The Angel Next Door Spoils Me Rotten - Bölüm 14 - Melek ve Sınıfın Prensi

Bölüm 14 – Melek ve Sınıfın Prensi

Çevirmen: Kanemochi Yuna

“Oy, tüm yıl boyunca şort giymeyi seven enerjik bir tip misin?”

Amane Pazartesi günkü beden eğitimi dersinde kendini biraz melankolik hissediyordu. Bu konuda oldukça kötüydü ve bu dondurucu havada yapabileceği tek şey bir jarse şort giymekti.

Bu sezon herkes uzun kollu formalar giyiyordu ama Amane’nin dizlerinin altındaki her şey açıktaydı ve bu yüzden göze batıyordu.

“Hiç de bile. Sadece unuttum.”

“Sen bir ap-”

“Kapa çeneni.”

Hafta sonu Mahiru ile karşılaşmadı ve pantolonunu ondan almadı. Bu yüzden durum böyle oldu. Ancak bunu Itsuki’ye söyleyemedi. Yapabileceği tek şey unuttuğunu söylemekti.

Kendisine gülünmesine dayanabilirdi ama Itsuki neşeyle sırtına tokat attığında misilleme yaptı.

Itsuki her zamanki gibi inledi ve Amane kenara bakarken yalnızca iç çekti.

Onlar sahadaydılar ama kızlar aynı bölgede kendi aktivitelerini yürütüyorlardı, böylece etraftaki kızları görebiliyorlardı. Derslere birlikte katılan iki sınıf olduğu için etrafta her zamankinden daha fazla insan vardı.

Bir atletizm yarışması falan yapıyorlar gibi görünüyorlardı, bu yüzden çocuklara doğru bakıyorlardı.

“Elinden gelenin en iyisini yap Kadowaki-kun!!”

Tipik olarak, kızlar ve erkekler beden eğitimi derslerinde ayrı sınıflarda olurdu, ancak kızların varlığı erkekleri sinirlendirmişti.. kızlar ünlü yakışıklı çocuğa, Amane’nin sınıf arkadaşı Yuuta Kadowaki’ye, bakıyorlardı.

Amane onunla hiç konuşmadı ama Yuuta’nın gerçekten popüler olduğunu, notlarının iyi olduğunu ve atletizm takımının en iyisi olduğunu biliyordu. Ayrıca kızlar arasında da oldukça popülerdi.

Amane.. evet, belki cennetin bazılarını orada burada birkaç yetenekle kutsayacağını hissetti; ancak diğer çocuklar bunu pek iyi karşılamadı, birkaçı kaşlarını çattı.

“Ohh ohh, hâlâ her zamanki kadar popüler.”

“Sanırım.”

“İlgilenmiyor musun?”

“Aslında aramızda hiçbir şey yok. Sınıf arkadaşı olarak bile konuşmuyoruz.”

Amane, Kadowaki’nin kendisine hiçbir şekilde zarar vermediğini hissetti ve aralarında hiçbir şey olmadığı için ikincisini daha az önemseyeceğini düşünüyordu.

Azınlıkta olduğunu anlıyordu ama sınıfındaki diğer çocuklar gibi Kadowaki’yi kıskanmıyordu.

Kadowaki ne kadar mükemmel görünse de kıskançlığın bir anlamı olmadığını düşünüyordu.

“Pek kıskanç görünmüyorsun, Amane.”

“Ne yani, onun popülaritesini o kadar kıskandığımı mı söylememi istiyorsun?”

“Bu sana göre değil.”

Amane, kıs kıs gülen Itsuki’ye sıkılmış bir bakış attı ve hâlâ kızların tezahüratlarının tadını çıkarıp gülümseyen Kadowaki’ye baktı.

Yaşına göre ideal bir vücuda, tatlı bir yüze sahipti ve gerçekten bir prense benziyordu. Aslında lakabı Prens’ti çünkü ilk bakışta belirgin bir kusuru yoktu.

Onların tutkulu gözleri ve tiz sesleri karşısında elini salladı ve Amane kendi kendine Yuuta’nın gerçekten sosyetik biri olduğunu düşündü.

“Eh, Prens gerçekten popüler.”

“Elbette. Böyle bir gülümsemeyi yapamam.”

“Kızlar kesinlikle heyecanlanıyor.”

Itsuki’nin diğer kızlara hiçbir ilgisi yoktu çünkü kız arkadaşı Chitose’ye çok düşkündü. Sanki onunla hiçbir ilgisi yokmuş gibi konuşuyordu.

Chitose’nin Kadowaki’ye karşı hiçbir ilgisi yokmuş gibi görünüyordu ve Itsuki muhtemelen Kadowaki’nin de Chitose’ye karşı bu tür duygular besleyeceğinden endişe etmiyordu.

Bu okulda Prens ve Melek gibi çok fazla utanç verici lakap var.

Melek olan Mahiru’dan bahseden Amane, iyi dinlenip dinlenmediğini merak etti.

Görünüşe göre hafta sonu evinden çıkmıyordu ve muhtemelen sessizce dinleniyordu. İyileşmesinin nasıl gittiğini bilmiyordu.

Öyle oldu ki Mahiru da beden eğitimi dersine katılan sınıflardan birindeydi, bu yüzden Amane etrafına bakındı ve kalabalığın arasında olmasına rağmen bu olağanüstü, güzel kızı arazinin bir köşesinde gördü.

Spor kıyafetlerini değiştirmedi ve derslere katılanlar arasında yer almadı. Muhtemelen sadece izliyordu.

Böylece orada sessizce oturdu, izledi ve pek çok çocuğun bakışlarını topladı.

Amane ve Mahiru birbirlerinden çok uzaktaydılar, gözleri buluştu ve Mahiru beceriksizce yana doğru bakarken dudakları hafif bir gülümseme oluşturacak şekilde kıvrıldı.

Ve gülümseme Amane’ye, ya da daha doğrusu erkek grubuna yönelik olduğu için “Bana mı gülümsüyordu?” “Elbette benim!” gibi şeylerle diğer herkes patladı.

“Bu iyi bir şans. Shiina-san için iyi yönlerimi sergilemeliyim.”

“Prensin gösteriyi çalmasına izin veremem.”

Basit bir gülümseme pek çok tepkiyi tetikledi ve insan bunların harika mı yoksa basit basit mi olduğunu merak ediyordu.

“…Onlar basit fikirliler.”

Itsuki de aynı duyguları tekrarladı ve Amane kıkırdadı.

“Eh, bu notlarımızı etkiliyor, o yüzden burada elimizden gelenin en iyisini yapalım.”

“Ne yani, Meleği gördükten sonra gaza mı geldin Amane?”

“Hayır, ona ilgi duymadığımı söyledim.”

“Tabii ki senin hiçbir şeye ilgin yok.”

‘Kız arkadaşım harika, değil mi?”

Itsuki tekrar kız arkadaşı hakkında övünmeye başladığında Amane, Mahiru’ya doğru alaycı bir gülümsemeyle Itsuki’yi birkaç olumlu sözle başından savdı.