Beklenmedik görgü tanığı

Ertesi sabah. Hirata ve Kushida’nın gruplarından oluşan sınıfın bir kısmı, bilgi alışverişi için acele ediyordu. Ike ve arkadaşları, kızlar arasındaki popülaritesinden dolayı Hirata’dan nefret ediyorlardı. Böyle söyleniyorlardı ama Hirata’ya yapışan kızlar sayesinde haylaz haylaz sohbet edip kendilerini eğlendiriyorlardı da.
Onların konuşmalarını dinlediğim kadarıyla, istedikleri bilgiyi edinememişler.
Tek yaptıkları, doğrudan sordukları insanların isimlerini not alıp ara sıra telefonlarına not ediyorlardı. Keşke okuldan sonra kimsecikler gelmese ya.

Bana gelince, doğal olarak yalnızdım. Her ne kadar Kushida’yla konuşabilsem de, hala gruplarla başa çıkamıyordum. Bu yüzden ondan olanları bana daha sonra anlatmasını istedim ve gruptan uzak durdum.

Bu sırada, Kushida’nın davetini reddetmiş sıra komşum, umursamaz bir edayla ders için hazırlanıyordu.

Bu arada da, bütün bu belaya neden olan kişi okulda değildi.

“ Off… Gerçekten C Sınıfının suçlu olduğunu kanıtlayabilir miyiz ki?”

“ Eğer görgü tanığını bulabilirsek, kanıtlamak imkânsız olmayacaktır. Elimizden geleni yapalım, Ike-kun.”

“ ‘Elimizden geleni’ yapmaya başlamadan önce, en başta orada gerçekten bir tanık var mıydı ki? Sudou’nun tüm söylediği orada belli belirsiz birini hatırladığıydı, dimi? Belki de  yalan söylemiştir, olamaz mı? Sonuçta o kavgacı ve insanları sık sık kışkırtma eğiliminde.”

“ Eğer ondan şüphe duymaya devam edersek, hiçbir şeyi halledemeyiz. Haksız mıyım?”

“ Evet, bu haklı olabilirsin, ama… Eğer suçlu Sudou’ysa, bütün puanlarımız geri alınacak, değil mi? Sıfıra gerileyeceğiz ve hiç harçlığımızın olmadığı zor hayatlarımıza döneceğiz. Gönlümüzce eğlenebilme hedefimiz bir rüya olmaya devam edecek.”

“ O zaman yeniden puan biriktirmeye başlarız. Sene başladığından beri sadece 3 ay oldu.”

Sınıftaki kızların yüzleri Hirata’nın dürüst sözlerini dinlerken kızarmıştı. Sınıfımızın kahramanı, her zamanki gibi tereddüt etmeden müthiş bir akıl verdi. Karuizawa harika erkek arkadaşına gururla baktı.

“ Ben, puanlarımızın değerli olduğunu düşünüyorum. Her şey motivasyonla olur, değil mi? Bu yüzden de bu sınıf puanlarını korumak için her şeyi yapmamız gerektiğini düşünüyorum. Yalnızca 87 puanı koruyor olsak bile.”

“ Nasıl hissettiğini anlıyorum. Ancak, dik kafalı bir şekilde puanları korurken gerçekliği gözden kaçırmanın tehlikeli olduğunu düşünüyorum. Bizler için en önemli şey yakın arkadaşlarımızı korumaktır.”

Ike şüpheli bir bakışla Hirata’ya baktı.

“ Sudou suçlu olsa bile mi?”

Eğer masum bir insan cezalandırılırsa kötü hissetmek çok normal.

Ancak, Hirata tereddütsüz başını salladı. Görünen o ki böyle bir fedakârlık yapmanın önemsiz bir mesele olduğunu söylüyordu. Hirata’nın dürüst ahlakından dolayı Ike korkarak başını eğdi.

“ Hirata’nın söyledikleri tamamen doğal, ama ben hala puanlarımı istiyorum. Her ay, A sınıfı öğrencileri aylık 100.000 puana yakın kazanıyorlar. Gerçekten kıskanıyorum. Çok şık kıyafetler ve aksesuarlar satın alan insanlar var. Onlara göre, bizler sadece acınası değil miyiz?”

Karuizawa bir sıranın üzerinde bacaklarını sallayarak oturuyordu. Sınıflar arasındaki büyük farkı belirttiğinde, sınıf arkadaşlarımızın hepsi gerçekten üzülmüş görünüyorlardı.

“ Neden başlangıçta A sınıfında olamadım ki? Eğer A sınıfında olsaydım, şu an hayatımın en güzel zamanını yaşıyor olurdum.”

“ Ben de A sınıfında olmayı dilerdim. Arkadaşlarımla sürekli gezip tozabilirdim.”

Sudou’yu kurtarmak için toplanan insanların gerçekte pes ettiklerini fark ettim.

Benden başka kimse fark etmedi Horikita’yı. Ike ve Karuizawa’nın hayalleri yüzünden kahkahalarını bastıramıyordu. Onlara deneselerdi bile A sınıfına giremeyeceklerini söylemek istiyor gibiydi.

Horikita hemen bir kitap çıkartıp, gürültüden rahatsız olmamaya çalışarak okumaya başladı. Kapağına baktım; Dostoyevski’nin Ecinniler* kitabıydı. Güzel bir seçim.

“ A sınıfına anında çıkmak için kısa bir yol olsa güzel olurdu. Sınıf puanlarını biriktirmek çok zor.”

A sınıfı ile sınıfımız arasındaki fark bin puan. Söylemeye gerek bile yok, çok büyük bir fark.

“ Neyse ki senin için Ike, anında A sınıfına çıkmanın bir yol var.”

Sınıfın girişinden bir ses böyle söyledi. Dersin başlamasından 5 dakika önce gelen Chiyabashira-sensei’ydi.

“ Sensei… Ne söylediniz?”

Neredeyse sandalyesinden düşmek üzere olan Ike, kendini toparlayıp sordu.

“ Sınıf puanı olmasa bile A sınıfına çıkmanın bir yolu olduğunu söylüyorum.”

Horikita bile kafasını kitabından kaldırmış, sensei’nin yalan söyleyip söylemediğini merak ediyordu.

“ Şaka yapıyosuuun. Sae-chan-sensei, lütfen bizle dalga geçmeyin.’’

Normalde Ike yemi yutardı, ama bu sefer güldü.

“ Ben ciddiyim. Bu okulda böyle özel yöntemler var.”

Gerçekten de, Chiyabashira-sensei şaka yapıyor gibi görünmüyordu.

“ Kaosa neden olmak için yalan söylüyor gibi görünmüyor…”

Chiyabashira-sensei’nin bilgi vermediği zamanlar var, ama genellikle yalan söylemez.

Ike’nin gülüşü yavaş yavaş durdu.

“Sensei, hakkında konuştuğunuz şu özel metotlar… neler?”

Ike senseiyi rencide etmemeye çalışarak, kibar bir tonla sordu.

Sınıftaki tüm öğrenciler de Chiyabashira-sensei’ye bakıyorlardı.

A sınıfına çıkmayı umursamayan öğrenciler bile muhtemelen metodu bilmenin kötü olmayacağını düşünüyordu.

“ Okulun ilk gününde, burada puanlarla alamayacağınız hiçbir şeyin olmadığını söyledim. Başka bir deyişle, eğer kişisel puanlarınızı kullanırsanız, bir sınıf değişikliğini satın alabilirsiniz.”

Chiyabashira-sensei bana ve Horikita’ya göz gezdirdi. Sınavdan hemen sonra Sudou’ya bir puan almak için ‘özel metod’u biz uygulamıştık ve işe yaradı.

Sınıf puanlarımız ve kişisel puanlarımız bağlantılıydı. Eğer hiç sınıf puanımız yoksa her ay kişisel puan elde edemeyiz. Ama bu tam olarak aynı şeyler oldukları anlamına gelmiyor. Puan transferi yapabildiğimiz için, teoride, sınıf puanımız olmasa bile kişisel puan elde edebiliriz.

“ Ci-Cidden mi!? Bu şeyi gerçekleştirmek için ne kadar puana ihtiyacımız var!?”

“ 20 milyon puan. Biriktirmek için elinden geleni yap. Ardından istediğin sınıfa gidebilirsin.”

Absürt bir şekilde yüksek olan rakamı duymak, Ike’yi sandalyesinden tamamen düşürttü.

“ Eğer 20 milyonsa… bu imkansız değil mi!?”

Bütün sınıf yuhlamaya başladı. Herkesin hayalleri yıkılmıştı.

“ Normalde imkânsız. Ama A sınıfına gitmenin kesin yolu olduğu için, ücretin fazla olması gayet doğal. Eğer tek rakamlı bir sayı bile düşseydin, her sene yüzlerce öğrenci A sınıfından mezun olurdu. O zaman ‘A sınıfında’ olmak için bir neden olmazdı.”

Aylık 100.000 puanı koruyabilsek bile, kolayca ulaşılabilecek bir sayı değil ki bu.

“ Sadece merak ettim, ama… hiç  satın alabilen bir sınıf oldu mu?”

Sorulacağı belli bir soru. Koudo Ikusei Lisesi yaklaşık on yıldır varlığını sürdürüyor. Binlerce yüzlerce öğrenci bu okuldan geçmek için çabaladı.  Eğer başaran herhangi biri varsa, hala onunla ilgili konuşan olurdu.

“ Ne yazık ki, hiç böyle bir şey yaşanmadı. Sebebi gün gibi ortada. Eğer 3 yıl boyunca baştaki meblağı biriktirsen bile, 3 yıl içinde yaklaşık 3.6 milyon elde edersin. A sınıfı olarak, belki bunu 4 milyon puana çıkartabilirsin. Normal olarak, bu yapılabilecek bir şey değil.”

“ Bu imkansızla aynı şey değil mi?…”

“ İmkânsız olmaya çok yakın. Ama bu imkânsız oluğu anlamına gelmez. Bu büyük bir fark Ike.”

Ancak sınıfın yaklaşık yarısı zaten ilgisini kaybetmişti.

D sınıfı için, 100 belki 200 puan önemliydi, çünkü yoktu puanımız. 20 milyon elde etmek ihtimal dışıydı. Bu bizim hayal gücümüzün ulaşabileceğinin de ötesindeydi.

“ Ben de bir soru sorabilir miyim?”

Parmak kaldıran kişi dikkatli olan Horikita’ydı. Ayrıntılar hakkında daha fazla bilmenin faydalı olduğuna karar vermiş gibiydi.

“ Okulun kuruluşundan beri, bir öğrencinin biriktirdiği en yüksek puan ne kadardı? Referans olarak bilmek isterim.”

“ Çok güzel bir soru Horikita. Yaklaşık 3 yıl önceydi, ama mezun olmaya yakın bir B sınıfı öğrencisiydi. Yaklaşık 12 milyon puan biriktirmişti.”

“ O-On iki milyon!? Üstelik biriktiren B sınıfı öğrencisi!?”

“ Ama 20 milyona ulaşamadan, okuldan ayrılmaya zorlandı. Büyük ölçekli bir dolandırıcılık planı uyguluyordu.”

“ Dolandırıcılık mı?”

“ Yeni birinci sınıf öğrencilerini tek tek ziyaret edip onların puanlarını hortumluyormuş. Muhtemelen A sınıfına ulaşmak için 20 milyon puan toplayabilirdi, ama okul yaptıklarını görmezden gelemedi. Her ne kadar amacı kötü olmasa da; okul, kuralları çiğnediği için onu cezalandırmak zorunda kaldı.”

Referans olmaktan daha çok, başarmayı daha da imkansız kılan bir hikaye bu ya.

“ Yani eğer hileli yollara başvursak bile, 12 milyon neredeyse limit.”

“ Bu metottan vazgeçin ve yükselmek için sınıfınızla iş birliği yapın.”

Horikita okumasına devam etti, sanki parmak kaldırdığı için aptal gibi hissediyordu.

 Bu dünyada gerçek olmak için faza iyi görünen fırsatlar önünüze sürülür,
ama sadece iyi gibi görünürler.

“ Ah, doğru. Hiçbiriniz kulüp aktivitelerinden puan alamadı, ha.”

Chiyabashira-sensei aniden bir şey hatırlayıp, farklı bir konu hakkında konuşmaya başladı.

“ Ne demek istiyorsunuz?”

“ Bireylere kulüp aktivitelerinde yer aldıkları ve kulübe katkı sağladıkları için puan verilen durumlar var. Örnek olarak, eğer kaligrafi kulübünden biri yarışmadan ödül kazanırsa, okul onları kazanılan ödüle karşılık olarak ödüllendirir.’’

Sınıftakiler yeni bilgiden şaşkına dönmüşlerdi.

“ Bi-Biz kulüp aktivitelerine katılarak puan kazanabilir miyiz!?”

“ Evet. Diğer sınıflar muhtemelen bunu zaten biliyordur.”

“ Hey, bu alçakça! Neden bize daha önce söylemediniz!?”

“ Unuttum. Her halükarda, kulüpler sadece puan kazanmanız için değil. Yani bunu daha önce öğrenmeniz yardımcı olmazdı.”

Chiyabashira-sensei hiç utanmadan bunu söyledi.

“ Hayır, hayır, hayır kesinlikle yardımcı olurdu. Eğer daha önce söyleseydiniz, ben-“

“ Bir kulübe katılmış olacağını mı söylüyorsun? Bu kadar zayıf bir irade ile kulübe katılıp yarışmalara giderek herhangi bir şey başarabileceğini mi düşünüyorsun?”

“ Bu-Bu belki doğru olabilir, ama…! Belki gerçekleşebilirdi!”

Chiyabashira-sensei ve Ike’nin ne söylemeye çalıştıklarını anlayabiliyorum. En başta, eğer birisi sadece puan kazanmak için kulübe katıldıysa, muhtemelen herhangi bir sonuç elde edemez. Ayrıca kulübe katılıp gönülsüzce çabalamak sadece ciddi kulüp üyelerini engelleyecektir.

Diğer yandan da, birisi sadece puan kazanmak için kulübe katılıp ardından o etkinlik için doğal yeteneği olduğunu bulabilir.

Söyleyebileceğim tek bir şey  var; rehberlik öğretmenimizin kasten bize zorluk çıkarttığı.

“ Üzerinde yeniden düşünürsek, bu çok açıktı.”

“ Ne demek istiyorsun Hirata-kun?”

“ Yüzme dersinde, beden eğitimi öğretmenimiz Higashiyama-sensei birinci olan öğrencinin 5000 puan kazanacağını söylemişti, değil mi? Bu ipucu bile kulüp aktiviteleri yapmanın puan verdiğini işaret ediyor.”

Ike kafasını kaşırken omuzlarını silkti ve “ Hatırlamıyorum.” dedi.

“ Eğer puan alsaydık, muhtemelen kaligrafi ya da bir çeşit sanat dersi yapardım.”

Ike sadece olumlu taraftan bakıyor; gerçekse apaçık bir şekilde başka bir şey içeriyor.

Eğer birisi ciddiye almaz ve tembel davranırsa, olumsuz olarak değerlendirildikleri bir durum olabilir; yani, kolay yoldan gitmek sonunuzu da getirebilir.

Ancak, aynı zamanda kulüp aktivitelerindeki sonuçların puan verdiğini öğrendiğimiz güzel oldu.

“ Horikita. Bu Sudou’yu kurtarmanın iyi sonuçları olacağını göstermez mi?”

“ Onu basketbol oynadığı için kurtarmamız gerektiğini mi söylüyorsun?”

“ Önceki gün onun düzenli kadro için değerlendirmeye alınan tek birinci sınıf olduğunu duydun, değil mi?”

Horikita üzerinde yeniden düşünürken usulca başını salladı.

“ Eğer doğruyu söylüyorsa…”

Bir şekilde, hala şüpheleniyor gibiydi.

“ Daha fazla puana sahip olmak daha iyidir. Değil mi? Kendi notlarımızı destekleyebiliriz ve tıpkı Sudou’nun sınavında yaptığımız gibi diğerlerine yardım edebiliriz.”

“ Senin tüm paranı diğer insanlar için harcayan bir tip olduğunu düşünmüyorum ama.”

“ Sadece daha çok puana sahip olmanın yararlı olduğunu söylüyorum. Anladın, değil mi?”

Hem sınıf için hem de özel olarak daha fazla puana sahip olmak iyi olur.

Asla zararlı olmaz.

Ayrıca, ilk olarak puan edinmek için fazla metot bilmiyoruz. Eğer puan edinme şansımız Sudou’nun sınıfta olmasıyla artıyorsa, o zaman kesinlikle sınıfımıza çabasına katkıda bulunacaktır. Horikita sınıf puanımızı artırmak için başka bir yol düşünemediği için sessizliğe büründü.

“ Yardım edeceğimi söylemiyorum ama Sudou’nun varlığını kabullenmem gerekli.”

Horikita kaba oluyordu, ama kendi hedeflerini hatırlamış ve anlamış görünüyordu.

Gerçekler, olduğu gibi kabul edilmelidir.

Daha fazlasını söylemem gerektiğini düşünmediğimden, konuşmayı bıraktım.

Kısa bir süre için, Horikita’nın konuyla ilgili düşünüp taşınmasını izledim ve sessizlik içinde zaman geçirdim.

Çeviren: Deego

ÇN: İngilizcede Dostoyevski’nin kitabı Demons yani Şeytanlar adıyla yayımlanırken ülkemizde Ecinniler (Cinler) adıyla yayımlanmış. Bu yüzden merak eden olursa kolayca bulabilmesi için Türkiye’deki ismini kullandım.

Cilt 2, Kısım 3, Part 1, 10 Eylül pazartesi yayınlanacaktır.

Keyifli okumalar~