“Bana 10.000 won’luk bir bilet ver.” An Jaehyun cüzdanından 2 beş binlik banknot çıkarttı. Marketin yarı zamanlı çalışanı başını şaşkınlıkla eğdi. An Jaehyun, gözlüğünü ayarladı ve tekrar konuştu. “Artık piyango biletimi alabilir miyim?” “Ah, afedersiniz.” Yarı zamanlı çalışan şaşkınlığından kurtuldu ve parayı aldı. Daha sonra An Jaehyun için zarifçe bir piyango bileti çekti. Bileti verirken…
CENNET VE CEHENNEM ARASINDAKİ SINIR ÇİZGİSİ
CHİYABASHİRA SAE’NİN MONOLOĞU
Ikarus’un Kanatları
O gece bazı alışveriş sitelerine göz atarken telefonum bir çağrı aldı. Telefon prize takılı şarj oluyordu, ve ekranın açıldığını gördüm. Arayan olarak Kushida Kikyo gözüküyordu. O olduğundan emin olmak için ekrana ikinci kez baktım. Çağrı bittiğinde geri arayacak kadar cesur olamazdım, bu yüzden sandalyemden kaydım ve telefonu kapıp yatağa atladım. “ Üzgünüm, vaktin geç olduğunu…
Okulun girişi, yurda dönen öğrencilerin oluşturduğu dalgalarla kaynıyordu. Ichinose’nin benimle ne işi olabilir ki? Buraya gelmek konusunda biraz endişeliydim. Birazdan öğreneceğim galiba. Her ne kadar tatlı biri de olsa, bulunduğu ortamı domine eden bir etkisi var. Dürüst olmak gerekirse, nasıl anlatabileceğimi bilmiyorum. Onu yalnızca belirsiz bir şekilde nazik ama güçlü olarak ifade edebilirim. Aynı zamanda…
Bu kampüste, 4 yurt bulunuyor. Bunlardan 3 tanesi öğrenciler için; lisedeki tüm öğrenciler birinci sınıftan itibaren hep aynı yurtta, aynı odada kalıyorlar. Diğer bir deyişle, şuan kaldığımız yurdun, geçen yılki 3’ler kullandı diyebiliriz. Son yurt ise öğretmenler ve alışveriş merkezinde çalışanlar için. Yani, tüm birinci sınıflar aynı binada kaldığından, farklı sınıflardan insanların karşılaşması kaçınılmaz. Gözlerimi…
Okuldan sonra hava sıcak ve nemliydi. Birkaç gün önce olayın meydana geldiği kulüp binasına doğru yol aldım. Alan farklı görünmüyordu; ne de olsa, bir cinayet mahalli olmadığı için bantlarla kapatılması gerekli değildi. Şimdi dersler bittiği için, ev ekonomisinden beri hiç kimseyi buralarda görmedim ve görsel işitsel sınıflar her şeyden önce zaten nadiren kullanılıyordu. Burası, Sudou’yu…
“Vay be, düşündüğümden daha büyükmüş.” Horikitayla okuldan sonra jimnastik salonunda buluştuk. Nerdeyse salondaki herkes birinci sınıftı: etrafta yaklaşık 100 kişi bekliyordu. Etrafta kulüp fuarının başlamasını bekliyorduk. Salona girdiğimizde, herkese kulüp aktivitelerinin olduğu broşürler dağıtılıyordu. “Acaba bu okulun meşhur bir kulübü var mıdır?. Mesela… Karate kulübü gibi bir şey?” “Buradaki kulüplerin çoğu yüksek kaliteli…
Kafeteryanın kapısından içeri göz attıktan sonra, markete gitmeye karar verdim. Biraz ekmek alıp sınıfa geri döndüm. Bir grup arkadaş masaları birleştirip beraber yemek yiyorlardı, tabii sessizce tek başına yemek yiyen öğrenciler de vardı. Herkeste ortak olan tek bir şey vardı, ya kafeteryadan ya da marketten alınan bento kutuları. (ÇN: Japonlara özgü sefer tası.) Horikita’nın çoktan…
D Sınıfı Öğrencileri Okulun 2.günü, teknik olarak derslerin başladığı ilk gün olsa da, günün çoğu ilkeler ve kurallarla geçti. Öğretmenlerin ne kadar iyi ve arkadaş canlısı olduklarını görünce, çoğu öğrencinin beklentileri tamamen yok oldu. Önceki gün büyük bir kargaşaya karışan, Sudou ise derste kütük gibi uyurken, sınıf onu yalnız bırakmıştı. Öğretmenler, onun uyuduğunu fark ettiler…