“Hadi hayırlı olsun, çıktı.”

Horikita ile epey badire atlattıktan sonra, sonunda bu işi de hallettik. 

“Ne gündü ama ya…..”.

Şişeyi çıkarmam epey zamanımı aldı ya, neden insanlar böyle şeyleri çıkartmakta acele eder şimdi anlıyorum.

“Ayanokouji-kun, lütfen kimseye bu durumdan bahsetme.”

“Beni bu konuda uyarmadan önce söylemen gereken başka bir şey yok mu sence?”

“……….teşekkür ederim.”

Vay be. Gerçekten de minnettar olduğunu söyleyebiliyormuş. 

” Kolunu şişeden çıkartamaman, ve bu duruma düşmen hiç senlik şeyler değil, farkındasındır umarım.”

“Konuyu deşmesen. Bile isteye bu hale düşmedim, düşmem.”

Eh, her zaman olabilecek şeyler diyelim o zaman. Bu dünyada insanın başına ne geleceği belli olmuyor.  Odasından çıkıp odama dönmek için yola koyuldum. 

Şimdi ciddi ciddi düşüneceğim, hatta deneyeceğim. Birinin kolunun su şişesine sıkışıp tekrar çıkaramaması normal mi diye. Bir şişe çıkardım, az bir su ile yıkadım ardından da elimi içine soktum.  Elim şişenin içine girdi, elimle şişe aynı boyuttaymış. Ve biraz espri zamanı…

” Şişe yumruğu! Off, ne espri ama.”

Kendi kendimden utandıktan sonra şişeyi elimden çıkarmaya çalıştım ama…

“Ç-çıkmıyor!?” 

8 Aralık cumartesi günü, Kısım 4:  Felaket bir gün : Bir şeytan, melek gibi gülümserse yayınlanacaktır. Cilt 4.5, cumartesi günleri yayınlanacaktır. 

Bize destek olmak için yorum yapabilir ya da blogumuzu sosyal medyada paylaşabilirsiniz.

Keyifli okumalar~~