Elitler Sınıfı -    Cilt 16 - Bölüm 7 & 8

Cilt 16 – Bölüm 7 – Önlemler (2)

Akşam saat 6.

Birazdan hava kararır, çok geçmeden de gece oluverirdi. Ama yarınki özel sınavdan dolayı, sıradan bir gün sayılmıyor.

Bugün, bilgi dolu yoğun geçen bir gün oldu.

Günü böyle bitirebilseydim, iyiydi ama…

“Yo.”

Odama döndükten sonra, çok geçmeden Yousuke geldi.

“İçeri gir.”

Şimdi aklıma geldi de, Yousuke’yi odama çağırdığım ilk sefer değil bu.

“Yahoo.”

Ardından, Kei de kapımda belirdi.

“Böyle üçümüzün bir araya gelmesi çok hoş… ya da garip mi demeliyim?”

“Olabilir.”

Onlara görüşme sebebimizi söylemedim. Yousuke tahmin etmiş olabilir, tabii.

“Yarınki özel sınava hazırlanmanın iyi olacağını düşündüm.”

“Hazırlanmak mı? Tek yapmamız gereken oy vermek değil mi?”

“Kulağa çok basit gibi geliyor ancak şimdiye kadar girdiğimiz tüm sınavların kuralları ağırdı.”

Düşündüklerini ciddiyetle dile getiren Yousuke, Kei’ye durumun basit olmadığını anlatmış oldu.

“Önceki sınavlardaki gibi, bu sınavın da direkt olarak bizi etkileyeceğini düşünmüyorum. Yani, sınıf puanımızı oy vererek arttırabileceğimiz bir test olacak. Sınıfta birliği sağlamak zor olmayacaktır.”

“Ben de aynı fikirdeyim.”

“Ancak, sınıfı kararsız bırakacak bir önerge çıkması ihtimali var?”

Herkesin kendince fikri vardır. Sınıfın iyiliği için bazı konularda oy birliği sağlayabiliriz tabii..

Geçen yıl olsaydı, hani yeni bu okula gelen hallerimizle olsaydık, birlik sağlamamız zordu. Şuan aramızda pekişen ve derinleşen bir arkadaşlık bağı var, bu nedenle oldu ki ilk seferde oy birliği sağlanmadı, ikinci seferde konuşarak birbirimizin dilinden anlayabiliriz.

Kei, bu durumu birazcık farklı değerlendiriyor o kadar.

“Abartmayın yahu, nasıl bir yönerge bu kadar zor olabilir ki?”

“Ben de düşünüyorum düşünüyorum ama bulamıyorum…”

Anlaşılan  Yousuke de etraflıca düşünememiş. Anlaşılır bir önerge sunayım.

“Mezun olana kadar, ekmek ya da pilav yiyemeyeceksiniz. Seçin.”

“Eh, bunlar nasıl seçenekler ya~”

“İlk bakışta ekmek ve pilav seçeneği komik gibi gelse de, zor bir seçim.”

Kei: “Benim seçimim kesinlikle ekmek olurdu. Ekmeksiz bir okul hayatı düşünemiyorum.”

“Ben pilavı seçiyorum… haftada bir ekmek yiyorum çünkü.”

“Ben de pilavı seçerdim. Üçümüzde farklı fikirlere sahibiz, değil mi? Sınıfta bir oylama düşünelim. 30 kişiyi pilava ikna edebilecek misin?”

“İmkansız. Mezuniyete kadar yasaktı değil mi? Ben ekmekten vazgeçmem, asla~”

Çoğunluğa ayak uydurup oy verenler olacağı gibi, Kei gibi direnenler de olacaktır.

“Hadi, bir de gerçekçi bir önerge sunayım. İlerdeki tüm özel sınavların, ya『akademik başarı』 ya da『fiziksel beceri』üzerine bir oylama olsun. O zaman ne olur?”

Bu sözlerimin ardından, Yousuke ile Kei birbirlerine bakakaldı.

“Atletik öğrenciler, Sudou gibi yani, fiziksel beceriyi seçecektir. Keisei gibi atletik olmayanlar da, akademik başarıyı….”

Derslerine odaklandığı için, Sudou bu konuda biraz taviz verebilir. Ancak sadece fiziksel becerisi iyi olanlar, bu kadar duyarlı olmayacaktır.

“Önergede oy birliği sağlanmıyorsa, mecburi seçim yapmak zorunda kalacağız, değil mi?Mesela, anlaşmaya varamadık diyelim ve kararsız kaldığımız için 300 sınıf puanından olacağız gibi?”

“Bilemiyorum… zor önergelerle karşılaşacağımız kesin. Ve 300 sınıf puanı demek, A sınıfına elveda demek gibi bir şey. Sınavı tamamlamak önceliğimiz olmalı. ”

“Çok.. zor bir sınav olacak gibi…”

“Bu yüzden mi bizi çağırdın buraya?”

“Evet. Sınıfımızın birliği bu özel sınavda güçlenmeli. Birkaç kez oy birliğine varabiliriz ancak genel manada kavga edeceğiz galiba. Böyle bir durumla karşı karşıya kaldığımızda, Kei ve Yousuke, oy birliği için çabalamalısınız.”

“Evet. Ama Horikita-san’ın da bu sohbete dahil olması gerekmiyor muydu? Lider gibi bir statüsü var malum.”

Yousuke’nin ima ettiği gayet açıktı. Ben değilsem, sınıfı kontrol edecek kişi  Horikita olacaktı. Ancak şuan benim desteğimi reddedecek durumda değil.

“Horikita’yı arkadan destekliyor olacağım. Burada konuştuklarımız tamamen aramızda.”

“Neden? Yani, Horikita-san’nın söylediklerine uymamaktan yana değilim ama neden anlayamadım.”

“İkiniz de sınıftaki ambiyansı diğerlerinden daha çok anlayacak güçtesiniz. Şuan ortamı yoklamanızı istiyorum. Horikita’nın düşüncelerini ve ne yapmak istediğini anlayabilirseniz, sınıfımız daha da güçlenecektir.”

“Sen yapsan olmaz mı? Bu sorunu kısa yoldan çözmüş oluruz?”

“Hep ön planda olamam. Beklenmedik durumlar için de hazırlıklı olmalıyız.”

“Beklenmedik derken?”

“Aniden rahatsızlanmak ya da bilgi verilmeden okuldan atılmak gibi şeyler, olasılıklar dahilinde değil mi?”

“Şey… eh… okuldan atılmayı… bilmem ama hastalık herkesin başına gelebilir, ha.”

Sürekli bana bel bağlayamazlar demiyorum ama.. beklenmedik durumlar olabilir. Bunu ön görmek zorundayız.

“Neyse, peki.  Horikita-san’a ayak uydurup bu sınavı rahatça atlatacağız.”

“Ayrıca, söylediklerinden yola çıkarak niyetini tahmin edin. Böylece ikiniz daha aktif rol alabilirsiniz.”

Molalarda hareket edip tartışabileceğimiz için, konuşup fısıldaşmak garipsenmezdi. Hatta, ortamdaki ambiyansı iyi anladıkça, doğru hareket edebilirlerdi.

Bazı konuları onlara anlattıktan sonra, Yousuke’ye dönerek;

“Son olarak, Yousuke sana bir uyarım var. 5 önergeyi de güzelce tamamlarsak buna ihtiyacımız kalmayacak. Ancak olur da son 2 saat falan kalır ve geriden geliyor olursak, zoraki bir yönteme başvurmak zorunda kalabiliriz.”

Yousuke yeri geldiğinde sert davranabilsin diye, onu hazırladım.

⚝⚝⚝⚝⚝

⚝⚝⚝⚝⚝

Cilt 16 – Bölüm 8 – Gizemli Davetli

Özel sınavdan önce yoğun geçen gün bitmek üzereydi, saat akşam 10.00.

Yatağıma uzanmış, beklediğim aramanın gelişinin izledim.

Numara telefonumda kayıtlı değildi, ancak 11 haneli numarayı ezbere biliyordum.

“Alo.”

“Bu kadar geç saatte aradığım için özür dilerim, vaktin var mı?”

“Önemli değil. Bayadır görüşemiyorduk, Başkan Sakayanagi.”

Evet, bu numaranın sahibi bu okulun müdürüydü.

“Seni endişelendirdim. Ama sorunları çözdük.”

“İyi geliyor sesiniz, iyi olmanıza sevindim.”

“Senin için de zor oldu, değil mi. Epey zor durumlara düşmene rağmen hala bu okula devam ediyor olmana şaşırdım doğrusu.”

“Şansım yaver gitti diyelim. Ciddi olsalardı, burada kalıyor olmazdım.”

İsmini anmamıza gerek yok ama evet, Tsukishiro’dan bahsediyorduk.

“Tavırlarından dolayı ben de şüphelenmiştim… bir konuyu konuşalım diye seni aradım. Hemen sana söylemek istedim.”

Bu sözlerinden sonra, Başkan Sakayanagi devam etti:

“Bu kültür festivalinin farklı olacağını duymuşsundur. Ayrıca politikacılardan da davetliler gelecek. Bunu duyunca, engel olamadım.”

Devletten birisi bilgilendirdiyse, engel olması zordur tabii.

“Sizin özür dilemenizi gerektirecek bir durum değil. Öğrenciler epey eğlenecek.”

Özel sınav olsa da, öğrencilerin eğleneceği aşikardı. Benim içinse, basit bir kültürel festival olarak bitip bitmeyeceği soru işareti…

“Yeri gelmişken…. bu konuyu herkese söylemedim. Önce sen bil istedim.”

“Neden peki?”

“Kültür festivalinden önce geçen ekimdeki gibi bir spor festivali düzenlenecek. Öncelikli bir ziyaretçinin geleceği bekleniyor.”

“Spor festivaline de  gelecek bir ziyaretçiden bahsediyorsunuz, yani.”

Bunu beklemiyordum.

“Normalde spor festivali, öğrencilerin velilerinin gelmek istediği türden bir etkinlik. Bu açıdan, doğal bir durum olsa da…”

“Anladım.”

Televizyonda yayınlanan spor festivalleri ya da turnuvalarda da, katılımcıların ailelerinin geldiği gösteriliyordu.

“Bir takım belirsizliklerden dolayı, kültür festivaline ziyaretçi almak bizi de güvenlik açısından endişelendiriyor.”

Bu kadar çok ziyaretçi beklenmediği için, önceden test edecekler yani.

“Seçilen kişiler yüksek rütbeli kişilerden oluşuyor. Belki sensei de… babanın gelme ihtimalini göz ardı edemiyorum. Tehlikede olabileceğinden, yanına birkaç koruma koymak isterim.”

“İnce düşünceniz için teşekkür ederim. Bu okuldaki diğer öğrencilerden biriyim, böyle özel bir muamele görmek istemem.”

“Peki, Sensei seninle görüşsün diye birini gönderirse ne yapacaksın?”

“Zor bir durum olduğunu biliyorum.”

Tabii ki, güç kullanamam. Kimsenin görmediği bir yere gelmeleri, işimi kolaylaştırırdı ama…

Sınıfın içinde beni dostane bir davetle çağırırlarsa reddetmem de mümkün olmaz. <O adamın iş birlikçisi misin sen> diye soramam yani.

“Kendine güvenmeni anlıyorum. Ancak burada bir şekilde okuldan atılırsan… ben pişman olur, üzülürüm. Elimden geleni yapmayıp seni koruyamadığımı düşünerek pişman olmak istemiyorum.”

“Başkan Sakayanagi, sizin emirlerinizi yerine getirdim diyelim, insanların beni takip etmesi doğal karşılanmaz.”

“Bu yüzden spor festivalinde yer almamanı istiyorum.”

“Devamsızlık yapayım yani… öyle mi.”

Bunu beklemiyordum işte.

“Ani rahatsızlanmalardan dolayı, insanların bu tarz etkinliklere katılamama durumu doğal..”

“Evet. Sınıfım bu tarz bir durumda neyle karşılaşacak peki?”

Kişinin kendi sağlığına dikkat edememesi kendi sorumluluğunda olsa da, bazen durumu zorlaştırdıkları doğruydu.

Bu özel sınav geniş çaplı düzenlenmiyor, küçük bir gruba düzenleniyorsa acil durum önlemleri alabilirim. Ancak tüm okulca, geniş çaplı bir etkinlikse, elimden bir şey gelmez.

“Doktordan rapor alıp kendini odana kapatmanı istiyorum. Böyle bir durumda, seni koruması için görevlendireceğim kişiler rahatça binanın etrafını kuşatabilir.”

“Dediğiniz gibi yapılırsa, o adamın pençesinden kurtulabilirim.”

“Elbette, başka riskler de mevcut. Sınıfın eksik öğrenciyle etkinliklere katılacağı için, dezavantajlı duruma düşecekler.”

Sebepsiz devamsızlık yapmak.. Başkan  Sakayanagi’nin nezaketini fark etmemek mümkün değil. Ayrıca, bana özel muamele yapmadan korumaya çalışması da takdire şayan.

Duyduğum andan itibaren reddetme niyetindeyim. Ancak… bir fikir aklıma geldi.

“Düşünmem için bana zaman tanıyabilir misiniz?”

“Tabii, seni zorlayamam. Son karar sana ait fakat-“

“Anlıyorum. Dürüst olmak gerekirse, devamsızlık yapmayı düşünüyorum.”

“Tamamdır. Spor festivalinden bi hafta öncesine kadar haber bekliyorum. Ben de hazırlıklarımı ona göre yapacağım.”

Gerekli insan gücünü tamamlaması için bir haftalık süreç az bile sayılabilir.

Telefonu kapattıktan sonra, bensiz bir spor festivali hayal ettim.

Benim haricimde, diğer sınıflardan da devamsızlık yapanlar olacaktır. Her öğrencinin katılım sağladığı sınavlar çok nadir gerçekleşiyordu.

“Neyse, önce yarınki özel sınava odaklanayım.”

Bu özel sınav, şimdiye kadar girdiğimiz tüm özel sınavlardan zorlayıcı geçebilir. Şimdiye kadarki sınavlar, açıklamaları yeterli olan ve planlanıp bir strateji geliştirilebilen sınavlardı.

Ancak bu sınavda, tek bir 『güvenilir』 strateji bile yok.

Sınıf arkadaşlarımıza güvenip birlik olmalıyız.

Spor ve kültür festivalinde de geçen yıl olmayan yeni şeyler var ancak önemli olan yarınki sınavdan sağ çıkmak.

⚝⚝⚝⚝⚝