Bir Orman Ayısının kalın kolu Hyrkan’ın kafasının üzerinden geçti. Whish! Korkunç bir sesle birlikte. ‘Whew.’ Hyrkan çok korkunç olan bu durumda bile kaçınmayı başardı. Saldırıdan kaçtığı an, başını kaldırdı ve Orman Ayısının gözleriyle yüzleşti. Kılıcıyla herhangi bir zamanda bir darbe atmaya hazır gibi görünüyordu tamamen heyecana da kapılmamıştı. Orman Ayısı da gözlerini Hyrkan’dan alamadı. Sadece…
O gece bazı alışveriş sitelerine göz atarken telefonum bir çağrı aldı. Telefon prize takılı şarj oluyordu, ve ekranın açıldığını gördüm. Arayan olarak Kushida Kikyo gözüküyordu. O olduğundan emin olmak için ekrana ikinci kez baktım. Çağrı bittiğinde geri arayacak kadar cesur olamazdım, bu yüzden sandalyemden kaydım ve telefonu kapıp yatağa atladım. “ Üzgünüm, vaktin geç olduğunu…
Okulun girişi, yurda dönen öğrencilerin oluşturduğu dalgalarla kaynıyordu. Ichinose’nin benimle ne işi olabilir ki? Buraya gelmek konusunda biraz endişeliydim. Birazdan öğreneceğim galiba. Her ne kadar tatlı biri de olsa, bulunduğu ortamı domine eden bir etkisi var. Dürüst olmak gerekirse, nasıl anlatabileceğimi bilmiyorum. Onu yalnızca belirsiz bir şekilde nazik ama güçlü olarak ifade edebilirim. Aynı zamanda…
Bu kampüste, 4 yurt bulunuyor. Bunlardan 3 tanesi öğrenciler için; lisedeki tüm öğrenciler birinci sınıftan itibaren hep aynı yurtta, aynı odada kalıyorlar. Diğer bir deyişle, şuan kaldığımız yurdun, geçen yılki 3’ler kullandı diyebiliriz. Son yurt ise öğretmenler ve alışveriş merkezinde çalışanlar için. Yani, tüm birinci sınıflar aynı binada kaldığından, farklı sınıflardan insanların karşılaşması kaçınılmaz. Gözlerimi…
Mesajına göre, Ichinose ona güvenebilmemiz için bir strateji planlıyor gibi görünüyor. Her seferinde bir şeyler yapmak için izin istemeye karar verdi, ama kendisini bu kadar fazla kısıtlaması gerektiğini düşünmüyorum. Yurtlara döndükten sonra, Horikita’nın kendi yoluna gideceğini düşündüm, ama beni odama kadar takip etti. “ Rahatsız ettiğim için üzgünüm.” Odamda başka kimse olmasa da, kibarca söyledi….
Okuldan sonra hava sıcak ve nemliydi. Birkaç gün önce olayın meydana geldiği kulüp binasına doğru yol aldım. Alan farklı görünmüyordu; ne de olsa, bir cinayet mahalli olmadığı için bantlarla kapatılması gerekli değildi. Şimdi dersler bittiği için, ev ekonomisinden beri hiç kimseyi buralarda görmedim ve görsel işitsel sınıflar her şeyden önce zaten nadiren kullanılıyordu. Burası, Sudou’yu…
Rehberlik dersi bittikten sonra, Kushida sırasından kalktı ve yurda dönmek için sessizce hazırlanan Sakura’ya doğru yürüdü. Kushida garip bir şekilde gergin görünüyordu. Ike, Yamauchi ve Sudou fark ettiler ve Kushida’ya baktılar. “ Sakura-san.” “ …N-Ne…?” Gözlüklü ve kambur duran kız ilgisizce baktı. Paniklediğine göre, birinin ona seslenmesini beklemiyormuş gibi duruyordu. “ Zamanın var mı, Sakura-san?…
“Günaydın, Yamauchi!”
“Günaydın Ike!”
Okula varmak üzereyken, Ike , Yamauchi’ye yüzünde güzel bir gülümseme ile seslendi.
Bu ikisinin okula erkenden gelmesi hiç normal değil. Açılış töreninden beri – bir haftadır-, ikisi de hep zil çalmadan önce okula geldiler.
“Vaay~ bu ders çok eğlenceli, uyuyamam~”
“Evet, bu okul en iyisi—yüzme birazdan başlar! Yüzme diyorum ama kızlar en önemli kısmı! Ve kızlar derken de…. Onların mayolarından bahsediyorum tabii!”
Elbette, yüzme dersi karma işlenecek. Başka bir deyişle, Horikita, Kushida ve diğer tüm kızlar mayo giyecekler… ve onların vücut hatları görünür olacak.
Sınıftaki kızlar, Ike ve Yamauchi’nin coşkusundan dolayı korkup çıktılar.
Öte yandan, bense tek başıma sıramda oturuyordum. Yeni bir şeyler sunup bir arkadaş grubuna katılmak zorundaydım. Maalesef, onların konuşması durdu, bense öylece kalakaldım.
Her neyse.
“Oi, Doktor. Buraya gel.”
“Fufu, ona mı seslendin?”
Görünüşe göre, ‘doktor’ lakaplı şişko bir çocuk, ona seslenen kişilere doğru yürüdü.
Yanlış hatırlamıyorsam, ismi Sotomura gibi bir şeydi.
“Doktor, kızların mayolarını giyinişini kaydedebilir misin?”
“Bu iş ben de. Hasta numarası yapar, dersi eker onları izlerim.”
“Kaydetmek mi? Ne planlıyorsunuz?”
Kafeteryanın kapısından içeri göz attıktan sonra, markete gitmeye karar verdim. Biraz ekmek alıp sınıfa geri döndüm. Bir grup arkadaş masaları birleştirip beraber yemek yiyorlardı, tabii sessizce tek başına yemek yiyen öğrenciler de vardı. Herkeste ortak olan tek bir şey vardı, ya kafeteryadan ya da marketten alınan bento kutuları. (ÇN: Japonlara özgü sefer tası.) Horikita’nın çoktan…
D Sınıfı Öğrencileri Okulun 2.günü, teknik olarak derslerin başladığı ilk gün olsa da, günün çoğu ilkeler ve kurallarla geçti. Öğretmenlerin ne kadar iyi ve arkadaş canlısı olduklarını görünce, çoğu öğrencinin beklentileri tamamen yok oldu. Önceki gün büyük bir kargaşaya karışan, Sudou ise derste kütük gibi uyurken, sınıf onu yalnız bırakmıştı. Öğretmenler, onun uyuduğunu fark ettiler…