Önsöz: Karuizawa Kei’nin Monoloğu Çok büyük umutlarla girdim bu okula, ama hiçbir şey değişmedi hayatımda… Belki de ta başından beri değişmeyeceği belliydi. Öyle ya da böyle, sonuç aynıydı. Bunun sebebi çok basitti.. Kendimi, herkesten daha iyi tanıyorum. Güçlü yanlarımı da zayıf noktalarımı da, her şeyin farkındayım. Ne erkeklerin ne de kızların benden hoşlanmadığını da çok…
CHİYABASHİRA SAE’NİN MONOLOĞU
Ikarus’un Kanatları
O gece bazı alışveriş sitelerine göz atarken telefonum bir çağrı aldı. Telefon prize takılı şarj oluyordu, ve ekranın açıldığını gördüm. Arayan olarak Kushida Kikyo gözüküyordu. O olduğundan emin olmak için ekrana ikinci kez baktım. Çağrı bittiğinde geri arayacak kadar cesur olamazdım, bu yüzden sandalyemden kaydım ve telefonu kapıp yatağa atladım. “ Üzgünüm, vaktin geç olduğunu…
Gece yarısı, Sakura’nın cevabı ne olacak diye düşünürken aynı zamanda da uyumak için hazırlanıyordum. Birden telefonum titredi. “Uyudun mu?” Kısa bir mesaj atmıştı Sakura. Belki başka bir şey yazar diye ekrana dokunmadan bakmaya devam ettim, ama başka bir şey yazmadı. Uyuduğumu düşünüyor olabilir. Sohbeti açıp yazısını okundu yaptım. Ardından da başka bir mesaj attı….
Okulun girişi, yurda dönen öğrencilerin oluşturduğu dalgalarla kaynıyordu. Ichinose’nin benimle ne işi olabilir ki? Buraya gelmek konusunda biraz endişeliydim. Birazdan öğreneceğim galiba. Her ne kadar tatlı biri de olsa, bulunduğu ortamı domine eden bir etkisi var. Dürüst olmak gerekirse, nasıl anlatabileceğimi bilmiyorum. Onu yalnızca belirsiz bir şekilde nazik ama güçlü olarak ifade edebilirim. Aynı zamanda…
Bu kampüste, 4 yurt bulunuyor. Bunlardan 3 tanesi öğrenciler için; lisedeki tüm öğrenciler birinci sınıftan itibaren hep aynı yurtta, aynı odada kalıyorlar. Diğer bir deyişle, şuan kaldığımız yurdun, geçen yılki 3’ler kullandı diyebiliriz. Son yurt ise öğretmenler ve alışveriş merkezinde çalışanlar için. Yani, tüm birinci sınıflar aynı binada kaldığından, farklı sınıflardan insanların karşılaşması kaçınılmaz. Gözlerimi…
Tam bugün hiçbir şey olmadan öylece akıp gidiyor diye düşünürken, akşam saat 9 sularında, telefonumun ışığı yandı. Mesaj gelmiş. “Uyuyor musun?” Horikita mesaj atmış. “Hayır, uyanığım.” “Seninle biraz konuşmak istiyorum, vaktin var mı?” Son konuşmamızdan 2 saat falan geçmişti, hani şu 2 defa aramasından sonra. “Seni arıyorum şimdi.” Arayacağımı söyledikten sonra numarasını rehberden bulup aradım,…
Kısım 3: Günlük hayatınızda bile tehlikeyle karşı karşıya kalırsınız Akşam 6 sularında aniden bir olay patlak verdi. Mesaj sesini duyunca telefonumu kontrol ettim. Su şebekesinde bir problem olduğu için bir süre suların kesileceğine dair bir bilgi mesajı gelmiş. Çeşmeyi açmayı denedim ama su akmadı. Anlaşılan o ki sorun giderme çalışmalarına başlamışlar. Okul önlem almış ama….
Mesajına göre, Ichinose ona güvenebilmemiz için bir strateji planlıyor gibi görünüyor. Her seferinde bir şeyler yapmak için izin istemeye karar verdi, ama kendisini bu kadar fazla kısıtlaması gerektiğini düşünmüyorum. Yurtlara döndükten sonra, Horikita’nın kendi yoluna gideceğini düşündüm, ama beni odama kadar takip etti. “ Rahatsız ettiğim için üzgünüm.” Odamda başka kimse olmasa da, kibarca söyledi….
Okuldan sonra hava sıcak ve nemliydi. Birkaç gün önce olayın meydana geldiği kulüp binasına doğru yol aldım. Alan farklı görünmüyordu; ne de olsa, bir cinayet mahalli olmadığı için bantlarla kapatılması gerekli değildi. Şimdi dersler bittiği için, ev ekonomisinden beri hiç kimseyi buralarda görmedim ve görsel işitsel sınıflar her şeyden önce zaten nadiren kullanılıyordu. Burası, Sudou’yu…