Rehberlik dersi bittikten sonra, Kushida sırasından kalktı ve yurda dönmek için sessizce hazırlanan Sakura’ya doğru yürüdü. Kushida garip bir şekilde gergin görünüyordu. Ike, Yamauchi ve Sudou fark ettiler ve Kushida’ya baktılar. “ Sakura-san.” “ …N-Ne…?” Gözlüklü ve kambur duran kız ilgisizce baktı. Paniklediğine göre, birinin ona seslenmesini beklemiyormuş gibi duruyordu. “ Zamanın var mı, Sakura-san?…
‘N-Ne oluyor…?” Normalde sakin birisi olan Katsugari, bir anda etrafı hiçbir arkadaşlığı olmayan Ike ve diğerleriyle çevrili olunca şaşkınlığını gizleyemedi. Bir önceki diyalog sınavına beraber giren Kushida konuşmaya başladı. “Biraz ani olacak özür dileriz, Katsuragi-kun, vaktin var mı?” “Kushida, ha? Bu ne şimdi?” “Ike ve diğerlerinden duydum ben de. Bugün senin doğum gününmüş?” “Haa…doğru ama…..
“…Hava sıcak.” Bu okul mevsimlerle üniformaları değiştirmiyor, ve bu yüzden ceketleri yıl boyunca giymek zorundayız. Gerekçesi basit; her bina ısıtıcı ve soğutucu sistemlere sahip. Tek dezavantajı okula gidip geldiğimizde sıcak olması. Sabah okula gidişti. Sırtım yurtlardan okula gittiğim birkaç dakika içinde terlemeye başladı. Okula giderken, soğuk binaya sığındım. Sabah antrenmanı olan öğrenciler için bu cehennem…
Ertesi gün öğleden sonra bir araya toplandık. Kushida da gelmişti. “Merhaba, Ayanokouji-kun”. “Aa, merhaba.” Niye burda ya diye sorarken kendi kendime, Ike söze girişerek soruma cevap verdi. “Gördüğünüz üzere, dün Kikyo-chan’ı da ikna ettim. Katsugariyehediye almaya bizimle gelmekte ısrar etti. Ben de onu da çağırdım. Hey, Katsuragi bir kızında onun doğum gününü kutlamasını görürse, daha…
Sınıf kısa süreliğine heyecanlanmıştı, ama hızla tekrar gerçekliğe geri döndü. Dünkü gibi görgü tanıkları hakkında bilgi edinmeye çalışıyorlardı. Diğer taraftan ben, Ike’nin grubu ve Kushida’ya sürekli olarak ileri geri rahatça konuşabildikleri için hayranlık duyarak, sınıfın arkasında bir hayalet gibi duruyordum. Tutarlı olarak bile konuşamayan benim, tanığı arama işine uygun olmadığım gün gibi barizdi. Onlar yabancılarla…
“Oi, Ike. Katsuragi’yi araştırdım.” “Cidden mi? Çok iyisin, Ayanokouji. Şuan gözüme girdin.” Bir elini sağ omzuma atarak beni övdü Ike. Onun gözüne girecek bir şey mi yapıyordum yani? İçten içe beni nasıl değerlendirdiğini fark edip içerledim. Ona durumu anlattım sonra. “Maalesef, kime vereceğini öğrenemedim.” Aslında doğru değildi. Detay vermem gerekirse, onun hediye verebileceği bir kız…
Beklenmedik görgü tanığı Ertesi sabah. Hirata ve Kushida’nın gruplarından oluşan sınıfın bir kısmı, bilgi alışverişi için acele ediyordu. Ike ve arkadaşları, kızlar arasındaki popülaritesinden dolayı Hirata’dan nefret ediyorlardı. Böyle söyleniyorlardı ama Hirata’ya yapışan kızlar sayesinde haylaz haylaz sohbet edip kendilerini eğlendiriyorlardı da. Onların konuşmalarını dinlediğim kadarıyla, istedikleri bilgiyi edinememişler. Tek yaptıkları, doğrudan sordukları insanların isimlerini…
Büyük Horikita ile sohbetimizden nerdeyse otuz dakika sonrası işler değişmeye başladı. Aynı kıyafetlerini giymişti yine Katsuragi. Yavaş yavaş bulunduğum yere doğru geliyordu. Uzaktan gelişini izlerken elinde dün aldığı hediye kutusunu fark ettim. “Bu ne oluyor şimdi?” Ayın 29’u daha gelmedi ki. Normalde insanlar doğum gününe kadar bekletmez mi hediyeleri ya. Ama şuan elinde taşıyor. Belki…
Ziyaret ettiğimiz ilk sınıf biraz tuhaf hissettirdi. Aynı temel düzene sahip olmasına rağmen, tamamen farklı bir yere gelmişiz gibi hissettirdi. Kendi evinde oynadığın bir maçla deplasmandaki bir maç sadece birazcık farklıdır diye kendimi teselli ederek yanlış anlamamı düzelttim. Sınıfın düşmanımız mı yoksa müttefikimiz mi olduğunu bilmediğimizden sınıf hakkındaki ilk izlenimimiz de farklıydı. Ike ve Yamauchi…