Tam bugün hiçbir şey olmadan öylece akıp gidiyor diye düşünürken, akşam saat 9 sularında, telefonumun ışığı yandı. Mesaj gelmiş. “Uyuyor musun?” Horikita mesaj atmış. “Hayır, uyanığım.” “Seninle biraz konuşmak istiyorum, vaktin var mı?” Son konuşmamızdan 2 saat falan geçmişti, hani şu 2 defa aramasından sonra. “Seni arıyorum şimdi.” Arayacağımı söyledikten sonra numarasını rehberden bulup aradım,…
Kısım 3: Günlük hayatınızda bile tehlikeyle karşı karşıya kalırsınız Akşam 6 sularında aniden bir olay patlak verdi. Mesaj sesini duyunca telefonumu kontrol ettim. Su şebekesinde bir problem olduğu için bir süre suların kesileceğine dair bir bilgi mesajı gelmiş. Çeşmeyi açmayı denedim ama su akmadı. Anlaşılan o ki sorun giderme çalışmalarına başlamışlar. Okul önlem almış ama….
Ayanokouji’nin odasından çıktıktan sonra, Katsuragi odasına çıkmak için asansörü kullandı. Odasının kapısının önünde 2 erkek öğrenci onu bekliyordu. “Kapımın önünde ne işiniz var?” “Ooh—! Ya sonunda geldin ha, Katsuragi. Amma geciktin be!” “Haaa…siz? D sınıfı öğrencisi değil misiniz?” Bu iki çocuk, Katsuragi’ye tanıdık gelmiş olacak ki, biraz tereddüt ettikten sonra sordu. “Sınıfımızın ne önemi var,…
Katsuragi’yi odama davet ettikten yaklaşık bir saat kadar sonra, kulüp aktivitesinden dönen birisini aradım. 2 gün sonra turnuvası varmış, iş birliği yapmaya ikna etmek için onu çağırdım. “Ha? Saçmalamayın. Böyle bir şeyi kim razı gelir be?” Katsuragi’nin teklifini duyan Sudou, küfür eder gibi reddetti. Beklenebilecek bir tepkiydi aslında. Eğer kuralları çiğnerken yakalanırsa nasıl bir ceza…
Okuldan sonra hava sıcak ve nemliydi. Birkaç gün önce olayın meydana geldiği kulüp binasına doğru yol aldım. Alan farklı görünmüyordu; ne de olsa, bir cinayet mahalli olmadığı için bantlarla kapatılması gerekli değildi. Şimdi dersler bittiği için, ev ekonomisinden beri hiç kimseyi buralarda görmedim ve görsel işitsel sınıflar her şeyden önce zaten nadiren kullanılıyordu. Burası, Sudou’yu…
“Lanet ols-…” Yurdun lobisine döndüğümde, Katsuragi bir koltuğa oturmuş iç çekiyordu. Beni görünce hemen ayağa kalktı. ‘Ben de seni bekliyordum. Bugünki garip sahneye şahit olduğun için özür dilerim, gelmende ısrar ettim.” “Hayır, seninle gelmeye ısrar eden bendim. Ben de sana yardımcı olamadığım için üzüldüm asıl.” “Hayır, hiç öyle düşünme. Zaten imkansız bir istekti, vazgeçmekten başka…
‘N-Ne oluyor…?” Normalde sakin birisi olan Katsugari, bir anda etrafı hiçbir arkadaşlığı olmayan Ike ve diğerleriyle çevrili olunca şaşkınlığını gizleyemedi. Bir önceki diyalog sınavına beraber giren Kushida konuşmaya başladı. “Biraz ani olacak özür dileriz, Katsuragi-kun, vaktin var mı?” “Kushida, ha? Bu ne şimdi?” “Ike ve diğerlerinden duydum ben de. Bugün senin doğum gününmüş?” “Haa…doğru ama…..
“…Hava sıcak.” Bu okul mevsimlerle üniformaları değiştirmiyor, ve bu yüzden ceketleri yıl boyunca giymek zorundayız. Gerekçesi basit; her bina ısıtıcı ve soğutucu sistemlere sahip. Tek dezavantajı okula gidip geldiğimizde sıcak olması. Sabah okula gidişti. Sırtım yurtlardan okula gittiğim birkaç dakika içinde terlemeye başladı. Okula giderken, soğuk binaya sığındım. Sabah antrenmanı olan öğrenciler için bu cehennem…