Gece yarısıydı. Hatta gece yarısını 2 saat geçmişti. Oda arkadaşlarımdan biri uyanıverdi. Diğerleri uyanmasın diye yatapından yavaşça kalktı. Okul kurallarına göre uyurken dahi üniforma giymek zorundaydık… Odadan da ancak üniforma ile çıkmamıza izin veriliyordu. Tavrından lavobaya gitmediğinden emin olunca, oda kartımı kapıp ben de yatağımda doğruldum. Bugün harekete geçip geçmeyeceği belirsizdi ama çabalarım sonunda meyve…
“Tefecilerin de hakkını yememek lazım, işin ucunda para olduğunda çok hızlı çalışıyorlar. ” Drrk, drrrk! An Jaehyun saatindeki kadranı kurcaladı. Banka hesabını borç aldığı 10 milyonu görmek için kontrol ediyordu. Sonra saatini tekrar ağzına doğru kaldırmadan önce kadranı tekrar çevirdi. “PeachStore.” Para hesabına geçtiğinden beri, nereye gideceğini biliyordu. PeachStore. VR pazarının% 70’inden fazlasını kontrol ediyor…
Civardaki dalları toplamaya karar verdik, böylece merkez kamptan çok uzaklaşmamış oluruz. Kamptan çok uzak olmayan bir yerde, üçümüz ayrılarak dalları toplamaya başladık. “Hey, bak Ayanokouji. Bu diyeceklerimin senin ve benim aramda bir sır olarak saklamanı istiyorum.” Elinde bir dal tutan Yamauchi bana yaklaşarak kulağıma bir şeyler fısıldadı: “Ben … artık Sakura’yı istiyorum.” “HA ?” “Şöyle,…
Uzaktan baktığımızda, görebildiğimiz kadarıyla iki çadır da tamamlanmıştı. Diğer kızlarla birlikte konuşurken, Shinohara kabak şeklindeki bir vantilatörü tuttu. Her iki çadır da kızlara özeldi. Başka bir deyişle, erkek çocuklar şu anlık dışarıda uyuyacaklardı, böylece bu deneyimle güçlenebileceklerdi. Sınıf arkadaşlarımızın çoğunun daha önce dışarıda hiç uyumadığını düşünüyorum. Neyse ki, yaz mevsimiydi ve rüzgar esiyor olmasa da,…
Horikita biraz sorunlu olsa bile, rahatladım çünkü bir kere bu, lider olarak Sudo veya Ike’ye sahip olmaktan daha iyiydi. Bu sözleri duyduğu anda Hirata, Horikita’nın ismini vermek için hemen Chabashira-sensei’ye gitti. Çok geçmeden kartı aldı ve Horikita’ya teslim etti. Fakat elbette, her şeyden önce, yakınlardaki bir kişi tarafından görülme riski göz önüne alınarak, herkes cihaza…
Hiçbir sonuç alamadan geri döndüğümüzde, Hirata’nın ekibi de üsse dönmüştü. Üçlü şaşırtıcı derecede neşeliydi. Hirata ve diğerleri, büyük bir hevesle bir şeyden bahsediyorlardı. “Bir nehir bulduk !! Bir nehir !! Ne güzel bir duygu! Ayrıca orada bir mekanizma vardı sanırım! Görünüşe göre özel bir mekanizmaya sahip olacağız! Buradan sadece 10 dakika yürüme mesafesinde, Hadi hep…
Minnettarlıkla ödünç aldım ve yakındaki bir ağacın kolayca kırılmayacak bir dalına bağladım. “Ahh, Kouenji-kun’u kaybettik… acele et, Ayanokouji- kun!” Sakura endişeleniyordu, ancak yorgunluğum artarken, ben de takıldım ve az daha düşüyordum. Sonuçta, Sakura’nın fiziksel gücü de zaten sınırına dayanmıştı. Kendimi zorlasam bile, ona ayak uyduramam. “Üzgünüm ama bu fiziksel olarak çok zor. Biraz yavaş yürürsek…
Çocuklardan bazıları düşüncelerini ifade etmek için bir araya geldi. “Sadece Ike değil, hadi bizde bir şeyler yapalım. Başka bir sınıftan bir ana noktayı ele geçirebilirsek, böylece aramızdaki puan farkı kaçınılmaz olarak artar.” “Evet, doğru. Derhal hareket etmeliyiz. Ancak mevcut sorunları göz ardı etmek ve çözülmemiş olarak bırakmak bizim için problem olabilir. İlk olarak, tuvalet sorununu…
Gece yarısı, Sakura’nın cevabı ne olacak diye düşünürken aynı zamanda da uyumak için hazırlanıyordum. Birden telefonum titredi. “Uyudun mu?” Kısa bir mesaj atmıştı Sakura. Belki başka bir şey yazar diye ekrana dokunmadan bakmaya devam ettim, ama başka bir şey yazmadı. Uyuduğumu düşünüyor olabilir. Sohbeti açıp yazısını okundu yaptım. Ardından da başka bir mesaj attı….