Kısım 2: Katsuragi Kohei sorunlu çıktı Hep japon toplumunun dinlere karşı hoşgörülü olduğunu düşünmüşümdür, tabii, eski zamanları saymazsak yani. Bu devirdeyse, hangi dine inandığınız ve ibadetleriniz kimsenin umurunda değil. İnançlı olmamayı seçseniz de, hoş karşılanıyor. Bu duruma rağmen, dini bayramlar da kutlanmadan edilmiyor tabi. Mesela Noel. Hristiyanlık inancından etkilenerek kutlanan bir bayram. Bu bayramların, insanların…
“Sıradaki.” Bu ufak sesi geçici olarak kurulan tesisten duyduğumda çoktan öğlen olmuştu. “Sizi beklettim.” Her grup için yaklaşık olarak on beşer dakika bekledik. Artık fala olan merakımı yitirmeye başlamıştım ha. Bu sırada perdenin arkasında falcı duruyordu. İçeri girdiğimde oldukça aşina olunan bir manzarayla karşı karşıyaydım. Yaklaşık 30 Lux bir karanlık aydınlatması vardı ve buna ek olarak…
Pes ettikten sonraki gün, kendimi bir anda falcının olduğu alışveriş merkezine giderken buldum. Ayaklarım bu yöne geldi ne yapayım. Boş günüm ya ondan tabii. Başka bir sebebim yok yani. ‘’Off…” Yine tuhaf bir karşılaşma. Aynı saatte aynı yerde bir kez daha Ibuki ile karşılaştım. “Niye geldin ki sen?… hem de yine yalnızsın.” diye sordu. Bana…
Odama döndükten sonra, ‘Tenchuusatsu’yu araştırmaya koyuldum. Aşırı derin bir konuymuş. 1980’den önce, halkın bu konunun varlığından haberdar olmasıyla birlikte, Tenchuusatsu epey dikkat çekmiş. Ama halk arasında popüler oldukça sorgulanır hale gelmiş. Hatta Tenchuusatsu’nun nasıl işlediğini ifşa etmeye zorlandıktan sonra işini bırakmak zorunda kalan bir falcıyla ilgili bir vaka bile varmış ya. Tabii, falcılığın başlı başına…
Falcıya gelmenin iyi bir fikir olduğunu hangi salak söyledi ya… “Bitik haldeyim…” Böyle olacağını adım gibi biliyordum. Ağustos sonlarına doğru sıcak hava dalgası cayır cayır yakıyor etrafı. Yol kenarındaki ağaçların dibinde serap görecek kadar bitap düşmüş haldeyim. Okulun tesislerinde klimalar olduğu için içerde endişelenmeme gerek yok tabii. Hatta odalarda, lobilerde ve koridorlarda bile var. Ama…
-Ibuki Mio sağduyulu birisiymiş Özel sınav. Duyar duymaz akla ilk gelen şeyler doğal olarak; yazılı sınavlar, ya da uygulamalı sınavlardan, sporla alakalı yarışma falan olur. Ama gittiğim bu okulda, İleri düzey yetiştirme lisesinde, özel sınavlar bu kadar kolay olmuyor. Ya ıssız bir adada hayatta kalma sınavına sokup, sınıfları birbiriyle yarıştırıyorlar ya da bir gemide kim…
Yaz tatili bitmek üzere olsa bile Sazae-san sendromu. Daha önce duydunuz mu bilmiyorum. Basit bir şekilde açıklamam gerekirse, Pazar akşamları yayınlanan Sazae-san’ı izledikten sonra, pazartesi ile yüzleşmek zorunda olmanın mutsuzluğu. Bizimkilerdeki de bu hesap işte, yaz tatilinin sonuna yaklaştıkça, pek çok öğrenci karalar bağlıyor. ‘Keşke biraz daha tatil uzun olsaydı’ ya da ‘keşke daha fazla…
“Geri çekilmeyi…planlıyordum, ama…” Öğlen arası. Gruba karışıp beraber kafeteryaya gittim, nasıl oldu ben de bilmiyorum. Çalışma grubundakilerle yani, Kushida, Horikita, Ike, Yamauchi ve Sudou. Reddedemeyeceğim bir durumdu. Öğlen arası olduğunda, Kushida yanıma gelip gülümseyerek “öğlen yemeğine gidelim mi?” diye sordu. Böyle bir teklifi reddedemezdim değil mi ama? Ben de, “Tabii!” dedim.. “Bir sorun bitiyor başka…
Zayıf nokta Kötü olaylar bununla bitmedi. Ertesi sabah, rehberlik dersimizde Chiyabashira-sensei bir duyuru yaptı. “Size bir duyurum var bugün. Geçen gün bir sorun yaşanmış. Sudou ve birkaç C sınıfı öğrencisi bir olaya karışmışlar. Yani, kavga etmişler.” Sınıfta gürültüler yükseldi. İki grup arasındaki anlaşmazlığın detaylarını göz önünde bulundurursak, Sudou şüpheli hale gelebilir ve sınıfımızın puanı düşebilir. …
Akşam yemeğimi bitirdikten sonra, yurda döndüm. Telefonumu çıkartıp hesabımı kontrol ettim. 8320 kişisel puanım vardı. Sabahtan beri değişiklik yoktu. Dönem başında, 100,000 puan aldığımızı düşünürsek, bu miktar gerçekten de çok az. Sudou’ya puan almak için çok fazla puan harcadım. “Eğer 87 puanımızı alırsak, faydası dokunacak.” Yen hesabından, 8700 yen’e denk geliyor. Yeterli olmasa da, yine…