Hedefimdeki kişiyle, yani Sakura ile iletişime geçmem yarım saatimi aldı. Kushida onu dışarı çağırınca kim bilir ne hissetmiştir Allah bilir. Sakura ile buluşma yerine yaklaşık yarım saat önce geldim bekliyorum şimdi. Yamauchi’nin dediği gibi, onu bekletmem söz konusu değil ama ben erken gelip bekleyebilirim. Sessize aldığım telefonum titriyor cebimde şuan. “Alo?” “N-naptın? Sakura’yı görebiliyor musun?”…
Kısım 4: Felaket bir gün: Bir şeytan, melek gibi gülümserse “Bugün ben ne istersem onu yapacaksın, Ayanokouji!!!” “…sabahın köründe…… bu ne heyecan, Yamauchi…”. Kapının ziline uyandım, gelene baktığımda Yamauchi idi. “Seni rahatsız edeceğim!” Bu neşe nereden geliyor ya. Ike ile Sudou yanında olmadığı için sevinmem gereken bir durumdayım aynı zamanda da. Ama benden ne istiyor…
Hiçbir kızla karşılaşmadan odasına çıkmak için, kimsenin asansörü kullanmadığı anı kolladım. Böyle gizli gizli hareket etmek çok acınası bir şey ya. Ama elimden bu kadarı geliyordu. Doğru zamanı yakalayıp Horikita’nın kaldığı 13.kata çıktım. Zile bastım, bir süre bekledim. Ama kapıyı açan yoktu. Ben de kendim açmak için azıcık ittim ve kilitli olmadığı için açılıverdi….
Tam bugün hiçbir şey olmadan öylece akıp gidiyor diye düşünürken, akşam saat 9 sularında, telefonumun ışığı yandı. Mesaj gelmiş. “Uyuyor musun?” Horikita mesaj atmış. “Hayır, uyanığım.” “Seninle biraz konuşmak istiyorum, vaktin var mı?” Son konuşmamızdan 2 saat falan geçmişti, hani şu 2 defa aramasından sonra. “Seni arıyorum şimdi.” Arayacağımı söyledikten sonra numarasını rehberden bulup aradım,…
Kısım 3: Günlük hayatınızda bile tehlikeyle karşı karşıya kalırsınız Akşam 6 sularında aniden bir olay patlak verdi. Mesaj sesini duyunca telefonumu kontrol ettim. Su şebekesinde bir problem olduğu için bir süre suların kesileceğine dair bir bilgi mesajı gelmiş. Çeşmeyi açmayı denedim ama su akmadı. Anlaşılan o ki sorun giderme çalışmalarına başlamışlar. Okul önlem almış ama….