Yaz tatili bitmek üzere olsa bile

Sazae-san sendromu.
Daha önce duydunuz mu bilmiyorum. Basit bir şekilde açıklamam gerekirse, Pazar akşamları yayınlanan Sazae-san’ı izledikten sonra, pazartesi ile yüzleşmek zorunda olmanın mutsuzluğu. Bizimkilerdeki de bu hesap işte, yaz tatilinin sonuna yaklaştıkça,  pek çok öğrenci karalar bağlıyor. ‘Keşke biraz daha tatil uzun olsaydı’ ya da ‘keşke daha fazla eğlenebilseydim’ kafasındalar.
Ama ben bu fikirde değilim.

Kalbinizi hoşnut tutmak için harcadığınız zaman, genelde okul hayatınız boyunca hep kısa olur.

Emeklilik yaşını 60 varsayıp birisinin, iş hayatına 18’inde atıldığını düşünürsek, çalışmak zorunda olduğumuz süre, 42 yıla çıkıyor.  İlkokuldan başlayıp liseden mezun olana kadarki 12 yıllık okul hayatımıza oranla, çook çook uzun bir süre.
İş hayatına atıldıktan sonra, kişi topluma bağlı kalıp özgürlüğünü kaybediyor. Hatta bazı kişiler, emeklilik yaşları geçse dahi kendilerini işlerine adamaya devam ediyorlar.
Tabii, bu zorunluluklardan özgür doğmuş bir kesim de var.

Bazıları varlıklı ailelerde dünyaya gelir, bazıları ise giriştikleri işlerde başarılı olurlar.
Elbette, hayatta böyle kestirme yollar da var. Ama böyle şeylerin gerçekleşme ihtimali, piyangoyu tutturma ihtimaliyle birebir. Haliyle insan bunun farkında olmalı ya.

Sonuç olarak, insanların çoğu, hayatlarının yarısından çoğunu topluma katkı sağlamak adına feda ediyorlar.

Toplumdaki bu insanların bakış açısından bakarsam eğer, onlar için öğrenci olmak, yaz tatili geçirmek gibi bir şeydir.

Bu arada, bu durumun tadını çıkarmadan direkt yetişkin olan öğrenciler de çok.
30’lu 40’lı yaşlarında geldiklerinde, geçirdikleri zamanları düşünüp  ‘O zamanlar çok eğlenmiştim’ derler.

Çocukluk ile yetişkinlik arasında sürekli gidip gelen öğrencilerin hikâyesi, böyledir.
Küçük bir kısmı, küçücük.

Not: Animede hikayenin bittiği ciltten sonra gelen, yani ‘4.5 cilt’ den çeviriler yapılmaya devam edecektir,  bölümler her Perşembe yayınlanacaktır.

Keyifli okumalar ^^