Elitler Sınıfı - Cilt 0 - Bölüm 32: Kabulleniş

“…Lanet olsun.”

Naoe gidince odada Kamogawa gözyaşları içinde kalmıştı ve yemekler soğumuştu.

“Benimle dalga geçme-!”

Açıklayamadığım düşüncelerimi haykırdım.

“Bir gün bana elini uzatacaksın, ha? Güldürme beni…”

Siyasetten bir kez çekildiniz mi, her şey biter.

Geri dönmeye çalıştığında, ezilirsin.

“Şimdi bize ne olacak? …Bu her şeyin sonu mu? Bilmiyorum…”

Önce ona yumruk atmalı mıydım?

Hayır, Naoe’yi hemen orada yumruklasaydım ve bunun anlık keyfini çıkarsaydım benim için hiçbir anlamı olmazdı.

Derhal hapse atılır ve sadece siyasi kimliğimi değil, bugüne kadar yaptığım her şeyi kaybederdim.

Çocuklar arasındaki bir kavgada, birbirini yumruklayarak gücünü göstermek yeterliydi.

Ama bu dünyada kol gücü pek çok silahtan sadece biri ve o da zayıf.

Yaşlı bir adamdan başka bir şey gibi görünmeyen Naoe’nin sayısız silahı vardı.

“Hepsini rahatça kullanarak paçayı kurtarabileceğini sanma Naoe…”

Toplayabildiğim tüm güçle yumruğumu tatami minderine vurdum ve hüsranımı dışa vurdum.

Sonunda, sadece kullanıldım ve atıldım.

Siyaset dünyasında, bir kez düştünüz mü, kalkmanız umutsuzdur. Riskler yüksektir ve bu da işin sonudur.

“Ben bittim mi?”

Kelimelere döksem bile, bunun gerçekliğini asla hissedemezdim.

Bu ülkeyi değiştirmek, bu ülkenin zirvesine çıkmak için ne kadar acı çektiğim hakkında bir fikri var mıydı? Ne kadar aşağılanmaya, dışlanmaya ve hor görülmeye maruz kaldığımı?

Bu adam artık işime yaramıyordu.

Ama yeni bir hamle yapmaya kalkarsam ezilirdim.

Naoe ve ben aynı madalyonun iki yüzüydük. Ön tarafta onu yok edersen, otomatik olarak diğer tarafta da beni yok etmiş olursun. O emekli olana ya da ölene kadar geri dönmem tamamen engellenmişti.

Sonra… Ölürse, tekrar harekete geçmek için bir şansım olacaktı.

Ohba’yı arayıp Naoe’nin icabına bakmasını mı istesem?

“Ben bir aptalım…”

Eğer böyle bir talepte bulunursam, Ohba beni keser.

Hangi tarafın ona daha çok fayda sağlayacağını düşünmeme bile gerek yok.

“Kamogawa… yarın her şeye yeniden başlamak zorunda kalacaksın.”

“Bu… Tek yolu bu. Ne yapacaksın, Ayanokōji-sensei? Naoe-sensei’nin emrini görmezden gelmeyeceksin, değil mi?”

“…Ben zaten bittim. Direnişimi şimdi durdurmak bana yapılan muameleyi değiştirmeyecek. Politikayı bırakıp Beyaz Oda’yı yönetmeye devam edeceğim.”

“Dur bir dakika! Size saygı duyuyorum, Ayanokōji-sensei! Bence bir gün Naoe-sensei’yi geçeceksin! Lütfen bana bıraktığını söyleme!”

“Hareket tarzı bu. Kendi irademle bunu tersine çeviremem. Ama sen hâlâ hayatta kalabilirsin. Hâlâ babanın etkisine sahipsin. Naoe’nin altında bir politikacı olarak savaşmaya devam et.”

“Ayanokōji-sensei…!”

“Beyaz Oda’dan ya da siyasetten vazgeçmeyeceğim.”

Tek yolu buydu.

“Naoe ne kadar güçlü olursa olsun, yaşam süresine karşı kazanamaz. Bizden önce o ölecek.”

Bu kadar uzun sürmesi gerekiyorsa, öyle olsun.

Kısa siyasi hayatının tadını sonuna kadar çıkarmasına izin vereceğim.

Ama bittiğinde, ben-

Güldüm ve Kamogawa’nın omzuna bir tokat attım.

“Sadece Kijima değil. Siyasete geri döndüğümde onun oğlunu da dumanlar içinde bırakacağım.”

“Hahaha. Sen söyleyince şaka gibi gelmiyor.”

Kamogawa gözyaşlarını silerken yanakları gevşedi.