CENNET VE CEHENNEM ARASINDAKİ SINIR ÇİZGİSİ
CHİYABASHİRA SAE’NİN MONOLOĞU
Ikarus’un Kanatları
O gece bazı alışveriş sitelerine göz atarken telefonum bir çağrı aldı. Telefon prize takılı şarj oluyordu, ve ekranın açıldığını gördüm. Arayan olarak Kushida Kikyo gözüküyordu. O olduğundan emin olmak için ekrana ikinci kez baktım. Çağrı bittiğinde geri arayacak kadar cesur olamazdım, bu yüzden sandalyemden kaydım ve telefonu kapıp yatağa atladım. “ Üzgünüm, vaktin geç olduğunu…
Okulun girişi, yurda dönen öğrencilerin oluşturduğu dalgalarla kaynıyordu. Ichinose’nin benimle ne işi olabilir ki? Buraya gelmek konusunda biraz endişeliydim. Birazdan öğreneceğim galiba. Her ne kadar tatlı biri de olsa, bulunduğu ortamı domine eden bir etkisi var. Dürüst olmak gerekirse, nasıl anlatabileceğimi bilmiyorum. Onu yalnızca belirsiz bir şekilde nazik ama güçlü olarak ifade edebilirim. Aynı zamanda…
Bu kampüste, 4 yurt bulunuyor. Bunlardan 3 tanesi öğrenciler için; lisedeki tüm öğrenciler birinci sınıftan itibaren hep aynı yurtta, aynı odada kalıyorlar. Diğer bir deyişle, şuan kaldığımız yurdun, geçen yılki 3’ler kullandı diyebiliriz. Son yurt ise öğretmenler ve alışveriş merkezinde çalışanlar için. Yani, tüm birinci sınıflar aynı binada kaldığından, farklı sınıflardan insanların karşılaşması kaçınılmaz. Gözlerimi…
Kafeteryanın kapısından içeri göz attıktan sonra, markete gitmeye karar verdim. Biraz ekmek alıp sınıfa geri döndüm. Bir grup arkadaş masaları birleştirip beraber yemek yiyorlardı, tabii sessizce tek başına yemek yiyen öğrenciler de vardı. Herkeste ortak olan tek bir şey vardı, ya kafeteryadan ya da marketten alınan bento kutuları. (ÇN: Japonlara özgü sefer tası.) Horikita’nın çoktan…
D Sınıfı Öğrencileri Okulun 2.günü, teknik olarak derslerin başladığı ilk gün olsa da, günün çoğu ilkeler ve kurallarla geçti. Öğretmenlerin ne kadar iyi ve arkadaş canlısı olduklarını görünce, çoğu öğrencinin beklentileri tamamen yok oldu. Önceki gün büyük bir kargaşaya karışan, Sudou ise derste kütük gibi uyurken, sınıf onu yalnız bırakmıştı. Öğretmenler, onun uyuduğunu fark ettiler…
Özgürlük en güzel şey değil de nedir?
Okul zor olmasına rağmen, açılış töreni diğer okulların ki gibi aynıydı burada da. Yönetimdeki ve diğer yetkili kişilerden bazıları teşekkür konuşması yaptıktan sonra, tören sona erdi. Ve öğlen olmuştu. Kampüsteki binalar ve tesisler hakkında açıklamalar yapıldıktan sonra, öğrenciler dağıldı. Öğrencilerin yüzde 70-80’i yurtlara doğru hareket etmeye başladılar. Geri kalanı küçük gruplara ayrılarak kafelere, karaoke barlara…
Açılış törenlerini sevmiyorum. Çoğu birinci sınıf öğrencisi benimle aynı fikirdedir. Okuldaki yetkili kişiler ve öğrencilerin hepsi can sıkıcı bir biçimde birbirlerine teşekkür ederler. Çok fazla ayakta durup beklemeler olur ve tam bir can sıkıcı duruma dönüşür, çünkü yapılacak çok zahmetli şeyler vardır. Ama tüm söylemek istediklerim bunlardan ibaret değil. İlkokul, ortaokul ve lise açılış törenleri,…