5 Sınavın bitmesine çok az bir zaman kala, harekete geçme planları yapıyordum ki Sakura’nın aniden benimle görüşmek istemesiyle, önce onun söyleyeceklerini dinlemeye karar verdim. “İnek grubunun sınavı bitti galiba.” Dedim. “Evet…” Telefonuma gelen maili kontrol ettim, kısaca mailde, “İnek grubunun sınavı sona ermiştir. Sınava katılmalarına gerek yoktur. Diğer öğrencileri rahatsız etmeyiniz.” Yazıyordu. Maymun grubunun sınavı…
“Benim adım … İbuki.” Kulaklarımı bayram ettiren bir ses ile İbuki, adını bize söyler söylemez eliyle yanağını kızartacak şekilde kaşıdı. Tanışırken bile bizimle göz göze gelmemeye gayret etti. Belki de diğer insanların gözlerine bakmaktan nefret ediyordur. Ne olursa olsun, bu durum oldukça ilgimi çekti. Belki önemsiz ama İbuki’nin elleri ve tırnakları pisti. Kısa bir zaman…
Gece yarısıydı. Hatta gece yarısını 2 saat geçmişti. Oda arkadaşlarımdan biri uyanıverdi. Diğerleri uyanmasın diye yatapından yavaşça kalktı. Okul kurallarına göre uyurken dahi üniforma giymek zorundaydık… Odadan da ancak üniforma ile çıkmamıza izin veriliyordu. Tavrından lavobaya gitmediğinden emin olunca, oda kartımı kapıp ben de yatağımda doğruldum. Bugün harekete geçip geçmeyeceği belirsizdi ama çabalarım sonunda meyve…
Civardaki dalları toplamaya karar verdik, böylece merkez kamptan çok uzaklaşmamış oluruz. Kamptan çok uzak olmayan bir yerde, üçümüz ayrılarak dalları toplamaya başladık. “Hey, bak Ayanokouji. Bu diyeceklerimin senin ve benim aramda bir sır olarak saklamanı istiyorum.” Elinde bir dal tutan Yamauchi bana yaklaşarak kulağıma bir şeyler fısıldadı: “Ben … artık Sakura’yı istiyorum.” “HA ?” “Şöyle,…
İkinci gününün gece yarısıydı. Gün içinde kalabalık olan havuz şu anda sessizdi. Burada bir şeyden emin olmak için telefon gelmesini bekliyordum. Kayıt sonrası bize verilen telefonlara öğretmenlerin numaraları da eklenmişti, benim için Chabashira-sensei’ye ulaşmak oldukça kolay oldu. Yaz ortasında olmamıza rağmen, okyanusta ilerlediğimiz için gece rüzgârı bayağı soğuktu. “…beklettiğim için özür, Ayanokouji.” “Hiç önemli değil….
Evet, gelelim şu hedef bulma meselesine.. Akıl okuma yeteneği olmadan hedefleri bulmak nerdeyse imkansız, bu kesin bilgi. İnsanlar yalan söylerler ve yalan söylenilmeye de alışıktırlar, bu insanın doğasında vardır. Yani, Birisi hayatında hiç yalan söylemediğini iddia ediyorsa, bu sözün direkt yalan olduğu anlamını çıkartabilirsiniz. Yalan, insanların hayatlarının ayrılmaz bir parçasıdır diyebiliriz. Bu odadan bir kişi…
Uzaktan baktığımızda, görebildiğimiz kadarıyla iki çadır da tamamlanmıştı. Diğer kızlarla birlikte konuşurken, Shinohara kabak şeklindeki bir vantilatörü tuttu. Her iki çadır da kızlara özeldi. Başka bir deyişle, erkek çocuklar şu anlık dışarıda uyuyacaklardı, böylece bu deneyimle güçlenebileceklerdi. Sınıf arkadaşlarımızın çoğunun daha önce dışarıda hiç uyumadığını düşünüyorum. Neyse ki, yaz mevsimiydi ve rüzgar esiyor olmasa da,…
Öğleden sonra yine Tavşan grubunun toplantısına katıldım. Bazen sürekli gittiğiniz yerde bile, farklı bir atmosferle karşılaşabilirsiniz.. Bugün de öyle bir farklılık vardı. Toplantı saatinden yaklaşık on dakika erken vardım. Benden sorna da Karuizawa girdi odaya. Beni görünce yüzünü ekşitip hemen gözlerini kaçırdı. Ardından da masanın en uç kısmına oturup kafasını telefonuna gömdü.. (bana…
Horikita biraz sorunlu olsa bile, rahatladım çünkü bir kere bu, lider olarak Sudo veya Ike’ye sahip olmaktan daha iyiydi. Bu sözleri duyduğu anda Hirata, Horikita’nın ismini vermek için hemen Chabashira-sensei’ye gitti. Çok geçmeden kartı aldı ve Horikita’ya teslim etti. Fakat elbette, her şeyden önce, yakınlardaki bir kişi tarafından görülme riski göz önüne alınarak, herkes cihaza…
Hiçbir sonuç alamadan geri döndüğümüzde, Hirata’nın ekibi de üsse dönmüştü. Üçlü şaşırtıcı derecede neşeliydi. Hirata ve diğerleri, büyük bir hevesle bir şeyden bahsediyorlardı. “Bir nehir bulduk !! Bir nehir !! Ne güzel bir duygu! Ayrıca orada bir mekanizma vardı sanırım! Görünüşe göre özel bir mekanizmaya sahip olacağız! Buradan sadece 10 dakika yürüme mesafesinde, Hadi hep…