Elitler Sınıfı - Cilt 11.5 - Bölüm 11 - Test Edilmek

Cilt 11.5 – Bölüm 11 – Test Edilmek

Görüşmemiz bitti ama Ichinose biraz daha kalmak istedi.

Yenilgi ve bozulan iş birliğinden sonra, kafasında bir şeyleri oturtmak, gelecek için planlar çizmek istiyordur.

Biz yanından ayrılıp ilk kata indik.

“Dur bakalım.”

Tam yollarımızı ayıracaktık ki Horikita arkamdan seslendi.

“Konuşmamız lazım. Kaçıp gitme, arkanı dön.”

Ne diyorsa yaptım. Yüz yüze geldik. Dönmesem, sorun çıkabilirdi.

“Buyur?”

“Sus pussun, hayırdır? Bana diyecek sözün yok mu?”

Sinirle söylendi.

“Anlayamadım?”

Kafam karıştı der gibi cevap verince, Horikita tereddüt dahi etmeden konuya açıklık getirdi.

“Ichinose ile A sınıfıyla kapışmak için anlaşma yapmışsın?”

“Evet, doğrudur.”

“Sohbet sırasında sana koltuk çıkmasaydım, ne olacağını hiç düşündün mü?”

“Koltuk çıktın ama.”

“Çünkü– Gereksiz dert edinmek istemedim. Neden böyle bir hamle yaptığını açıkla.”

“Ichinose açıkladı ya.  Kaneda kurayı kazanıp B sınıfını seçti. Kısaca, hamlem boşa gitti; sonuç değişmedi.”

“Benim öğrenmek istedim, habersiz neden A ile kafa tutmak istediğin?”

“A sınıfıyla karşılaşırsak kazanma şansımızı daha yüksek gördüm.”

“Kaneda ya da Ryuuen’le mücadele etmek daha mantıklı değil miydi?”

“D’ye kafa tutsaydık, B gibi ezilme şansımız yüksekti. Sudo dışında onların seçtiği etkinliklerde yarışabilecek kim var ki?”

“Şuan sonucu bildiğin için sallıyorsun. D sınıfı, bizim en iyi seçeneğimizdi. ”

Bana yaklaşarak konuştu. Fakat çok yakınıma gelmedi.

“Haksızsam haksızsın de?”

“Hayır, haklısın. A sınıfını seçmek en kötü sonuç olurdu. Bunu inkar edemem. ”

“Hadi, D sınıfını seç diye tembihlememi geçiyorum, neden A’yı seçmek istedin?”

A sınıfıyla kapışmak için tek başıma çaba harcadığımı bilse de, sebebini bilmiyordu.

“Sence? Böyle bir işe neden karışmışımdır?”

Doğru cevaplayamayacağı bir soru olsa da, sordum.

Sakayagani ile olan bağımı da, beyaz odayı da bilmiyor. Cevap verebilmesi imkansız.

“Bu geçirdiğimiz bir yılı analiz edersem…. en iyi şansımız dediğin gibi A oluyor. Fakat B ile D’yi neden eliyorsun? Hadi, B’yi eledik diyelim, iş birliğimiz var diye.”

Bir iş birliği anlaşmamız olduğu için, zor bir ihtimaldi.

Ichinose de bize ihanet edip bizi seçmezdi.

“Sorun, D sınıfı. Herkesin seçmek isteyeceği bir sınıf… Fakat B, onlara karşı savaş veremedi. Ryuuen’in tuzağına düştüler. Onlarla karşılaşırsak, başımıza ne geleceği belli değildi.”

Ya dezavantajlı olacaktık ya da beraberlik söz konusu olacaktı.

“D sınıfı en kolay rakipti. Sense şüpheye düşmüşsün.”

İyi analizlerinin de bir sınırı var, tabii.

“Yoksa, Ryuen’in döneceğini tahmin mi ettin?”

“Denebilir. B sınıfını kurban ettim diyelim.”

“O zaman benimle konuşmalı, bana haber vermeliydin.”

“Peki.”

Sözlerini reddetmedim, haklı olduğunu dile getirdim.

Habersiz hareket etmem doğru değildi.

“Tek sebebi bu muydu peki?”

“Ne?”

“Sınıf oylamasında, A sınıfından aldığın puanla birinci oldun. Koruma puanın olunca da, A sınıfıyla yarışmak istedin. Okuldan atılma riskin de yok zaten puanın olduğu için. Sanki..… Sakayanagi ile bunları önceden planlamışsınız gibi…”

Bazı gerçekleri tahminleriyle bulsa da, Sakayanagi ile olan ilişkimi tam açıklayamıyordu.

“Neyse… bu da saçmalığın daniskası oldu. Söylediklerimi unut, boş ver.”

….Horikita tahminlerini geri çekti.

“Ne düşündüğünü öğrenelim önce. A sınıfına yükselmek istiyor musun?”

“Az önce söylemiştim…”

“Evet ama gerçeği duymak istiyorum. Okulun başından beri, bu fikre sıcak bakmıyordun.”

“İnsanlar değişiyor. Sen de değiştin. Şuan sanki başka birisiyle görüşüyor gibiyim. ”

Açıkçası, üst sınıflara çıkma fikrini bir süredir düşünüyorum. Fakat  Horikita için,  onunla iş birliği yapmadığımdan güvensizlik hissine kapılmış olabilir.

Varlığımdan rahatsız olacak kişiler de çıkabilir.

“Evet, insanlar değişiyor… bakış açıları da gelişiyor.”

Cevaptan hoşlanmasa da, Horikita ikna olmuş gibiydi.

Sohbeti bitmedi ama..

“Sınıfımız gelişiyor, büyüyor. Ama A sınıfına yükselmek için bu gelişim yeterli değil.”

“Yani?”

“Şimdiye kadar, yarım elma gönül elma iş yaptın. Sıradan, kimseye yük olmayan ama sınıfa da katkısı olmayan bir öğrenciden öteye geçemedin.”

Söyledikleri biraz üzücüydü. Ama görünüşte, tam da dediği gibi.. sınıfa katkısı olmayan ama işe yaramaz elemanı da olmadığım bir öğrenciyim.

“Bu kısıtlamalarından kurtaracak mısın kendini? Bugünden itibaren, elinden geleni ardına koymadan mücadele edecek misin? Ancak böyle A sınıfına çıkmak istediğini kanıtlayabilirsin bana.”

Ne tehdit etti, ne de ricada bulundu.

Düşüncelerimi harekete geçirmemi istedi. Tabii, iğneleyerek söylemesini de doğal karşılıyorum.

“Reddediyorum.”

“Hiç şaşırmadım.”

Yüzünde şaşkınlık yoktu, acı bir gülümseme vardı.

“Sadece boş konuşuyorsun, A sınıfına falan çıkmak istediğin yok.”

“Şimdilik evet böyleyim.”

Horikita’yı ters köşeye getirip sohbetin akışını değiştirdim. Birazdan sözlerimden ne demek istediğimi anlar.

“Ne? Şimdilik mi?”

Az önce onunla hiç iş birliği yapmayacağımı sanıyordu.

Fakat şuanki halimle bir noktaya kadar onunla ortak işler yapabilirim diye düşünüyorum.

“Arka planda kalmamın bir sebebi daha var. Aniden başarılı olursam, sınıf garipseyecektir…. hatta herkes garipseyecektir, bu durum yaşansın istemem.”

“Çok zekisin bak buna bir şey demiyorum. Ama kendini kaf dağında görüyorsun. Akademik başarı konusunda benimle Yukimura, diğer sınıflardan da Ichinose ile Sakayanagi, aynı seviyedeyiz. Başka alanlarda uzman denecek kadar başarılı arkadaşlarımız da var… bizimle kapışabilir misin? Bu alanlarda da başarılı mısın?”

Horikita bahsettiği kişilere karşı kafa tutamayacağımı düşünerek sordu.

“Ani bir başarı dikkatleri toplar ama sınıfın %10 ya da 20’sine girersen, seni başarılı olarak görür; kabul ederler. Kısa zamanda başarılı olan öğrenciler var, yok değil.”

Biraz düşündükten sonra, Horikita  fikrini belirtti.

Değerlendirmesi doğruysa, bu konu burada kapanabilir. Değilse devam edecek.

“Kusura bakma, Horikita ama bizim dönemden kimse benimle aynı seviyede değil.”

Kendi potansiyelini tamamen ortaya koyamayanlar ve ciddiyetle çabalamayanlar hariç tabii.

“… Bu ne şimdi? Inanamıyorum sana!!”

Horikita iddialı sözlerime inanmadı ama kısa bir süre sonra aklında şimşekler çakmış gibi, bir cümle daha kurdu.

“Abim seni başarılı buluyor olabilir ama ben bir naneni göremedim.”

“Bir yıl boyunca anlamadın mı?”

“Akademik alanda başarılı olduğunu kanıtlayabilir misin? Ya dersler dışındaki konularda? Bu iddialı sözlerin kabul görsün istiyorsan, ortaya kanıt koymalısın. Satrançta iyi olduğunu söylemiştin ama Sakayanagi’ye yenildin. Çok yüksek seviyeli bir maç olduğunu inkar edemem ama kaybettiğin bir gerçekti. Ve hala bana denk kimse yok diyorsun.”

“Nasıl istersen öyle düşün, Horikita. Blöf de yapıyor olabilirim değil mi?”

“Yine kaçamak cevaplar veriyorsun. Bu tavırlarına insanlar dolandırıcı diyor.”

“İstersen dolandırıcı da diyebilirsin.”

Bu cevabıma karşılık Horikita  sessiz kaldı.

Öfkesini durdurmak için ihtiyacı olan buysa, sohbeti bitireyim.

Tam burada bırakayım deyip arkamı döndüm ki-

“-Seni test edeyim.”

Üstten bakarcasına konuştu.

“Test mi?”

“Gerçek potansiyelini görelim. Zekisin ve fiziksel alanda başarılı olduğunu biliyorum ama benim için hala gizemlisin. Ne kadar başarılısın bilmiyorum.”

Kendi yöntemleriyle yeteneklerimi mi ölçecek?

“Gizlemeye değer yeteneklerin var mı görmek istiyorum.”

“Gücümü doğru ölçebileceğine emin misin?”

“Ciddi olduğumda, seni yazılı sınavlarda geçeceğime eminim.”

Yıl boyunca Horikita’nın yazılı sınavları benimkinden iyiydi.

Erkeklerin fiziksel ve strateji konusunda az çok üstün olduğunu bilse de, avantajına kullanmayı biliyordu.

Horikita fiziksel olarak da fena değildi.  Ibuki ile zor şartlar altındayken mücadele edebilmişti.

Absiyle olan mücadelemi de gördü.

Bu bilgilere dayanarak beni yenebileceğinden emin.

“Peki, nasıl test edeceksin?”

“Senin ya da benim başarılı olduğum bir sınavda test edebiliriz. Sen seç.”

Ses ile iletişim kurabilelim diye arkamı dönmeme izin vermedi.

Nasıl düşündüğünü anlayabilirsiniz, birinin yüzüne bakarak.

Bu durum ona dezavantaj olduğu için, yanıma geçti.  Ihtiyatlı davranıyor.

“Olur. Ama konuyu sen seçeceksen, ben bunda kendime bir avantaj göremiyorum.”

“Olay kazanmak ya da kaybetmek mi sence? Yeteneklerini gizlediğini biliyorum. Meydan okumamı kabul etmiyorsan, okula bu konuyu yayacağım. Zaten dikkatler üzerinde, kaçamazsın da bu konudan, kapatamazsın da kolay kolay?”

Tehdidin de böylesi.

İlerde kendisine faydası olmayacak tehditleri yapmaz ki zaten, Horikita.

Horikita geliştiği için, biraz yardımcı olayım. Cevap vermek için kısa bir süre bekledim.

“Şöyle yapalım istersen? Nisandaki yazılı sınavlarda, bir konuda kapışalım. Olur da 100 puan alırsam, bu sefer de deli gibi sınava çalıştın diye suçlamazsın umarım.”

Diğer derslerden de yüksek puan istemezse, kabul edilebilir bir teklif.

“Böyle bir taktik de ne bileyim…. resmi bir şekil veremez miyiz?”

“Kaybedersem, düşünürüm bir şeyler. Tüm derslerde yüksek puan almayı hedeflemek isterim.”

“Peki, olur. Hangi ders peki?”

“Sen seç. İstediğin zaman da seçebilirsin. Sınavdan hemen önce bile olur.”

“Demek öyle… dersle ilgili bilgin olmadan da kazanmayı planlıyorsun. Tüm sınavlara hazırlıklı olup birini seçip onda yarışarak ne kadar güçlüsün ortaya çıkmış olacak. Amaç bu yani?”

Horikita bunu kabul edecektir diye düşünüyorum.

“Kazanırsam yeteneklerini kabul edeceğim. A sınıfına ulaşmak için elinden geleni yapmanı istiyorum. Olur mu?”

“Olur. Ama ben kazanırsam, istediğim bir ricamı yerine getireceksin.”

“Olur, zaten tek taraflı bir anlaşma sayılır. Ne ricasıymış bu?”

“Bilmiyorum henüz. Düşüneceğim. ”

“…Saçmalama istersen. Garip isteklerini kabul etmem bilesin.”

“Kaybedeceğini düşünerek sonuçlara mı hazırlıyorsun kendini? Az önce kendine güveniyordun.”

“Ciddi olamazsın demi…”

“Kendini zorlama boşa. Kendine güvenmiyorsan, sonucu boş ver. Benim yeneceğim kesin.”

Biraz kafa tutarsam, hemen kabul eder;

“Peki, ne dersen yapacağım. Oldu mu?”

“Tamamdır. Anlaştık.”

Horikita ile aramda bir anlaşma yapmış oldum, gelecek yazılı sınav için.

Birkaç adım atıp önüme geçerek merdivenlerden aşağı inmeye başladı.

“Seninle karşılaşmamızı dört gözle bekliyorum.”

Horikita bu yarış için elinden geleni ardına koymayacaktır.

Eh.. ben de her zamanki halimle takılacağım.

Horikita gözden kaybolana kadar gidişini izledim.

“Eee, şimdi ne yapayım?”

Direkt yurda gidecektim ama fikrimi değiştirdim.

Ichinose’in durumu kafama takıldı. bize siz gidin dedi ama…

Şuan ne düşünüyor acaba?

Tam kafamda bunu düşünüyorken, merdivenlerin altında bana doğru bakan birini gördüm.

Bakışlarıyla yanına çağırınca beni, merdivenlerden aşağı indim.

✩ ✩ ✩ ✩ ✩ ✩ ✩ ✩ ✩ ✩