“Sıradaki.” Bu ufak sesi geçici olarak kurulan tesisten duyduğumda çoktan öğlen olmuştu. “Sizi beklettim.” Her grup için yaklaşık olarak on beşer dakika bekledik. Artık fala olan merakımı yitirmeye başlamıştım ha. Bu sırada perdenin arkasında falcı duruyordu. İçeri girdiğimde oldukça aşina olunan bir manzarayla karşı karşıyaydım. Yaklaşık 30 Lux bir karanlık aydınlatması vardı ve buna ek olarak…
Pes ettikten sonraki gün, kendimi bir anda falcının olduğu alışveriş merkezine giderken buldum. Ayaklarım bu yöne geldi ne yapayım. Boş günüm ya ondan tabii. Başka bir sebebim yok yani. ‘’Off…” Yine tuhaf bir karşılaşma. Aynı saatte aynı yerde bir kez daha Ibuki ile karşılaştım. “Niye geldin ki sen?… hem de yine yalnızsın.” diye sordu. Bana…
Falcıya gelmenin iyi bir fikir olduğunu hangi salak söyledi ya… “Bitik haldeyim…” Böyle olacağını adım gibi biliyordum. Ağustos sonlarına doğru sıcak hava dalgası cayır cayır yakıyor etrafı. Yol kenarındaki ağaçların dibinde serap görecek kadar bitap düşmüş haldeyim. Okulun tesislerinde klimalar olduğu için içerde endişelenmeme gerek yok tabii. Hatta odalarda, lobilerde ve koridorlarda bile var. Ama…
-Ibuki Mio sağduyulu birisiymiş Özel sınav. Duyar duymaz akla ilk gelen şeyler doğal olarak; yazılı sınavlar, ya da uygulamalı sınavlardan, sporla alakalı yarışma falan olur. Ama gittiğim bu okulda, İleri düzey yetiştirme lisesinde, özel sınavlar bu kadar kolay olmuyor. Ya ıssız bir adada hayatta kalma sınavına sokup, sınıfları birbiriyle yarıştırıyorlar ya da bir gemide kim…
Sınav bittikten sonra, hepimiz Sudou’nun etrafında bir kez daha toplandık. “H-hey, nasıldı?” Ike endişeyle sordu. Sudou hafif huzursuz gözüküyordu. “Bilmem… yapabildiğim kadarını yaptım, ama ne kadar iyi yaptım bilmiyorum…’’ “Sonuçlar güzel olacak. Çok çalıştın, iyi sonuçlar elde edeceksin.’’ “Kahretsin, niye uyuya kaldım ya!?” Sinirle parmaklarını masaya vuruyordu. Horikita, Sudou’nun önüne geçip dikeldi. “Sudou-kun.” “…Bu ne…
Yine bir okul sonrasıydı. Horikita sınıftan hemencecik çıkmış yurda dönmüştü. Her zamanki gibi. Planımı uygulamaya koymak için tam zamanıydı. Kushida’yı da destek ekibine bi’ katayım. “Vaktin var mı?” Yurda dönmeye hazırlanan Kushida’ya seslendim, beklenmedik birisi seslenince kafasını çevirdi haliyle. “Benimle konuşman biraz olağan dışı. Bir şeye mi ihtiyacın var?” “Evet. Eğer senin için bir sorun…
Başarısızlar Grubu Mayısın ilk haftası bitmek üzere. Ike ve diğerleri, öğretmenleri sessizce dinlemeye başladılar. Sadece Sudou derslerde uyumaya devam etti, ama kimse onu durdurmaya çalışmadı. Çünkü kimse puanlarımızı arttırmak için güvenilir bir yöntem bulamamıştı. Sudou’nun alışkanlıkları eskisi gibiydi. Yine de, Sudou her gün sınıftakilerin öfkelerine maruz kalıyordu. … Benim de uykum var. Tam öğlen arasından…
Okuldan sonraydı. Hirata öğretmen masasının başında, toplantıya hazırlanmak için kara tahtaya bir şeyler yazıyordu. Hirata’nın karizması sayesinde, Horikita ve Sudou hariç herkes katılmış gibiydi. İkisi sınıftan çıkalı çok oluyordu. Tartışma başlamadan önce, benimde sınıftan çıkmam lazım. “Ayanokouji~” Masasının altından, Yamauchi kafasını dışarı çıkarmış haldeydi. Ölü balık gibiydi. “Bu ne laan!? N-ne oldu?” “Bunu, 20,000 puana…
“Puansız ne yapacam ben ya?” “Dün puanlarımdan son kalıntıları da kullandım…” Chiyabashira-sensei sınıftan çıktıktan sonra, sınıf tam bir kaos havasındaydı. “Puandan çok, sorun sınıfla alakalı… Neden beni D sınıfına yerleştirdiler!?” Yukimura’nın hayal kırıklığına uğradığı her halinden belli oluyordu. Yüzü gözü de ter içindeydi. “Bir saniye. Yani biz istediğimiz üniversiteye gidemeyeceğiz öyle mi? O zaman ben…
Başarı temelli dünyaya hoş geldiniz Mayıs ayının ilk ders zili çalmıştı. Kısa bir süre sonra, Chiyabashira-sensei elinde sarılmış bir posterle içeri girdi. Yüzü her zamanki gibi ciddi ve sertti. Menopozda mısınız? diye bir espri yapsam, yüzüme demir sopa fırlatırdı kesin. “Sensei~, menopozda mısınız?” Ike gerçekten yüksek sesle sormuştu. Aynı şeyi düşündüğümüz için çok şaşırdım. “Evet,…