Horikita biraz sorunlu olsa bile, rahatladım çünkü bir kere bu, lider olarak Sudo veya Ike’ye sahip olmaktan daha iyiydi. Bu sözleri duyduğu anda Hirata, Horikita’nın ismini vermek için hemen Chabashira-sensei’ye gitti. Çok geçmeden kartı aldı ve Horikita’ya teslim etti. Fakat elbette, her şeyden önce, yakınlardaki bir kişi tarafından görülme riski göz önüne alınarak, herkes cihaza…
Hiçbir sonuç alamadan geri döndüğümüzde, Hirata’nın ekibi de üsse dönmüştü. Üçlü şaşırtıcı derecede neşeliydi. Hirata ve diğerleri, büyük bir hevesle bir şeyden bahsediyorlardı. “Bir nehir bulduk !! Bir nehir !! Ne güzel bir duygu! Ayrıca orada bir mekanizma vardı sanırım! Görünüşe göre özel bir mekanizmaya sahip olacağız! Buradan sadece 10 dakika yürüme mesafesinde, Hadi hep…
Minnettarlıkla ödünç aldım ve yakındaki bir ağacın kolayca kırılmayacak bir dalına bağladım. “Ahh, Kouenji-kun’u kaybettik… acele et, Ayanokouji- kun!” Sakura endişeleniyordu, ancak yorgunluğum artarken, ben de takıldım ve az daha düşüyordum. Sonuçta, Sakura’nın fiziksel gücü de zaten sınırına dayanmıştı. Kendimi zorlasam bile, ona ayak uyduramam. “Üzgünüm ama bu fiziksel olarak çok zor. Biraz yavaş yürürsek…
“Hey siz ikiniz. Bu kuytuda ufak bir randevu mu yapıyorsunuz yoksa?” Bunu söyleyen Ryuuen’di. Bugün Ibuki ile birlikte değildi, ama yine de yüzünde ürpertici bir gülümsemeyle bize doğru yaklaştı. “İstediğini yapmakta özgürsün, beni bu şekilde sıkıştırsan bile, elde edebileceğin bir şey yok.” diye payladı Ryuuen’i. “Buna karar verecek olan benim. Öyleyse, ‘hedef’i bulmaya çalışmaya karar…
Ormana adım atar atmaz bizi olabildiğine uzamış çimler karşıladı. Sahilde güneşin altında olmaktansa burada olmak daha iyiydi. Ama burada da rutubet ve nem etkili olmaya devam ediyordu, ağacın altına sığınmışız gibi bir halimiz vardı. Birden bire, boynumdan bir soğukluk, serinlik geldi. Görevi, başaramayacağıma dair bir fikre kapıldım.. Çok sıcaktı.. O kadar sıcaktı ki sanki sıcak…
Çocuklardan bazıları düşüncelerini ifade etmek için bir araya geldi. “Sadece Ike değil, hadi bizde bir şeyler yapalım. Başka bir sınıftan bir ana noktayı ele geçirebilirsek, böylece aramızdaki puan farkı kaçınılmaz olarak artar.” “Evet, doğru. Derhal hareket etmeliyiz. Ancak mevcut sorunları göz ardı etmek ve çözülmemiş olarak bırakmak bizim için problem olabilir. İlk olarak, tuvalet sorununu…
“… dalga mı geçiyorsun?” Horikita beni suçlayıcı bir ses tonuyla karşıladı. “Maalesef doğru. Kouenji aniden yükseldi ve kendi grubunun sınavını bitirdi.” diye cevapladım. “Aptal mısın sen? Neden onun böyle etrafa saldırmasını engellemedin? Oda arkadaşı olarak sorumluluğun buydu.” dedi. “Bu imkansız, ayrıca olan oldu bir kere yapacak bir şey yok.” Kouenji’nin grubunun sınavını bitirmek için kullandığı…
Yıldızlarla dolu bir gökyüzü karşıladı beni güvertede. Etrafın büyüsüne kapılmış, kendime yer ararken ayağım kaydı tökezledim. “Harika…”. Resimlerde, kitaplarda gördüğümüzün kat kat…
Odama döndüğümde saat çok geç olmuştu, kimseyle konuşmadan kendimi yatağa attım. Saate baktım, gece yarısını geçmişti. Uyusam mı diye düşünürken bir ses duydum. Endişe dolu gözlerle bana bakan Hirata’ydı. Yukimura da bir koltuğa oturmuş bakıyordu. “Çok mu çalıştın, Ayanokouji-kun. Baya geç kaldın.” Dedi. “Evet. Konusu açılmışken, sana bir sorum olacaktı, Hirata.” “Biraz vaktin…
Sınıf arkadaşlarımız yükselen sıcaktan dolayı çığlık atmaya başlayacak gibiydiler. Hirata da, sahilde ki durumun zorluğunu kavramaya başlamıştı. Gerçek bir kamp yapmak istiyorsak, çadır inşa etmemiz gerekiyordu. Denizde yüzmek ya da sahilde oynamaktan vücudumuzu güneşten korumaya kadar, daha ne kadar çok şeye ihtiyacımız var? Şuanda oldukça zor bir durumdayız. “Şimdilik, gölge olan bir yere gidelim.” “Önce…