Sınav bittikten sonra, hepimiz Sudou’nun etrafında bir kez daha toplandık. “H-hey, nasıldı?” Ike endişeyle sordu. Sudou hafif huzursuz gözüküyordu. “Bilmem… yapabildiğim kadarını yaptım, ama ne kadar iyi yaptım bilmiyorum…’’ “Sonuçlar güzel olacak. Çok çalıştın, iyi sonuçlar elde edeceksin.’’ “Kahretsin, niye uyuya kaldım ya!?” Sinirle parmaklarını masaya vuruyordu. Horikita, Sudou’nun önüne geçip dikeldi. “Sudou-kun.” “…Bu ne…
“Eksik öğrenci yok; herkes burada anlaşılan.” Sabah, Chiyabashira-sensei gülümseyerek sınıftan içeri girdi. “Bu okuldan kalabilmeniz için, bu aşmanız gereken ilk engel. Sorusu olan var mı?” “Birkaç haftadır çok özenerek ders çalışıyoruz. Bizim sınıftan okuldan atılacak öğrenciler olmayacaktır. Çabamızın farkında mısınız?” “Kendine çok güveniyorsun, Hirata.” Diğer öğrenciler de kendilerine çok güveniyorlardı. Sınav kâğıtlarını sıralayıp ters çevirerek…
Ara sınavlar Perşembe günü okul bittikten sonraydı. Ara sınavlardan bir gün öncesi. Chiyabashira-sensei rehberlik dersini bitirip sınıftan çıktıktan hemen sonra, Kushida harekete geçti. Markette geçen gün kopyasını aldığım eski ara sınav sorularının, çıktılarını alıp öğretmen masasının olduğu kürsüye çıktı. “Pardon arkadaşlar, herkes dağılmadan önce beni kısa bir süre dinleyebilir misiniz?” Sudou da durup dinleyenler arasındaydı….
Kütüphaneden çıktıktan sonra, Kushida’nın peşinden koştum. Grup çalışması konusunda hem teşekkür etmek hem de özür dilemek istiyordum. Bir de… güzel kızlarla iyi geçinmek isterim, hani anlarsınız ya. Bir heyecanla telefonumu cebimden çıkarıp adres listesinde Kushida’nın adını aradım. Bu ikinci arayışım olacağından, onu aramak konusunda çok gergindim. Telefonun 2 ya da 3 kez çaldığını duydum. Ama…
Horikita sabah somurtuyordu. Bir çocuğa kırıldığı zaman, yanaklarını şişirip sevimli sevimli bakan ve darıldığı çocuğun göğsüne hafifçe vuran tiplerden olsa keşke. Ama o tamamen suratsız ve sesiz. Hatta hala varlığımı kabul etmiş bile değil. Ona sırtımı dönersem, pusula iğnesini çıkarabilir…. Okul bitti ve.. “Herkes çalışma grubu için bir araya gelecek mi?” Söylediği ilk sözler çalışma…
Geceleyin odamda tembellik ederken, telefonuma mesaj geldi. Kushida mesaj atmış. “Yamauchi-kun ve Ike-kun tamam dediler~ (^・ω・^) ” “Ne çabuk!” Ike’a sorduğumda, anında beni bir el işaretiyle reddetmişti. Erkeklerle ilgili durumları çözmede en etkili yol; bir kızın varlığı ya. Sanki mükemmel bir güçleri var kızların, erkekler üzerinde. “Az önce Sudou-ku’la da konuştum, bence kabul edecek (＾ω＾)”…
Sınıfta etrafa bakındım. Ee ne olacak şimdi, niye bakınıyorum ki ben? “Okuldan sonra beraber ders çalışsak mı?”, katılmak ister misiniz? Diye sorsam, Sudou ve Ike ile denk geldikçe beraber yemek yiyecek kadar yakınız. Hem de onlar hep ders çalışmaktan uzak kaldılar şimdiye dek. … Kaybedecek hiçbir şeyim yok. Bir kez olsun onlara sormayı deneyeceğim. “Sudou,…
Okuldan sonraydı. Hirata öğretmen masasının başında, toplantıya hazırlanmak için kara tahtaya bir şeyler yazıyordu. Hirata’nın karizması sayesinde, Horikita ve Sudou hariç herkes katılmış gibiydi. İkisi sınıftan çıkalı çok oluyordu. Tartışma başlamadan önce, benimde sınıftan çıkmam lazım. “Ayanokouji~” Masasının altından, Yamauchi kafasını dışarı çıkarmış haldeydi. Ölü balık gibiydi. “Bu ne laan!? N-ne oldu?” “Bunu, 20,000 puana…
“Puansız ne yapacam ben ya?” “Dün puanlarımdan son kalıntıları da kullandım…” Chiyabashira-sensei sınıftan çıktıktan sonra, sınıf tam bir kaos havasındaydı. “Puandan çok, sorun sınıfla alakalı… Neden beni D sınıfına yerleştirdiler!?” Yukimura’nın hayal kırıklığına uğradığı her halinden belli oluyordu. Yüzü gözü de ter içindeydi. “Bir saniye. Yani biz istediğimiz üniversiteye gidemeyeceğiz öyle mi? O zaman ben…
Başarı temelli dünyaya hoş geldiniz Mayıs ayının ilk ders zili çalmıştı. Kısa bir süre sonra, Chiyabashira-sensei elinde sarılmış bir posterle içeri girdi. Yüzü her zamanki gibi ciddi ve sertti. Menopozda mısınız? diye bir espri yapsam, yüzüme demir sopa fırlatırdı kesin. “Sensei~, menopozda mısınız?” Ike gerçekten yüksek sesle sormuştu. Aynı şeyi düşündüğümüz için çok şaşırdım. “Evet,…