Ertesi gün öğleden sonra bir araya toplandık. Kushida da gelmişti. “Merhaba, Ayanokouji-kun”. “Aa, merhaba.” Niye burda ya diye sorarken kendi kendime, Ike söze girişerek soruma cevap verdi. “Gördüğünüz üzere, dün Kikyo-chan’ı da ikna ettim. Katsugariyehediye almaya bizimle gelmekte ısrar etti. Ben de onu da çağırdım. Hey, Katsuragi bir kızında onun doğum gününü kutlamasını görürse, daha…
“Hey, eğer dürüstçe anlatırsan, seni affederim. Tamam mı?” “ dürüstçe derken?” Öğlen yemeğini bitirdikten sonra, Sudou ve diğerleriyle yiyecek içecek otomatı önünde muhabbet ediyordum. Birden, Ike yaklaştı. “… Biz arkadaşız, dimi? 3 yılı beraber geçirecek kankayız, ha?” “Uh… Evet. Doğru, ama…” “Peki… Eğer bir kız arkadaşın olursa, bize söylersin, dimi?” “Ha? Kız arkadaş mı? Hmm…
Arkadaş “Kikyou-chan, eve giderken, bir kafeye uğrayalım mı?” “Evet, uğrayalım! Ah, ama bi saniye. Bir kişiye daha sormak istiyorum.” Kushida birkaç kız arkadaşını davet ettikten sonra, çantasına kitabını koymaya çalışarak Horikita’ya doğru yaklaştı. “Horikita-san. Arkadaşımla kafeye gideceğim—eğer istersen, bize katılabilirsin?” “İlgilenmiyorum.” Horikita, Kushida’nın davetini kısacık bir cevapla reddetti. Alışveriş yapmayı…
D Sınıfı Öğrencileri Okulun 2.günü, teknik olarak derslerin başladığı ilk gün olsa da, günün çoğu ilkeler ve kurallarla geçti. Öğretmenlerin ne kadar iyi ve arkadaş canlısı olduklarını görünce, çoğu öğrencinin beklentileri tamamen yok oldu. Önceki gün büyük bir kargaşaya karışan, Sudou ise derste kütük gibi uyurken, sınıf onu yalnız bırakmıştı. Öğretmenler, onun uyuduğunu fark ettiler…
Özgürlük en güzel şey değil de nedir?
Okul zor olmasına rağmen, açılış töreni diğer okulların ki gibi aynıydı burada da. Yönetimdeki ve diğer yetkili kişilerden bazıları teşekkür konuşması yaptıktan sonra, tören sona erdi. Ve öğlen olmuştu. Kampüsteki binalar ve tesisler hakkında açıklamalar yapıldıktan sonra, öğrenciler dağıldı. Öğrencilerin yüzde 70-80’i yurtlara doğru hareket etmeye başladılar. Geri kalanı küçük gruplara ayrılarak kafelere, karaoke barlara…
Açılış törenlerini sevmiyorum. Çoğu birinci sınıf öğrencisi benimle aynı fikirdedir. Okuldaki yetkili kişiler ve öğrencilerin hepsi can sıkıcı bir biçimde birbirlerine teşekkür ederler. Çok fazla ayakta durup beklemeler olur ve tam bir can sıkıcı duruma dönüşür, çünkü yapılacak çok zahmetli şeyler vardır. Ama tüm söylemek istediklerim bunlardan ibaret değil. İlkokul, ortaokul ve lise açılış törenleri,…
Nisan. Okula giriş töreni. Ne zaman engelli bir araziden geçse, sallanan bir otobüsle okula gidiyordum. İlerledikçe değişen manzarayı seyrederken ben, otobüsteki yolcu sayısı da artıyordu. Yolcuların çoğu okul üniforması giyiyordu. Otobüse yeni binen sinirli işçi, en son kalabalık bir otobüse bindiğinde, birine yanlışlıkla dokunmak zorunda kaldığını hatırladı. Önümde, kendi ayaklarının üzerinde tehlikeli bir şekilde duran…
“Ayanokouji-kun, iyi misin?” Geldi. Yine geldi. Korkulan durum. Uyuyormuş gibi yaparken, o kişi geldi. Beni uykumdan, gerçek dünyaya uyandırmaya zorlayan şeytanın görüntüsüydü. Beynimin içinde, Shostakovich’nin 11.ci senfonisi çalıyordu. Şarkı mükemmel bir şekilde, şuan yaşadığım çıkmazı tasvir ediyordu: insanların şeytanlar tarafından avlanıp, dünyanın sonunun yaklaşması gibi, sonsuz umutsuzluk hissi. Gözlerim kapalıyken bile, söyleyebilirdim, Yanı başımda,…
Elitler Sınıfı, Önsözü Japon Toplumunun Yapısı Biraz ani olacak ama sormak üzere olduğum soruyu ciddi bir şekilde dinle ve cevabını dikkatlice düşün. Soru: İnsanlar eşit midir, değil midir? Bugünlerde, tüm toplumlar eşitlik hakkında konuşmaya bayılırlar. İnsanlar, kadınlara ve erkeklere eşit bir şekilde davranılması gerektiğini ve toplumun, eşitsizliklerden kurtulması gerektiğini söylüyorlar. Kadınlara daha fazla iş istihdamı sağlanmasını,…