauchi etkileyici bir pozisyon aldı ama özellikle diğer insanların önünde çok da çalışıyormuş gibi gözükmüyordu. Bu sonsuz döngü sürüp gidecek herhalde.

Çeviren : Lola Doni~~

KEYİFLİ OKUMALAR~~