Ders bittikten sonra herkes gitti, sınıfta yalnız kaldım. Dışarıdan kulüp faaliyetleriyle ilgilenen öğrencilerin sesleri geliyordu. Her ne kadar spor festivali yaklaşıyor olsa da hepsi çok iyi bir ruh hali içindeydi, ekstra çaba harcamadıkları görülüyordu. Kulaklığımı telefonuma bağlarken az önce mail ile aldığım dosyayı açtım ve kontrol ettim. “Demek öyle…” Şimdi durumu az çok kaptım ya. Gerekli…
Saat 5’e geldiğinde Kushida ve grubu geri dönmüştü. Hirata da Kushida’nın grubu ile gelmişti. Liderimizin geri dönmesiyle öğrenciler, hemen etrafında toplandılar. Yiyecek bir şeyler bulmuşlardı ve onları kampa taşıyorlardı. Uzaktan bakıldığında, bir çeşit küçük kırmızı meyve, çilek gibi bir şeydi, hatta küçük domates taşıyorlarmış gibiydi ve ayrıca üzüm ve kivi şeklinde olan şeyler de vardı….
İkinci toplantımızda tüm öğrencilerle bir toplantı yapılacağına karar verildiği söylendi. Öğretmenler ve öğrenciler dahil olmak üzere 400’den fazla kişi spor salonunda toplandık. Lisedeki tüm öğrenciler, Kırmızı ve Beyaz Takım olarak bölündü. Horikita huzursuzca etrafına bakıyordu. Muhtemelen bunun nedeni öğrenci konseyi başkanı olan abisi Horikita Manabu’yu aramasıydı. Sınıfının nerede durduğunu bilse bile, o kadar insan içinde seçmesi…
Önsöz Dürüst olmak gerekirse ben düzgün bir insan değilim. Bunu başkasının söylemesine ihtiyacım yok. Eğlence sektöründe çalışan annem, beni terk ettiğinde babamın sırtına bir sorumluluk baskısı yüklendi. Her gününü bir hademe olarak kasvetli bir şekilde yaşayarak geçirdi. O manzaraya baktıkça kendimi hasta gibi hissediyordum. …ve bu yüzden daha güçlü olmaya ve kendi ayaklarım üzerinde durmaya…
7 Manabe’lerin gittiğinden emin olduktan sonra, tekrar içeri girdim. Karuizawa da kapının açılışını duymuştur kesin ama olduğu yerde ağlamaya devam etti. Peki, sahiden bu muydu bizim sınıfın egoistik ve başına buyruk kız liderinin gerçek yüzü? Manabe’ye birkaç taktik vermiştim..Karuizawa’nın üniformasına ve saçlarına zarar vermemeleri gerektiğine dair. Saçı kesilse ya da üniforması yırtık olsa, insanları…
Bu katın karanlık tarafında bir ses yankılandı. Ya gemi her yön değiştirdiğinde çıkan ses ya da gemi bir şeye çarptı diye düşündüm. Sadece makine seslerinin oduyulduğu bölüme, bu kız tek başına geldi. “Bu ne ya? Telefon çekmiyor burada.” Diye mırıldandı. Buluşma saatine daha on dakika vardı. Hirata’yı beklerken kafasını toplamak için erken geldi herhalde. Telefonun…
5 Sınavın bitmesine çok az bir zaman kala, harekete geçme planları yapıyordum ki Sakura’nın aniden benimle görüşmek istemesiyle, önce onun söyleyeceklerini dinlemeye karar verdim. “İnek grubunun sınavı bitti galiba.” Dedim. “Evet…” Telefonuma gelen maili kontrol ettim, kısaca mailde, “İnek grubunun sınavı sona ermiştir. Sınava katılmalarına gerek yoktur. Diğer öğrencileri rahatsız etmeyiniz.” Yazıyordu. Maymun grubunun sınavı…
Gece yarısıydı. Hatta gece yarısını 2 saat geçmişti. Oda arkadaşlarımdan biri uyanıverdi. Diğerleri uyanmasın diye yatapından yavaşça kalktı. Okul kurallarına göre uyurken dahi üniforma giymek zorundaydık… Odadan da ancak üniforma ile çıkmamıza izin veriliyordu. Tavrından lavobaya gitmediğinden emin olunca, oda kartımı kapıp ben de yatağımda doğruldum. Bugün harekete geçip geçmeyeceği belirsizdi ama çabalarım sonunda meyve…
Civardaki dalları toplamaya karar verdik, böylece merkez kamptan çok uzaklaşmamış oluruz. Kamptan çok uzak olmayan bir yerde, üçümüz ayrılarak dalları toplamaya başladık. “Hey, bak Ayanokouji. Bu diyeceklerimin senin ve benim aramda bir sır olarak saklamanı istiyorum.” Elinde bir dal tutan Yamauchi bana yaklaşarak kulağıma bir şeyler fısıldadı: “Ben … artık Sakura’yı istiyorum.” “HA ?” “Şöyle,…
İkinci gününün gece yarısıydı. Gün içinde kalabalık olan havuz şu anda sessizdi. Burada bir şeyden emin olmak için telefon gelmesini bekliyordum. Kayıt sonrası bize verilen telefonlara öğretmenlerin numaraları da eklenmişti, benim için Chabashira-sensei’ye ulaşmak oldukça kolay oldu. Yaz ortasında olmamıza rağmen, okyanusta ilerlediğimiz için gece rüzgârı bayağı soğuktu. “…beklettiğim için özür, Ayanokouji.” “Hiç önemli değil….